Οι Έλληνες φαίνεται να πάσχουμε από φοβικό σύνδρομο. Ένα τυπικό παράδειγμα: προετοιμάζουμε τους νέους υποψηφίους φοιτητές και πολίτες με την νοοτροπία της ικανοποιητικής σύνταξης στα εξήντα πέντε συν. Το μεσοδιάστημα που είναι η άμεση ζωή, αν η επιλεγμένη εργασία δίνει χαρά, αν είναι αυτό που πραγματικά επιθυμεί ο νέος, δεν λογίζεται ως σημαντικό. Μπορεί η ζωή να περάσει και με όρους συμβιβαστικούς (τα «πρέπει», ακολουθώντας την πεπατημένη κ.λπ.). Η θέση «επίλεξε αυτό που πραγματικά θέλεις» σπάνια ακούγεται από τους γονείς και οι εκπαιδευτικοί που το προτάσσαμε (λόγω εικοσαετούς προτέρας προσωπικής μου εμπειρίας) ήμασταν λίγοι και δίναμε την εντύπωση του U.F.O.
Η προσφυγιά και η μετανάστευση είναι στο αίμα μας. Εντός και εκτός Ευρώπης. Στις περιπτώσεις μας οι ροές ήταν ελεγχόμενες. Τι γίνεται, όμως, με την Ελλάδα που η εισερχόμενη προσφυγιά εξαρτάται πρώτα από τον πόλεμο στη Συρία και έπειτα από τον Ερντογάν;
Αν δεν είχαμε το φοβικό σύνδρομο, οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι. Δεν έχουμε καλλιεργητές, έχουμε πολλά ερειπωμένα χωριά και… υπογεννητικότητα. Περισσότερες από 300.000 εκτρώσεις πραγματοποιούνται συνολικά (κρυφά και φανερά) κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Ο κος Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, όταν ήταν Αρχηγός ΓΕΣ ενίσχυσε τους Εθνοφύλακες. Όποιοι αντιτάσσονται σε αυτό ας βρουν τον αντίστοιχο αριθμό των Εθνοφυλάκων σε εκπαιδευμένο προσωπικό, σε στρατιώτες δηλαδή. Οι πρόσφυγες έχουν 4, 5 παιδιά ανά οικογένεια. Σε 18 χρόνια θα είναι εν δυνάμει Έλληνες στρατιώτες. Αν το πνεύμα Αλληλεγγύης διευρυνθεί βαθύτερα από την πλευρά της Κυβέρνησης, με κατάλληλη εκπαίδευση, μέριμνα και ασφαλώς έλεγχο μπορούν οι πρόσφυγες να προσαρμοστούν στα βασικά ελληνικά ήθη και έθιμα. Δηλαδή, να μετέχουν της ελληνικής παιδείας μαθαίνοντας απαρέγκλιτα την ελληνική γλώσσα, αποδεχόμενοι τους όρους συμβίωσης με τους γηγενείς Έλληνες (επεξήγηση: «ένα, δύο, τρία… πέντε… δέκα δεδομένα: τα αποδέχεστε; Έχει καλώς. Όχι; Ώρα καλή στην πρύμη σας και αέρα στα πανιά σας»), δουλεύοντας στην ελληνική γη, ενισχύοντας την ελληνική παραγωγικότητα. Το Κάψια Τριπόλεως λ.χ., το χωριό της μητέρας μου, είναι ερειπωμένο. Δεκάδες Κάψια έχει δυστυχώς η Ελλάδα. Οι Καψιώτες έχουν διαμοιραστεί σε Αθήνα και Αμερική. Ποιοι δεν θα δεχτούν στους χέρσους τόπους τους ως καλλιεργητές τους οικογενειάρχες από την Ασία, όταν διασφαλιστεί η ομαλή κοινωνικοποίησή τους; Είναι αυτή η προοπτική αποτρεπτική για τους πρόσφυγες-μετανάστες; Όχι. Ξεκάθαρα όχι.
Είναι φυλακές τα σημεία όπου ο Συντονιστής επί του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού κος Στεφανής σκοπεύει να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες; Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για χώρους απομεμακρυσμένους από την κοινωνία για συγκεκριμένους λόγους:
α) προστασία του ελληνικού πληθυσμού που πάσχει και από φοβικά σύνδρομα και
β) αποτρεπτική πολιτική.
Ας αποφασίσουμε ποιο από τα δυο παραπάνω δεν ισχύει ή δεν θέλουμε, και ας κάνουμε το αντίθετο.
Θα μπορούσε ο κος Στεφανής να βρει άλλες λύσεις; Προφανώς ναι, σε άλλο χρόνο και άλλη εποχή. Όχι τώρα. Θυμάμαι τον τέως Δήμαρχο Ρόδου κο Φώτη Χατζηδιάκο πόσο γρήγορα έδρασε στις πρώτες μαζικές ροές προσφύγων τον Μάρτιο του 2016 ενεργοποιώντας εθελοντές, επιχειρηματίες, ξενοδόχους και τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Ρόδου ώστε να εγκατασταθούν στα Παλαιά Σφαγεία του νησιού, χώρος δίπλα στο τουριστικό και εμπορικό λιμάνι. Συντόνισε αμεσότατα, ταχύτατα και αποτελεσματικά τους εμπλεκόμενους παράγοντες και δεν αντιμετωπίσαμε το παραμικρό πρόβλημα.
Επί του παρόντος, η πολιτική αντιμετώπιση του κου Στεφανή δείχνει να είναι η πιο αποτελεσματική, καθώς πρέπει: α) να δοθεί γρήγορα λύση, β) να ικανοποιηθεί το πολιτικό συναίσθημα των ψηφοφόρων της ΝΔ, γ) να ικανοποιηθεί το κοινωνικό συναίσθημα των Ελλήνων (ας μην ξεχνάμε την θλιβερή μειοψηφία των ακροδεξιών που θα ήθελε να πετάξει τους πρόσφυγες στη θάλασσα).
Είναι Γκουαντάναμο τα Λέβιθα; Αν τελικά μιλάμε για τα Λέβιθα, όπως διαβεβαιώνει η φαιδρά εκδοχή βουλευτή της ΝΔ σε συνέντευξή του, δείχνει σκληρό. Να θυμίσω εδώ ότι η αλληλεγγύη των συμπατριωτών μου εξαντλείται σε κορώνες τύπου «μακριά από μας». Με αυτή τη νοοτροπία, καλύτερη λύση δεν μπορεί να δοθεί. Υπενθυμίζω, ωστόσο, ότι οι Αριστεροί έχουν κακές μνήμες από εξορίες σε ξερονήσια. Οποιαδήποτε συσχέτιση με αυτά και μάλιστα για άμαχο πληθυσμό γυναικόπαιδων που έχει εκδιωχθεί από την πατρίδα του, είναι επιφορτισμένη με πολλά αρνητικά πρόσημα. Και κατανοώ το σκεπτικό τους.
Όπως κατανοώ και το σκεπτικό του κου Στεφανή. Παρέδωσε ένα άριστα δομημένο σχέδιο με αρχή, μέση, τέλος. Το πρόβλημα; Εκτός από φαινομενική εξορία, είναι και κοστοβόρο. Τα 14 εκατομμύρια που εξασφαλίστηκαν θα είναι για μια προσωρινή λύση που δεν θα αποδώσει στο χρόνο καμία επένδυση.
Αν η κοινωνία μας – και η Ευρώπη – ήταν ώριμη συναισθηματικά και πολιτικά, η προτεινόμενη λύση θα ήταν η ομαλή ενσωμάτωση των προσφύγων στην κοινωνία, όπως έκανε στο παρελθόν η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Αμερικανική ήπειρος. Η Γερμανία έβαλε φρένο στο ένα εκατομμύριο, η Ουγγαρία έβαλε συρματόπλεγμα, η Βουλγαρία δέχτηκε μηδέν.
Γιατί ο κος Στεφανής, ως πρακτικός, ευγενής, τεχνοκράτης και κοσμογυρισμένος άνθρωπος με κουλτούρα πολυσυλλεκτική και παιδεία ελληνική, δεν επέλεξε την «βελούδινη» εκδοχή της ενσωμάτωσης; Προφανώς για τους λόγους της αριστοτελικής μεσότητας. Εκπροσωπεί μια κυβέρνηση. Παρέλαβε ό,τι δημιούργησε ή άφησε στη μέση, η προηγούμενη και βρίσκεται στην πιο επιτελική θέση όλων των προηγούμενων, νυν και επόμενων επιτελικών των ελληνικών Κυβερνήσεων για το δύσκολο προσφυγικό. Το πρώτο θέμα της Ελλάδας και της Ευρώπης
Θα επιτύχει; Αναμφίβολα ναι. Η στρατηγική σχεδιασμού που παρουσίασε, αρέσει δεν αρέσει, θα βελτιώσει την υπάρχουσα κατάσταση.
Θα τον δικαιώσει η Ιστορία; Το βέβαιο είναι μετά από χρόνια θα μιλάμε για τον άνθρωπο που διαχειρίστηκε με ατσάλινη θέληση και στρατιωτική πειθαρχία το Προσφυγικό. Έπραξε ό,τι δεν τόλμησαν οι προηγούμενοι και δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν οι λοιποί Υπουργοί της ΝΔ. Έδρασε πυροσβεστικά και αποτρεπτικά.
Οι λύσεις που δίνει είναι λογικό να μην αρέσουν σε όλους. Αλλά δεν βρέθηκε κάποιος άλλος τα προηγούμενα χρόνια να δώσει καλύτερες.
Θα έδινα την ίδια λύση στη θέση του; Αν είχα την πολυτέλεια, όχι. Μα πού καιρός για πολυτέλειες! Έχω γίνει γραφική επαναλαμβάνοντας σε άρθρα μου ότι οι κοινωνίες προοδεύουν εάν ξεκινήσουν τις όποιες αλλαγές από το νηπιαγωγείο και τους παιδικούς σταθμούς. Κανένας Πρωθυπουργός μέχρι σήμερα δεν επέλεξε εμπνευσμένους ανθρώπους για το Υπουργείο Παιδείας. Αρκέστηκαν σε θλιβερές ουρές των κομμάτων τους και παντελώς άσχετους με την εκπαίδευση και τις παιδικές ψυχές. Αυτό πληρώνουμε. Αυτό επί της ουσίας οδηγεί, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, και τον κο Στεφανή, στη λύση των ΚΥΤ εκτός οικισμών: η αδυναμία αποδοχής σχεδιασμού εκ βαθέων αλληλέγγυου προς τον ξένο, τον κάθε ξένο.
Στερνή μου γνώση να σ’είχα πρώτα; Θα το πούμε πολλές φορές ακόμη. Για το προσφυγικό, για το περιβαλλοντικό, για το παιδευτικό. Διότι όλα τα θέματα ανοίχτηκαν στο παρελθόν και έμειναν μετέωρα ή άλυτα. Τουλάχιστον σε αυτό που έχει αναλάβει ο Συντονιστής επί του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ και Στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής έδωσε ολοκληρωμένη λύση, με το βλέμμα αδιαλείπτως στραμμένο στην εξελικτική πορεία της επιχείρησης ώστε να υπάρχει η δυνατότητα επαναπροσδιορισμού στην περίπτωση που κάτι διαπιστωθεί ότι χρειάζεται αλλαγή.
Το δικό μου ερώτημα είναι το εξής: Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε έναν ακομμάτιστο Υπουργό να δώσει λύσεις; Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γράψω άλλο άρθρο, ωστόσο θα αρκεστώ στο εξής: όταν δεχτούμε ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ψυχή, τε πνεύματι τε και σώματι, παρόντες στην επίλυση προβλημάτων για την Πατρίδα τους και όχι στην κομματική πιάτσα, θα αναγνωρίσουμε ότι εντελώς συγκυριακά ο κος Στεφανής βρίσκεται στη θέση που είναι και αξιοποιήθηκε από την ΝΔ. Οποιοσδήποτε με λογικά, ανθρωπιστικά πλαίσια, του άνοιγε την πόρτα για το καλό και χρήσιμο για την Πατρίδα, θα του έλεγε ένα ηχηρό ΝΑΙ. Ο κος Στεφανής δίνει bonus τούτη την ώρα στη ΝΔ. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει το αντίθετο. Τα λοιπά είναι άλλα λόγια για ν’αγαπιόμαστε όσο αντέχουμε και όσο μπορούμε._
