Πάντα είχα στο μυαλό μου να γράψω σε μία επιστολή ένα κομμάτι από τις σκέψεις μου για τον τόπο μας, εκεί όπου τα μάτια μου είδαν το πρώτο φως του ήλιου, εκεί που θέλω να δουν και το τελευταίο.
Θεωρώ ότι σήμερα είναι η κατάλληλη ημέρα, η κατάλληλη ώρα, το σωστό πλήρωμα του χρόνου. Σήμερα, παραμονή μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης, όπου κρίνεται το μέλλον του τόπου μας.
Η κρίση, αυτή καθ’αυτή, για το μέλλον που θέλουμε επαναλαμβάνεται κάθε φορά που επιχειρούνται αλλαγές. Κάθε φορά που πέφτει ένα βότσαλο στη λίμνη της ζωής μας, κάθε φορά που το θρόισμα των φύλλων, διαταράσσει την ανήσυχη ησυχία μας.
Αυτό το μέλλον όμως είναι ταυτόχρονα δυναμικό και όχι στατικό. Αλλάζει όπως οι εναλλαγές των δακτύλων που χτυπούν τις χορδές κιθάρας και δημιουργούν έτσι τη μελωδία της ζωής. Είναι πραγματικά σαν τη ζωή μας, που είναι δυναμική και ευμετάβλητη.
Πάντα η αγωνία μου ήταν πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί έναν τόπο πιο ελκυστικό για μας και τα παιδιά μας. Έναν τόπο πιο ανθρώπινο, με υψηλή ποιότητα ζωής, με οικονομική ευμάρεια, έναν τόπο που αξίζει να ζεις.
Όλα αυτά τα χρόνια, με τη συμμετοχή μου σε αυτό που ονομάζουν κάποιοι απλά με τη λέξη ‘αυτοδιοίκηση’ -χωρίς να γνωρίζουν πραγματικά πόσο πολύπλοκο είναι- έμαθα πολλά, αλλά κυρίως έμαθα να συνυπάρχω με ανθρώπους, που άλλους αγάπησα, άλλους εμπιστεύτηκα, άλλους έμαθα να καταλαβαίνω, άλλους υπέμενα και άλλους έκανα φίλους πραγματικά.
Από όλους αυτούς, τους πολίτες του τόπου μας, ζήτησα και έλαβα με τη δημοτική μου ομάδα την εμπιστοσύνη σχεδιασμού του οράματος που σιγόκαιγε μέσα μας.
Στο όραμα αυτό υπήρχε η απαίτηση να έρθουν επιτέλους όλες εκείνες οι υποδομές που μας στέρησαν χρόνια κάποιοι από τον τόπο μας και είχαν σχέση με την οργάνωση μιας περιοχής, όμορφης και λειτουργικής όπως αυτές που βλέπαμε στα ταξίδια μας στην Ευρώπη και πληρώναμε αδρά να ταξιδέψουμε για να τις δούμε.
Ζήτησα και πέτυχα με την ομάδα μου, τον σχεδιασμό αλλά και τη χρηματοδότηση όλων των έργων – αυτών που γίνονται τώρα, αυτών που έχουν δημοπρατηθεί και αυτών που έχουν ωριμάσει για να γίνουν στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Κοιτάξαμε την καθημερινότητα του πολίτη, κοιτάξαμε την κοινωνική συνοχή, ενισχύσαμε τον κοινωνικό ιστό της πόλης μας, τον αθλητισμό, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό για να πάμε όλοι μαζί ακόμα πιο μπροστά.
Ενισχύσαμε την διαφάνεια και την οργάνωση του δήμου και επενδύσαμε σε υλικοτεχνική υποδομή.
Είπαμε και είπα πάντα την αλήθεια. Αυτό ήταν μια υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου. Ποτέ δεν υποσχέθηκα πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν. Ποτέ δεν έδωσα εύκολες υποσχέσεις ούτε παρουσίασα δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα. Δυστυχώς ή ευτυχώς η κάθε αλλαγή απαιτεί πολλή, σκληρή και επίπονη προσπάθεια.
Πολλοί επικαλούνται αυτή την αλλαγή ως προεκλογικό επιχείρημα. Αλλαγή όμως σημαίνει να αλλάξουμε ή να «πειράξουμε» κάτι και να πάμε προς το καλύτερο.
Αλλαγή σημαίνει να προσθέσουμε στην πόλη και στον τόπο μας.
Αλλαγή σημαίνει να επενδύσουμε στα παιδιά, στη νέα γενιά, στο μέλλον που έρχεται.
Αξιολογώντας από τη δική μου ματιά την πορεία μας, θεωρώ ότι οι πράξεις μας συνολικά και όχι αξιολογούμενες αποσπασματικά , αυτή την αέναη αναζήτηση της αλλαγής την ενσαρκώνουμε ΕΜΕΙΣ.
Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι δεν έγιναν λάθη. Αντιθέτως επειδή δουλεύαμε πολύ γι’αυτό το όραμα, κάναμε και λάθη. Αλλά πάντα γυρίζαμε και γυρίζουμε να τα διορθώσουμε. Εξάλλου λάθη δεν κάνει λένε, αυτός που δεν κάνει τίποτα. Το ζήτημα είναι όταν τα ανακαλύπτεις, να τα διορθώνεις και να μαθαίνεις από αυτά.
Αλλά αυτό και αν είναι λάθος !!!. Το να μην κάνεις τίποτα. Το μέγιστο των μεγίστων.
Εμείς αλλάζουμε αυτή την πόλη κάθε μέρα.
Κάθε όμως αλλαγή δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο – ένα απολύτως κατανοητό και βαθιά ανθρώπινο συναίσθημα. Φόβος απέναντι στην ησυχία της λίμνης της ζωής μας. Ανασφάλεια μην χάσουμε τα κεκτημένα.
Όταν όμως αυτό το δέος του ανθρώπινου φόβου για τις αλλαγές που γίνονται τριγύρω μας, επικαλυφθεί από την εμπιστοσύνη στα πρόσωπα αλλά και στη διοίκηση που επέλεξαν οι πολίτες και συνδυαστεί με τη λογική επεξεργασία των δεδομένων, τότε αυτό το νέο μπορεί να γίνει πραγματικός μοχλός ανάπτυξης και ευημερίας.
Όλα αυτά τριγύριζαν κάθε μέρα στο μυαλό μου, κάθε βράδυ πριν πέσω να κοιμηθώ έκανα μία ανασκόπηση για το τι έκανα και τι κάναμε τη μέρα που έφυγε, πόσα σωστά και πόσα λάθη έγιναν για να μπορέσουμε να κάνουμε διορθωτικές κινήσεις.
Στις αποφάσεις που λαμβάνει καθημερινά όποιος ασκεί διοίκηση, επιτελικά πρέπει να αποφεύγεις να γίνεσαι δέσμιος των συνήθειών σου και να «κολλάς» κάπου στο παρελθόν, γιατί τότε είσαι σίγουρα ακατάλληλος για μία θέση ευθύνης, για μία θέση διοίκησης.
Πολλές φορές σε αυτό τον καθημερινό αγώνα ξεφεύγουμε από τα όρια, πάνω στην αγωνία να κάνουμε πιο πολλά και καλύτερα πράγματα για τον τόπο μας. Εκείνη την στιγμή δεν είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας. Είναι η στιγμή της πίεσης και της αγωνίας.
Μια παλιά λαϊκή ρήση λέει το εξής: «Ο άνθρωπος που φωνάζει και μιλά δυνατά, είναι ο άνθρωπος που έχει κουραστεί γιατί νιώθει ότι παλεύει μόνος του». Μόνος του απέναντι σε ένα απρόσωπο κρατικό μηχανισμό που δεν βλέπει ανθρώπους, δεν βλέπει ανάγκες.
Η κούραση όμως δεν με πτόησε ποτέ. Ξεκουράζομαι όταν τελειώνει κάτι στον τόπο μας. Κάτι που τον κάνει πιο όμορφο και λειτουργικό. Πιο ανθρώπινο. Και αμέσως μετά συνεχίζω.
Οι εκλογές της 15ης Οκτωβρίου και οι οποίες θα αναδείξουν τη νέα διοίκηση στον τόπο μας, σε Ραφήνα και Πικέρμι, ίσως είναι οι σημαντικότερες των τελευταίων 100 χρόνων. Αυτές θα ορίσουν σίγουρα την πορεία του τόπου. Αυτές θα καθορίσουν αν αυτή η πορεία είναι προς το μέλλον ή προς ένα φαντασιακό παρελθόν που ποτέ δεν υπήρξε.
Σε αυτή την πορεία κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα και τώρα, να συντηρήσουν το πολιτικό τους μένος, με τα ψέματά τους. Ακολούθησαν το δρόμο της συστηματικής συκοφάντησης με ψεύδη, «φιλοτεχνώντας» για μένα ένα προφίλ αυταρχικό, ενός διεφθαρμένου, ενός που πάντα κάτι άλλο είχε στο μυαλό του και όχι το καλό του τόπου του. Τελευταία μιλούν και τηλεφωνούν ανωνύμως, για τα περιουσιακά μου θέματα, και για την οικογένεια μου.
Δεν το κάνουν τώρα, το έκαναν πάντα, απλώς τώρα το κάνουν συστηματικά.
Προσπαθούν να διαβρώσουν την εικόνα ενός Δημάρχου και μιας διοίκησης υποσχόμενοι ένα μέλλον που τάχα μόνο εκείνοι μπορούν να φτιάξουν, ως δήθεν άσπιλοι και αμόλυντοι απέναντι σε εμάς τους δήθεν «διεφθαρμένους».
Διεφθαρμένοι υπάρχουν όμως ανάμεσά μας και είναι αυτοί. Αυτοί που «τυφλώνονται» από το μένος τους και σκορπούν χρήματα φτιάχνοντας ένα δίκτυο «κιτρινισμού» ηλεκτρονικών μέσων.
Αποφάσισα να τους πω: ¨Ε όχι. H λάσπη σας δεν θα περάσει. Δεν με αγγίζει
Αλλά όμως με άγγιξε, γιατί αυτή η λάσπη έπεφτε με το φτυάρι και από πολλούς.
Δεν άγγιξε όμως την ψυχή μου. Αυτή παρέμεινε καθαρή και χαμογελαστή, γι’αυτό μπορώ και εγώ να με βλέπετε να χαμογελώ. Και να συνεχίζω. Και έτσι θα συνεχίσω. Δεν είμαι σαν αυτούς. Είμαι άνθρωπος και θα παραμείνω.
Η απόφασή μου είναι ότι θα πορευτώ με μοναδικό οδηγό την αγάπη για τον τόπο μου και την αγάπη αυτών που αγαπούν τον τόπο. Σε αυτή την πορεία είναι τιμή μου που υπήρξα και υπάρχω ως υπηρέτης των συμφερόντων αυτής της κοινωνίας. Άλλωστε, γεννήθηκα, ζω και θα φύγω πατώντας αυτήν εδώ τη γη.
Δεν φοβάμαι να αντιμετωπίσω το ψέμα.
Έχω καθαρή συνείδηση, καθαρό πόθεν έσχες, καθαρή ζωή.
Όσοι με γνωρίζετε ξέρετε πως δεν είμαι αυτός που θέλουν να παρουσιάσουν. Ξέρω ότι κάποιες φορές μπορεί να έχω εκνευριστεί ή να έχω αδικήσει πρόσκαιρα κάποιους με τη συμπεριφορά μου. Προφανώς δεν είναι κάτι που το έκανα συνειδητά και όπως ήδη ανέφερα όλα αυτά είναι μέρος της πιεστικής καθημερινότητας. Μοχθούμε όλοι μαζί και μοχθώ προσωπικά για να βελτιώσουμε όλα αυτά που βλέπουμε τριγύρω μας – και γνωρίζετε ότι έχω αφιερώσει όλη μου την ζωή για να ολοκληρώσουμε όλα αυτά που κάποιοι άφησαν ημιτελή και να κάνουμε αυτά για τα οποία κάποιοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν.
Ήταν προσωπική μου απόφαση ότι τα σχολεία μας έπρεπε να είναι πρότυπα για τα παιδιά και είμαι περήφανος που αυτό το καταφέραμε. Δρομολογήσαμε και κατασκευάζουμε και νέες μονάδες γιατί οι ανάγκες αυξάνονται αφού ο Δήμος μας μεγαλώνει πληθυσμιακά και είναι τόπος εγκατάστασης νέων ζευγαριών. Αυτό δεν έγινε στην τύχη. Έγινε γιατί βλέπουν και διαβάζουν ότι είναι μία πόλη που αλλάζει, αποκτά αποχέτευση και νέα οδικά δίκτυα, Προαστιακό, σχέδια πόλης, νέες χρήσεις γης που μπορούν να εξυπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες μιας σύγχρονης πόλης με αυξημένη ποιότητα ζωής.
Σε αυτή την πορεία όμως πρέπει να είμαστε όλοι μαζί: Πολίτες και Διοίκηση. Μια διοίκηση που δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από τη έκφραση των πολιτών, μια διοίκηση που ξέρει να ακούει και να αφουγκράζεται τα προβλήματα τους και να δρομολογεί τη λύση τους.
Η δική μας πορεία είναι καθαρή και διαυγής. Δεν υπάρχει στη σκέψη μας η έννοια της συναλλαγής, του μοιράσματος θέσεων με το πρόσχημα των δήθεν προγραμματικών συγκλίσεων. Διότι για να έχεις προγραμματική σύγκλιση πρέπει να έχεις πρόγραμμα.
Για εμάς υπάρχει μόνο μια σύγκλιση – αυτή με την κοινωνία των πολιτών που θέλουν να αλλάξουν την πόλη και τον τόπο που ζουν.
Σε αυτή την πορεία θα μείνουμε όλοι εμείς σταθεροί. Και προσκαλούμε όλους τους συμπολίτες μας που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μας, χωρίς τη μνήμη και την εμπειρία των διοικήσεων εκείνων που άφησαν στάσιμη τη Ραφήνα και το Πικέρμι. Εκείνους που παλεύουν με τα προβλήματα και στους οποίους κάποιοι εμφανίζονται ως «νέοι και άφθαρτοι» υποσχόμενες εύκολες και ανέξοδες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα.
Ζητώ και ζητούμε από τους πολίτες να κλείσουν τα αυτιά στα κακόβουλα σχόλια και να κλείσουν στιγμιαία μόνο τα μάτια και να θυμηθούν πώς ήταν ο τόπος μας το 2014 και μετά να τα ξανανοίξουν, βλέποντας πώς είναι σήμερα. Πόσο μπροστά έχουμε προχωρήσει.
Να διαβάσουν τον απολογισμό αλλά και το πρόγραμμά μας για ένα δήμο με βιώσιμη κινητικότητα, υποδομές, υψηλό επίπεδο ζωής και οικονομίας. Μια πόλη θωρακισμένη απέναντι στην κλιματική κρίση, που σέβεται το περιβάλλον και άρα και τα παιδιά μας.
Η επιλογή είναι δική σας. Προσωπικά την δική μου επιλογή την έχω κάνει. Κοιτώ μόνο μπροστά για να προετοιμαστούμε για το μέλλον που έρχεται.
