Στον αθλητισμό, όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει ποτέ.
H αξία της στιγμής. Όχι της θορυβώδους, όχι της επιφανειακής, αλλά εκείνης που γεννιέται μέσα από κόπο, αντοχή και εσωτερική μάχη.
Και στο Mossel Bay της Νότιας Αφρικής, εκεί όπου ο ωκεανός συναντά τη σκληρότητα του αγώνα, γράφτηκαν τέτοιες στιγμές. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Biathle – Triathle – Laser Run της UIPM ολοκληρώθηκε και άφησε πίσω του κάτι πολύ περισσότερο από αποτελέσματα. Άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα για τη Ραφήνα και συνολικά για τον ελληνικό αθλητισμό.
Οι εμφανίσεις των αθλητών της Ραφήνας δεν ήταν απλώς καλές. Ήταν εκπληκτικές. Με ωριμότητα, αγωνιστικό θράσος και καθαρό προσανατολισμό, απέδειξαν ότι η ελληνική αποστολή δεν ταξίδεψε στην άλλη άκρη του κόσμου για να καταγράψει συμμετοχές, αλλά για να σταθεί και να διακριθεί, στο παγκόσμιο επίπεδο.
Στο επίκεντρο βρέθηκε ο Θάνος Σπαντούρος, ένας αθλητής που ακόμη χτίζει τον δρόμο του, αλλά στο Mossel Bay πέτυχε κάτι εξαιρετικά σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα, κατέκτησε τρία ατομικά και ένα ομαδικό μετάλλιο στο ίδιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Πρώτα το ασημένιο μετάλλιο στο Biathle, στο απαιτητικό αγώνισμα τρέξιμο–κολύμβηση–τρέξιμο. Και λίγες ώρες αργότερα, σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα, σαν να μην είχε εξαντληθεί το σώμα του από την ένταση, ανέβηκε ξανά στο βάθρο, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο Triathle, στο εκρηκτικό τρίπτυχο της κολύμβησης, του τρεξίματος και του laser run και στο καπάκι άλλο ένα ασημένιο στο Laser Run. Η σπανιότητα αυτού του επιτεύγματος γίνεται αντιληπτή μόνο αν κανείς ανατρέξει στην ιστορία. Απειροελάχιστοι Έλληνες έχουν καταφέρει να ανέβουν τρείς φορές στο ατομικό βάθρο στο ίδιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, γεγονός που δίνει στη συγκεκριμένη διάκριση το πραγματικό της μέγεθος.
Ισχυρό αποτύπωμα άφησε και ο Τηλέμαχος Κορωναίος, ο οποίος πραγματοποίησε εξαιρετική παρουσία, κατακτώντας την 8η θέση στο ατομικό Biathle, σε έναν αγώνα υψηλών απαιτήσεων, ενώ συνέβαλε καθοριστικά και στην 3η θέση στο Team Biathle Ανδρών, αλλά και την 2η θέση στο Mixed Relay Triathle, επιβεβαιώνοντας τη σταθερότητα και το βάθος της ελληνικής ομάδας.
Σημαντική παρουσία είχε και ο Μάριος Σπαντούρος, ο οποίος ολοκλήρωσε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με τρεις διακρίσεις στην πρώτη του συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κατέκτησε τη 2η θέση στο Mixed Relay Triathle, την 3η θέση στο Mixed Relay Laser Run και την 3η θέση στο Team Biathle Ανδρών. Τρία μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα συνιστούν ένα σαφές αγωνιστικό αποτύπωμα και μια ουσιαστική βάση για τη συνέχεια.
Ιδιαίτερη αξία είχαν και οι εμφανίσεις της Νίκης Σπαντούρου, η οποία στο Mossel Bay ξεχώρισε για την αγωνιστική της ποιότητα και τη συνέπεια στην εκτέλεση. Με ωριμότητα που υπερβαίνει την ηλικία της, κατέκτησε τη 2η θέση στο Mixed Relay Biathle και ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο Mixed Relay Laser Run, επιβεβαιώνοντας ότι η παρουσία της στο διεθνές επίπεδο μόνο τυχαία δεν είναι.
Πίσω από αυτά τα αποτελέσματα δεν υπάρχουν μόνο χρόνοι και κατατάξεις. Υπάρχουν ατελείωτες προπονήσεις, σχολείο, ταξίδια, πίεση, κόπωση. Υπάρχει η καθημερινή μάχη που δεν φαίνεται στις φωτογραφίες, αλλά είναι αυτή που καθορίζει ποιος θα σταθεί όρθιος όταν έρθει η στιγμή.
Και στο Mossel Bay της Νότιας Αφρικής, μέσα στη ζέστη, στον αέρα του ωκεανού και στις σκληρές συνθήκες, οι αθλητές της Ραφήνας στάθηκαν όρθιοι.
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε. Οι διακρίσεις καταγράφηκαν. Όμως αυτό που μένει είναι κάτι βαθύτερο και πιο ουσιαστικό. Οκτώ μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν είναι μια απλή επιτυχία. Δεν είναι σύμπτωση. Δεν είναι κάτι εύκολο ούτε για μεγάλες χώρες, πόσο μάλλον για μια μικρή πόλη.
Και φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τους ανθρώπους που στέκονται πίσω από την αγωνιστική γραμμή, εκεί όπου δεν υπάρχουν βάθρα και μετάλλια, αλλά ευθύνη. Ο Ομοσπονδιακός Προπονητής Άγγελος Σπαντούρος αποτελεί τα τελευταία χρόνια σημείο αναφοράς για το ελληνικό πεντάθλο. Τα μετάλλια που έχουν φέρει οι αθλητές του στη χώρα μας την τελευταία τριετία συνθέτουν έναν εντυπωσιακό αριθμό, τόσο σε Πανευρωπαϊκά όσο και σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, αποτυπώνοντας όχι μόνο αγωνιστική επιτυχία, αλλά και μια σταθερή, μεθοδική δουλειά με βάθος και συνέχεια. Δίπλα του, ο Κώστας Τουρναβίτης, ο διαχρονικός, παλιός και έμπειρος προπονητής, ένας άνθρωπος που έχει ζήσει το άθλημα από μέσα σε διαφορετικές εποχές, λειτουργεί ως θεμέλιο γνώσης και εμπειρίας. Μαζί, εκπροσωπούν εκείνη τη σπάνια ισορροπία ανάμεσα στη σύγχρονη αγωνιστική αντίληψη και τη μνήμη του αθλήματος, δίνοντας στους αθλητές όχι μόνο τεχνική, αλλά και χαρακτήρα.
Η Ραφήνα βλέπει τα παιδιά της να ανεβαίνουν σε παγκόσμια βάθρα και, αναπόφευκτα, γυρίζει πίσω τον χρόνο. Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί τότε, στις αρχές του 2000, ότι από το Δημοτικό Κολυμβητήριο που δημιουργήθηκε το 2002, με όραμα και επιμονή ανθρώπων όπως ο Ανδρέας Κεχαγιόγλου, θα ξεκινούσε μια διαδρομή που, 23 χρόνια μετά, θα οδηγούσε σε παγκόσμιους πρωταθλητές; Από εκείνες τις πρώτες προπονήσεις, τα κρύα πρωινά, μέχρι τα βάθρα του κόσμου, η απόσταση μοιάζει τεράστια κι όμως, καλύφθηκε με δουλειά, υπομονή και πίστη. Σε έναν κόσμο που συχνά μετρά μόνο αριθμούς, αυτά τα παιδιά μέτρησαν κόπο, χαρακτήρα και παγκόσμια μετάλλια, αποδεικνύοντας πως οι μεγάλες στιγμές δεν γεννιούνται μόνο στα μεγάλα κέντρα, αλλά και στις μικρές πόλεις που πιστεύουν στα παιδιά τους και τα αφήνουν να ονειρεύονται.
Εφημερίδα POLIS
