Η Αγία Υπομονή, ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες – κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Το όνομά της ήταν Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα»,και αταγόταν από βασιλική, αλλά και ευλογημένη γενιά. Μεταξύ των προγόνων της υπήρξε ο Στέφανος Νεμάνια, Σέρβος βασιλέας που μόνασε με το όνομα Συμεών, ήταν κτήτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους και εν τέλει αγίασε!
Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Δραγάσης, ήταν ο ηγεμών του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βόρειο – ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος.
Υπολογίζεται ότι η Ελένη ήταν περίπου 19 χρονών όταν παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο (τέλη του 1390 μ.Χ.), λίγους μήνες πριν εκείνος γίνει Αυτοκράτορας.
Η καινούργια ζωή της Ελένης υπήρξε εξ αρχής πολύ δύσκολη. Πολλές ήταν οι φορές που αναγκάστηκε να πιει το ποτήρι της προσβολής και του εξευτελισμού στο πλευρό του συζύγου της, όχι μόνο από τους αλλόθρησκους, αλλά και από εκπροσώπους των κατ’ όνομα χριστιανικών κρατών της Δύσεως. Η ίδια όμως αποδείχθηκε εξαιρετική σύζυγος και πολύ δυνατός άνθρωπος.
Η Ελένη αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάνα στην οποία ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, την πραότητα και τα γλυκά και παρηγορητικά της λόγια να τον ενισχύσει.
Ο σύζυγός της ήταν φιλόσοφος, αλλά και φιλόχριστος, ενώ κι εκείνη στάθηκε αντάξιά του. Στάθηκε δίπλα του για 35 χρόνια, «συνευδοκόντας», σύμφωνα με σύγχρονή τους μαρτυρία, δηλ. όλα όσα γίνονταν στο σπίτι τους γίνονταν με συμφωνία, ομόνοια, συναπόφαση, εν πνεύματι Χριστού και αγωνιστική αγιότητα. Κατόρθωναν να τιμούν την αρετή με λόγια και έργα. «Λόγω μεν διδάσκοντας το πρακτέον, έργω δε γενόμενοι πρότυπα και εικόνες εφηρμοσμένης αγάπης».
Ο Θεός τους χάρισε οκτώ παιδιά: έξι αγόρια από τα οποία τα δύο ανέβηκαν στον αυτοκρατορικό θρόνο.Τα δύο της κορίτσια, όμως, πέθαναν σε μικρή ηλικία.
Η ίδια αναπαυόταν στα μοναστήρια κι από κει αντλούσε τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίζει. Την αγάπη της αυτή για τις Μονές την ενέπνευσε σε όλη την οικογένειά της. Ο σύζυγός της, αφού παρέδωσε τον θρόνο στον πρωτότοκο Ιωάννη, δύο μήνες πριν τον θάνατό του (29 Μαρτίου 1425 μ.Χ.) απεσύρθη στη Μονή του Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Ματθαίος. Η ίδια, μετά το θάνατο του συζύγου της έγινε μοναχή (1425 μ.Χ.) στη Μονή της κυράς Μάρθας, με το όνομα Υπομονή. Στο μοναστήρι αυτό έζησε 25 χρόνια και κοιμήθηκε εν Κυρίω με ειρήνη στις 13 Μαρτίου 1450.
Η Μονή Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας έτυχε ιδιαίτερης προστασίας της αυτοκράτειρας Ελένης Παλαιολογίνας, διότι εκεί ίδρυσε γυναικείο γηροκομείο με την επωνυμία «η Ελπίς των απηλπισμένων». Στην ίδια Μονή υπήρχε και το σκήνωμα του Οσίου Παταπίου, που πλέον αποθησαυρίζεται στην Ιερά Μονή του στο Λουτράκι επίσης.
Ο Αγγελής Νοταράς μαζί με την οικογένεια και την κινητή του περιουσία έφερε στην Ελλάδα από την Μονή της Πέτρας (η οποία διαλύθηκε μετά το 1640 μ.Χ.) ως πολύτιμο θησαύρισμα το Ιερό σκήνωμα του Οσίου Παταπίου, που προστατευόταν με αυτοκρατορική εντολή, καθώς και την τιμία κάρα της θείας του, Αγίας Υπομονής. Το ιερό του φορτίο το εναπέθεσε με τιμές στο σπήλαιο ασκητών στα Γεράνεια Όρη, το οποίο χρονολογείται πριν από τον ΙΔ’ αιώνα και είναι διαρρυθμισμένο σε ναό εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
Στο πέτρινο τέμπλο του ναού εικονίζονται στα δεξιά η Δέηση και στα αριστερά τρία άγια πρόσωπα από την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως: η Αγία Υπομονή, ο Άγιος Πατάπιος και ο Άγιος Νίκων ο Νέος (ο Ρώσος κατά την καταγωγή).
Για την Οσία Υπομονή ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450 μ.Χ., έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή.
