Μάτι, 11 μήνες μετά με τη φονική καταστροφή. Τόπος συμβολικής έκφρασης όλων των παθογενειών και της αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να πράξει τα αυτονόητα, αφενός να προστατέψει και αφετέρου να βοηθήσει τους -επιζώντες- πυρόπληκτους, ενισχύοντας την προσπάθεια για την αναγέννηση του τόπου που υπέστη μια αδιανόητη καταστροφή.
Για κάποιον που θα επισκεφτεί σήμερα την περιοχή, τα σημάδια της καταστροφής δεν είναι απλά νωπά, αλλά θα έχει την αίσθηση ότι γύρισε πίσω στον χρόνο, στα τέλη του προηγούμενου Ιούλη. Παντού κατεστραμμένα σπίτια, κορμοί δέντρων σε διάσπαρτα σημεία, πολλές κακοτεχνίες και προβλήματα στους δρόμους.
Και φυσικά, κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις, ή στην καλύτερη περίπτωση να υπολειτουργούν, ένδειξη των πολυδιάστατων επιπτώσεων της καταστροφής. Έναν τέτοιο τόπο, ελάχιστοι είναι αυτοί που τον επισκέπτονται… Επιχειρηματίες της περιοχής κάνουν λόγο για «ολοκληρωτική καταστροφή» που υπέστησαν, ενώ πολλοί από αυτούς δεν έχουν λάβει ούτε ένα ευρώ ως αποζημίωση για ζημιές που υπέστησαν… Το ουσιώδες όμως, δεν είναι άλλο από την αναγέννηση του τόπου, καθώς τα «διαφυγόντα κέρδη»που προκύπτουν εξαιτίας της καταστροφής, είναι ανυπολόγιστα και έχουν οδηγήσει ορισμένους στο χείλος της χρεοκοπίας…
Άλλο ένα τεράστιο πρόβλημα για την αναγέννηση του τόπου είναι ο μη χαρακτηρισμός, ακόμα, των κατεστραμμένων σπιτιών ως κατεδαφιστέα. Έτσι, ο πυρόπληκτος ουσιαστικά παραμένει δέσμιος της εφιαλτικής κατάστασης που διαμορφώθηκε από την 24η Ιουλίου 2018, χωρίς να μπορεί να ξαναχτίσει την περιουσία του.
Και φυσικά, οι αποζημιώσεις και η οικονομική ενίσχυση, που σε πλείστες όσες περιπτώσεις παραμένει.. αίτημα στα συρτάρια κάποιου αρμόδιου στο υπουργείο ή στην Περιφέρεια, αν και, είναι μεγάλος ο αριθμός των πυρόπληκτων, που έχουν λάβει τα χρήματα κανονικά.
Ο θανατηφόρος αμίαντος από την άλλη… είναι ένα άλλο τεράστιο ζήτημα…
Ξαναχτίζουν το σπίτι τους με… δανεικά
Η Ιόλη Κατσιφούνη περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε η ίδια και η οικογένεια της κατά τη διάρκεια της φωτιάς, όπως και την «κινηματογραφική» διάσωσή της: Πέταξε ένα στρώμα στο έδαφος και πήδηξε πάνω του, μαζί με τον γιο της, από το μπαλκόνι. Από την πτώση έσπασε τα άκρα της και όλα τα κάτω δόντια της.
Σήμερα ανακατασκευάζει το σπίτι το οποίο έχτισε πέτρα-πέτρα πριν από 30 χρόνια στον Νέο Βουτζά, χάρη σε δανεικά χρήματα γνωστών και φιλών. Καμία απολύτως βοήθεια δεν έχει λάβει από την Πολιτεία, όπως μας αναφέρει. Η ίδια ακολουθεί εντατική θεραπεία λόγω βλάβης στους πνεύμονες που της προκάλεσε ο αμίαντος..
«Ζητούμε από τους πολιτικούς να έρθουν για λίγο στη δική μας θέση και να καταλάβουν τι περνάμε και τι ζούμε εδώ ακόμα. Ας έρθουν εδώ να καταλάβουν».
Οικονομική καταστροφή για ορισμένους επιχειρηματίες
Το zougla.gr συνομίλησε με τον Μανώλη Διαμαντόπουλο, τον άνθρωπο που τις κρίσιμες ώρες μετέτρεψε την παραθαλάσσια ταβέρνα του σε άτυπο hotspot βοήθειας, φιλοξενίας και ενίσχυσης των πυρόπληκτων.
Όπως μας λέει, από πέρσι η κίνηση στο κατάστημά του έχει μειωθεί κατά 90%, χωρίς δόση υπερβολής.
«Ο κόσμος βλέπει εδώ το μέρος σαν νέο Τσερνομπίλ… Εμείς που παραμένουμε ζούμε στα όρια της φτώχειας, για πρώτη φορά έπειτα από 24 χρόνια που άνοιξα την ταβέρνα. Δεν έχω πάρει ούτε ευρώ από την αποζημίωση – περίπου 15.000 ευρώ – που δικαιούμαι από ζημιές. Οι αρμόδιοι μας απαντάνε ότι… οι φάκελοι πηγαίνουν από τη μία υπηρεσία στην άλλη, χωρίς κανένα αποτέλεσμα μέχρι τώρα… Φυσικά οι υποχρεώσεις μας τρέχουν κανονικά.
Το σημαντικότερο όμως είναι τα διαφυγόντα κέρδη, που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς καταστραφήκαμε εντελώς και δεν έχω άλλους πόρους. Η Πολιτεία πρέπει να μας βοηθήσει να επιβιώσουμε».
Δείτε τη συνέντευξη ΕΔΩ
Άλυτα τα επείγοντα ζητήματα για την περιοχή
To “Παρατηρητήριο για το Μάτι” πραγματοποίησε εκδήλωση στις 18 Ιουνίου, όπου αναδείχτηκαν τα πιο επείγοντα και πιεστικά ζητήματα από το πλήθος των προβλημάτων που εξακολουθούν να απασχολούν τους κατοίκους των πυρόπληκτων οικισμών της Ανατολικής Αττικής Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το “Παρατηρητήριο για το Μάτι” (matiobserver.gr) με την στήριξη της “Πρωτοβουλίας για τη Δημοσιογραφία” (journalisminitiative.gr) στο Ξενοδοχείο “Μάτι”.
Κοινό συμπέρασμα των ομιλητών ήταν η ανάγκη για άμεση απομάκρυνση των καμένων κλαδιών και των ξερών χόρτων που σχηματίζουν “βουνά” στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, αλλά και ο καθαρισμός του οικοπέδου (οικόπεδο Αντωνίου) επί της λεωφόρου Μαραθώνος στα όρια του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου και Μαραθώνα, όπου έχει μεταφερθεί το μεγαλύτερο μέρος των καμένων δέντρων που υλοτομήθηκαν και αποτελεί μία “βραδυφλεγή βόμβα” για την περιοχή.
Εξίσου επιτακτική χαρακτηρίστηκε από τους συμμετέχοντες και η ανάγκη για την ολοκλήρωση του έργου της αποκομιδής των υπολειμμάτων αμιάντου από τα εξειδικευμένα συνεργεία στα οποία έχει ανατεθεί το έργο από το υπουργείο Υποδομών και προς το παρόν εκκρεμεί η υπογραφή της νέας σύμβασης.
Τρίτο καίριο ζήτημα είναι η επίσπευση της έκδοσης αδειών επισκευής και ανακατασκευής των περίπου 3.000 σπιτιών που έχουν υποστεί ζημιές από τις φωτιές της 23ης Ιουλίου του 2018.
Κρίσιμο επίσης είναι να προχωρήσουν οι άδειες ανέγερσης και να ολοκληρωθεί η κατεδάφιση των σχεδόν 450 ακινήτων για τα οποία έχει εκδοθεί σχετικό πρωτόκολλο. «Αυτή η καταστροφή συγκεντρώνει όλα τα προβλήματα και τις παθογένειες του ελληνικού κράτους. Αυτό που αντιμετωπίσαμε εδώ τώρα δεν το έχουμε ξανα-αντιμετωπίσει», δήλωσε χαρακτηριστικά η κυρία Μαρία Κλεάνθη γενική διευθύντρια της Διεύθυνσης Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών του υπουργείου Υποδομών. Όπως είπε «έχουμε βγάλει 129 εγκρίσεις για ανακατασκευή και δεν έχει εκδοθεί καμία οικοδομική άδεια». Eπίσης ανέφερε ότι έχουν εγκριθεί 300 άδειες επισκευής. «Είναι ασύλληπτα τα προβλήματα, του καθενός το πρόβλημα είναι μοναδικό», υπογράμμισε.
Ως προς τις κατεδαφίσεις η κυρία Κλεάνθη επισήμανε ότι “έχουν κατεδαφιστεί 60 σπίτια από τις εθελοντικές εταιρείες, καθυστέρησε όλη η διαδικασία για να έχουμε αναδόχους, βγήκαν οι προκηρύξεις και θα προχωρήσουμε τώρα για 120 σπίτια».
Επίσης αναφορά στα σημαντικά προβλήματα που δημιουργούνται από τις καθυστερήσεις στην έκδοση οικοδομικών αδειών, έκανε η κάτοικος της περιοχής Κάλη Αναγνώστου η οποία αφενός έχει χάσει το σπίτι της στις φλόγες και αφετέρου βρίσκεται στη δύσκολη φάση της αποκατάστασης των εγκαυμάτων που υπέστη η ίδια και και η οικογένειά της. «Δεν μπορώ να δεχθώ ότι θα περιμένω ακόμη τρία χρόνια για να φτιαχτεί το σπίτι μου, όπως και πολλοί άλλοι υποθέτω, ειδικά όταν είμαστε εγκαυματίες, όταν έχουμε χάσει συγγενείς. Σκεφτείτε επιτέλους όλοι ότι μιλάτε για ανθρώπους. Είναι δυνατόν να μιλάτε για τρία χρόνια για να μπω στο σπίτι μου που είπα ότι στην ανάγκη άμα χρειαστεί θα το γκρεμίσω με δικά μου έξοδα και να μην μου δίνουν μία απλή άδεια; Είμαστε πολλοί που ζούμε στα ενοίκια. Δεν μπορούσα να πάω στην κατασκήνωση για λόγους υγιεινής, είμαστε δύο εγκαυματίες στο ίδιο σπίτι. Απαγορεύεται να πάω. Έχουμε φτάσει να παρακαλάμε για το αυτονόητο»…
