Πάλι μας έκανε και συγκινηθήκαμε ο καθηγητής Αντώνης Λαζαρής, δημοσιεύοντας την φωτογραφία που βλέπετε, ενός λιμανιού που δεν θα ξαναδούμε ποτέ έτσι.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι…:
”Μία εκπληκτική φωτογραφία με το “Κάρυστος” του Ιωάννη Τόγια και το τσιμεντόπλοιο-ταβέρνα του Ασημάκη Καλπάκη.
Πρέπει να τραβήχτηκε μετά το 1955.
Η φωτογραφία αυτή, με κάθε επιφύλαξη, πρέπει να είναι τραβηγμένη από τον μεγάλο Ιούλιο Διρμίκη.
Ο Ιούλιος Διρμίκης είναι ο φωτογράφος που απαθανάτισε κάθε στιγμή της Ραφήνας και του λιμανιού στα όσα χρόνια έζησε στην Ραφήνα.
Η παραλια στο λιμάνι της Ραφήνας υπάρχει ακόμα.
Θα χαθεί δύο-τρία χρόνια αργότερα.
Από τα λίγα σημεία που δεν άλλαξαν μέχρι σήμερα είναι η πλώρη του τσιμεντόπλοιου και το περίπτερο που παραμένει ακόμα στη θέση του.
Τα παραλαβητήρια στο λιμάνι έχουν αρχίσει να μετατρέπονται από πρόχειρες παράγκες σε αυτό που λίγο- πολύ υπάρχει και σήμερα.
Το “Κάρυστος” πρέπει να έφυγε από τη Ραφήνα το 1959.
Ταξιδεψε με το όνομα «Κωνσταντίνος” το 1958 με τα σινιάλα του Ευάγγελου Τόγια.
Στην πλώρη του τσιμεντόπλοιου της Ραφήνας, στα δεξιά της φωτογραφίας, λειτούργησε για χρονια η περίφημη ταβέρνα-ουζερί του Ασημάκη Καλπάκη.
Μπαρ «Ο Φάρος».
Οι θαμώνες του μαγαζιού ήταν πολυάριθμοι.
Στα τραπεζια και στις καρέκλες του κάθησαν βασιλιάδες και βασίλισσες, εφοπλιστες, ποιητες, ψαράδες, λιμενεργάτες, άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου.
Από την αμφιλεγόμενη Φρειδερίκη μέχρι τον παπά της Ραφήνας που τον φώναζαν «Ο παπα-Εης».
Από τον Βάρναλη και τον Γουναρόπουλο μεχρι τους λιμενεργάτες του λιμανιού, τους Ρεμπάμπηδες, τους Κοκκίνηδες, τους Γιαννεληδες.
Από τον Εμπειρίκο μέχρι τους ψαράδες που έρχονταν εδώ για να ξαποστάσουν.
Ίσως εδώ ο Βασίλης Τσιτσάνης να εμπνεύστηκε τα περίφημη «Καβουράκια».
Ίσως εδώ να εκτυλιχθηκε το οικογενειακό «δράμα» που μελοποίησε ο Τσιτάνης και τραγούδησε μοναδικά με την τεράστια Μαρίκα Νίνου.
Λίγα μέτρα πιο περα από το τσιμεντόπλοιο ο Τσιτσάνης ειχε τραγουδήσει πολλές φορές με την Μαρίκα Νίνου.
Στην ταβέρνα του Μπενάκη.
Γύρω στα 1956 το ντουέτο Μαρίκα Νίνου-Βασίλης Τσιτσάνης θα έφτανε στο τέλος του και λίγο αργότερα θα ακολουθούσε το τέλος της μεγάλης Αρμένισσας….” Αντώνης Λαζαρής
