Ο Νίκος Μπλιζιώτης είναι ένας 70άρης έφηβος. Ορειβάτης, Μαραθωνοδρόμος και καταπληκτικός φωτογράφος. Με ό,τι καταπιάνεται βάζει μέσα ψυχή και το κάνει τέλειο. Η βιολογική του ηλικία είναι το πολύ 40 ετών. Φέτος λοιπόν συμμετείχε στον 38ο Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών, και παρά τον τραυματισμό του, τερμάτισε. Ακολουθεί ένα εξαιρετικά συγκινητικό κείμενο που δημοσίευσε προ ολίγου. Και όπως θα διαπιστώσετε, διαβάζοντάς το, έχει ταλέντο και στο γράψιμο:
”Όσο πλησίαζες, άκουγες όλο και πιο καθαρά τους τυμπανιστές, που βρίσκονταν στη γέφυρα της οδού Κατεχάκη , κάτι σαν μυστικό θόρυβο ( που τον ακούν λίγοι) από το ράγισμα των αρμών του κόσμου . Και εμείς ένα πολύχρωμο ποτάμι, να τρέχει κατηφορίζοντας προς την κάθαρση, σαν ένα μεγάλο πείραμα αντοχής των εμβολιασμένων και των νοσησάντων.
Με τον ήλιο να τρεμοπαίζει με τα σύννεφα, καταμεσής της Μεσογείων , μπροστά από τα Νοσοκομεία ΓΕΝΗΜΑΤΑ και ΣΩΤΗΡΙΑ, ένας συναθλητής έφερε δυο βόλτες χαράς με βήματα ζεϊμπέκικου κάτω από τους ήχους ενός μετακινούμενου μοντέρνου , σε σακίδιο “JUKEBOX”. Επειδή το Ζεϊμπέκικο είναι χορός λύπης και όχι χαράς, έφερε το είναι μου και τη σκέψη μου μέσα στα γεμάτα νοσοκομεία ( για πρώτο αγώνα που τα παρατήρησα), εκεί που δίνεται αγώνας ζωής και θανάτου, με τους γιατρούς και το προσωπικό στο όριο να μάχονται για το θαύμα και εμείς να αναζητούμε το θαύματα στον τερματισμό και στο χρόνο που θα πετύχουμε!
Περίεργη, δύσκολη εποχή , περίεργος αγώνας , περίεργη και η ματαιοδοξία του ανθρώπου. Ένας μεγάλος αριθμός αθλητών να είναι αποκλεισμένοι από προστατευτικά ή τιμωρητικά ,αμετροεπή μέτρα και εγώ τραυματισμένος , αλλά τυχερός και ευλογημένος να στέκομαι στην αφετηρία στο τέλος της 7ης δεκαετίας της ζωής μου για να τρέξω τον 7ο Μαραθώνιο.
Ώρα 07 00 το πρωί της Κυριακής , όταν το σήμαντρο καλούσε τους πιστούς στις εκκλησίες , το πούλμαν της “χαράς” των Rafina runners ξεκινούσε για το Μαραθώνα. Φτάνοντας, πήρα τα πόδια μου και ανέβηκα σε παρακείμενο λόφο. Κάθισα απάνεμα κάτω από μια ελιά για να συνδιαλλαγώ με τα γόνατα μου και να δω τις προθέσεις τους. Ώρα 09 10 σηκώθηκα για προθέρμανση και μετά 15΄ έτρεξα για να βρω το μπλοκ 3 του Β΄ Μαραθωνίου.
Με την εκκίνηση άφησα τις έγνοιες πίσω, μπήκα στα μονοπάτια της μνήμης και της ιστορίας και χάθηκα μέσα στο πολύχρωμο πλήθος. Φίλοι στη Νέα Μάκρη και το Βουτσά , τα εγγόνια μου στο Μάτι και τη Διασταύρωση, φίλοι στο Πικέρμι και την Παλλήνη.
Μετά τη διασταύρωση της Ραφήνας προσπέρασα τον εμβληματικό Κυρ Στέλιο και αφού πήρα λίγη από την αύρα του του ευχήθηκα καλό τερματισμό.
Αυτός ο Μαραθώνιος ήταν βήματα γενέθλια για τα 70 χρόνια μου. Χωρίς να το καταλάβω έφτασα και έστριψα την Ηρώδου του Αττικού . Βούρκωσαν τα μάτια μου , όπως κάθε φορά και μπαίνοντας στο Καλλιμάρμαρο αισθάνθηκα εξαϋλωμένος.
Μια γλυκύτητα κατέλαβε το είναι μου, άλλος άνθρωπος είσαι στην εκκίνηση και άλλος στον τερματισμό. Μια λάμψη ένα φως έβλεπα στα πρόσωπα όλων γύρω μου που τερμάτιζαν.
Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες κρατάω το δάκρυ του τερματισμού για τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν, για αυτούς που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, για τους αδικημένους για τους μαχητές της ζωής , τους άνεργους , τους άστεγους και για όλους τους κατατρεγμένους. Κρατάω τη γλυκύτητα της τελευταίας στιγμής ως φυλακτό, για τους δικούς μου ανθρώπους και τους φίλους.
Συγχαρητήρια σε όλους για την προσπάθειά τους. Αυτοί που έτρεξαν για πρώτη φορά την κλασική διαδρομή να γνωρίζουν πως δεν έγιναν μόνο Μαραθωνοδρόμοι, αλλά φορείς και μαντατοφόροι μηνυμάτων αγώνα , αλληλεγγύης, ιδεών Δημοκρατίας, ειρήνης και ελευθερίας. Ιδέες και ιδανικά που πρέπει να τα μεταφέρουν ως πρέσβεις και να τα μεταλαμπαδεύουν .
Έτρεξα για την οικογένειά μου που με στήριξε, έτρεξα για τους φίλους που έφυγαν , έτρεξα για τους φίλους που νοσούν, έτρεξα για τη μνήμη και για ότι αντιπροσωπεύει η κλασική διαδρομή, έτρεξα για αντίσταση στη φθορά και στην καθημερινότητα που ζούμε, έτρεξα για να σχηματοποιήσω και να οριοθετήσω την ελευθερία, έτρεξα για τον εαυτό μου, έτρεξα γιατί με εμπνέουν αυτοί οι εμβληματικοί άνθρωποι που συμμετέχουν σε κάθε Μαραθώνιο, έτρεξα για το Σύλλογό μου, τους Rafina runners, έτρεξα για τον Ο.Σ ΣΠΑΤΩΝ , έτρεξα γιατί είμαστε δεν είμαστε , ποιος ξέρει αν θα είμαστε.”
Αν θέλετε να ενημερώνεστε για όλα τα νέα κάντε like στην σελίδα μας στο facebook ΕΔΩ
