Σε ηλικία 70 ετών έφυγε από τη ζωή ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος. Μετά από πρόταση του προέδρου της Βουλής, Κώστα Τασούλα και απόφαση των υπουργών Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα και Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου, η κηδεία του πρώην προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου, θα γίνει δημοσία δαπάνη.
Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1950 στο Μαυροχώρι Καστοριάς από αγροτική οικογένεια. Έκανε σπουδές Νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακές σπουδές στα Νομικά και τα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, στη Γερμανία. Για να εξασφαλίζει πόρους για τις σπουδές του, εργάστηκε σε διάφορα εργοστάσια.Κατά τη διαμονή του στη Γερμανία ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα. Ήταν παντρεμένος με τη Μαριέλε Μπίντεχντικ και έχουν τρία παιδιά. Στις 2 Απριλίου 2009 τιμήθηκε με τον Μεγάλο Σταυρό της Αξίας με Αστέρα του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για την «εξαιρετική προσφορά του στις ελληνογερμανικές σχέσεις».
Πολιτική Σταδιοδρομία
Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη ίδρυση του κινήματος, το 1974. Διετέλεσε γενικός γραμματέας Λαϊκής Επιμόρφωσης στο υπουργείο Παιδείας από το 1984 ως το 1985 και στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του 1994 εξελέγη μέλος της κεντρικής επιτροπής, θέση στην οποία επανεξελέγη και στα συνέδρια των ετών 1996, 1999 και 2001 .[4] Εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Καστοριάς στις εκλογές του 1985, του Ιουνίου και του Νοεμβρίου 1989, του 1990, του 1993, του 1996 και του 2000[4].
Διετέλεσε υφυπουργός και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ: υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1986 – 1987, 1988 -1989 και 2000 – 2001), υφυπουργός Πολιτισμού (1987 – 1988), αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Παιδείας και θρησκευμάτων (1994 – 1996), υπουργός Μακεδονίας – Θράκης (1996 – 1998), υπουργός Δημόσιας Τάξης (1998 – 1999) και υπουργός Δικαιοσύνης (2002 – 2004).
Το 2004, έπειτα από την εκλογή του στις εκλογές της ίδιας χρονιάς, εξελέγη αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, για να επανεκλεγεί στο ίδιο αξίωμα το Σεπτέμβριο του 2007. Το Νοέμβριο του 2011, προτάθηκε από το Γιώργο Παπανδρέου για πρωθυπουργός για την υπό σχηματισμό μεταβατική κυβέρνηση. Η υποψηφιότητά του αυτή προκάλεσε αντιδράσεις από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ,ως απολύτως ελεγχόμενη από τον Γιώργο Παπανδρέου και τελικώς αποσύρθηκε. [5] Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής. Πριν τις εκλογές Ιουνίου 2012 ανακοίνωσε πως δεν θα είναι υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια Καστοριάς.[6]
Πρόεδρος της Βουλής
Ο Φ. Πετσάλνικος εξελέγη από τη Βουλή που προέκυψε έπειτα από τις πρόωρες εκλογές του 2009 πρόεδρός της, με 168 ψήφους (130 λευκά και ένα άκυρο) επί συνόλου 299 ψηφισάντων[7].
Πολιτικά Αξιώματα που κατείχε
1986 – 1987 : Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1η θητεία)
1987 – 1988 : Υφυπουργός Πολιτισμού (Τομείς Νέας Γενιάς, Απόδημου Ελληνισμού, Λαϊκής Επιμόρφωσης)
1988 – 1989 : Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (2η θητεία)
1990 – 1993 : Γραμματέας του Κοινοβουλευτικού Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ
1994 – 1996 : Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
1996 – 1998 : Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης
1998 – 1999 : Υπουργός Δημόσιας Τάξης
2000 – 2001 : Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (3η θητεία)
2001 – 2004 : Υπουργός Δικαιοσύνης
2004 – 2009 : Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
2009 – 2012 : Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Θλίψη στον πολιτικό κόσμο
Τα θερμά του συλλυπητήρια εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας. Ανακοίνωσε ότι προς τιμήν του Φίλιππου Πετσάλνικου, η σημαία της Βουλής θα κυματίζει μεσίστια την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας.
«Με βαθύτατη θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, έναν έντιμο πολιτικό, πάντα σταθερό και συνεπή στις αξίες και τις πεποιθήσεις του.
Αυτοδημιούργητος και ακούραστα εργατικός, ξεκίνησε τη μακρά πολιτική του σταδιοδρομία από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Καστοριά, την εκλογική του Περιφέρεια, η οποία τον τίμησε επανειλημμένως, εκλέγοντάς τον βουλευτή επί σειρά ετών.
Ο Φίλιππος Πετσάλνικος πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε νευραλγικά αξιώματα, ως Υπουργός, αλλά και ως Πρόεδρος της Βουλής κατά την περίοδο 2009 έως 2012. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του, το ήθος, το πάθος της προσφοράς του για το κοινό καλό και η ευθύτητα στην έκφραση των απόψεών του, υπήρξαν τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν και τον καθοδηγούσαν.
Εκ μέρους της Βουλής των Ελλήνων και προσωπικά, εκφράζω τα θερμότερα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του».
