«Μας έκαψαν ψυχοπαθείς, ξευτιλισμένοι εγκληματίες»
Ένας από τους πιο σοβαρά τραυματίες (εγκαυματίες) από τη φωτιά στο Μάτι στις 23/7/2018. Σοβαρά εγκαύματα κυρίως στα άκρα, κόντεψε να χάσει τη ζωή του πολλάκις, σώθηκε από τύχη, παραλίγο ανάπηρος, μήνες μέσα στα νοσοκομεία, πολλαπλές επεμβάσεις, κοκτέιλ φαρμάκων και αντιβιώσεων για να επιζήσει, φθορά σε ζωτικά όργανα εξαιτίας αυτών, συνεχίζει τις φυσιοθεραπείες, κατάφερε να περπατήσει ξανά και να ‘ξεκολλήσει’ το δέρμα του πριν από περίπου 1 μήνα. Α και παραλίγο αυτόχειρας από τον πόνο και την απελπισία. Η μητέρα του σε τραγική κατάσταση και το σπίτι με υλικές ζημιές. Το παλιό του αυτοκίνητο (ο σκελετός του δλδ), έξω από την κύρια είσοδο του σπιτιού. Το σπίτι, 30 μέτρα από τη λεωφόρο Μαραθώνος. Όχι κάπου χαμένο σε δάση και βουνοκορφές, ούτε παράνομο. Δίπλα στη λεωφόρο Μαραθώνος, στο Μάτι.
15 χρόνια μόνιμος κάτοικος σε Ζούμπερι και Μάτι και τα τελευταία 2-3 χρόνια στο Μάτι, στο σπίτι των γονέων του. Κοντά 38 ετών. Προγραμματιστής στο επάγγελμα. Το μεσημέρι αργά εκείνης της αποφράδας ημέρας (κατά τις 16.00)θα χτυπήσει το κουδούνι από courier και κάτοικο της περιοχής για να του παραδώσει ένα γράμμα. Λόγω επαγγέλματος και συνήθειας, ο κος Ζορμαλιάς έχει κλειστά παντζούρια, φοράει ακουστικά, δουλεύει στον υπολογιστή και από επιλογή δεν πολυβλέπει (ελληνική) τηλεόραση. Έχει ωστόσο πληροφορηθεί για φωτιά στην Κινέττα. Ο γνωστός του όμως, μαζί με το γράμμα, τον πληροφορεί πως υπάρχει και ένα μέτωπο στην Καλλιτεχνούπολη, Δήμος Πεντέλης… Ο κος Ζορμαλιάς θα τονίσει δε στη συνέντευξη πολλές φορές πως ο άνεμος ήταν πολύ έντονος και δυτικός. ‘Κάτι δεν μου πήγαινε καλά εκείνη την ημέρα, εγώ στο δωμάτιο με τα δύο μου σκυλιά, το ένα δυστυχώς το χάσαμε, έκανα τη δουλειά μου, πληροφορήθηκα πως υπάρχει και εδώ κοντά εστία, ανέτρεξα σε γνωστό ελληνικό σταθμό να ακούω νέα. Τίποτα. Κινέττα και κάποια στιγμή αναφορά για εδώ με καθυστέρηση μίας ώρας και με λάθος στοιχεία. Πρώτα κάηκα, μετά θα είπαν τι γινόταν…’
‘Δεν υπήρξε κανένας εδώ, καμία ενημέρωση, υπήρξε παραπληροφόρηση από τα κανάλια, το γιατί είναι άλλη ιστορία…’
- Τι συνέβη λοιπόν πέρυσι κε Ζορμαλιά;
Την ώρα που σας ανέφερα πως ενημερώθηκα για την Πεντέλη, υπήρχε λευκός καπνός… Όπως σας ενημέρωσα άρχισα να παρακολουθώ τα κανάλια, κάποια στιγμή έλεγαν πως σβήστηκε η φωτιά στην Πεντέλη, μετά πως πήγαινε προς Καλλιτεχνούπολη, προς Άγιο Πέτρο, λέω και εγώ τι συμβαίνει, κάτι δεν μου άρεσε! Ο αέρας φυσούσε προς τα κάτω. Εγγυημένα! Είχα ζήσει όμως από μικρός πολλές φωτιές εδώ, αλλά δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τον αέρα, αλλαγή κ.τ.λ. και από το Αστεροσκοπείο, που έχει δορυφόρο, είχαν ενημερώσει και ήδη από το πρωί φαινόταν πως ο αέρας ερχόταν προς τα κάτω, προς τα δυτικά όχι ανατολικά… Καμία ειδοποίηση! Είχα βγει και στην ταράτσα και δεν φαινόταν κάτι από το βουνό, κατά τις 18.00 βγήκα έξω, 18.25 κάηκα, 18.40 ήμουν καμένος στο λιμάνι, 19.45 περίπου είχε τελειώσει όλο… Όταν δε βγήκα έξω, βλέπω πλέον μαύρο καπνό και κοιταζόμαστε με τον γείτονα απέναντι απορημένοι… Κοιτούσαμε τη Μαραθώνος, δίπλα είμαστε, τίποτα. Η Πυροσβεστική πουθενά. Εγώ ακόμα άκουγα πως η φωτιά κατευθύνεται προς Άγιο Πέτρο, βορειοανατολικά δηλαδή. Περίεργα τα πράγματα. Αφήνω το παράθυρο λίγο ανοιχτό για να έχω τον νου μου και γύρω στις 18.20 βγαίνω έξω και πετάγονταν φλόγες από το βουνό από τον Νέο Βουτζά, συνδυάζω εκείνη τη στιγμή τι έχω ακούσει, τη λάθος πληροφόρηση από τα Μέσα, την απουσία των πάντων, τη φωτιά να έρχεται κάτω, αυτό ήταν λέω, ΚΑΗΚΑΜΕ!
- Μάλιστα…
Έρχομαι μέσα, σε 3-5΄, έχω πάρει κινητό και πορτοφόλι, λέω να κλείσω το ρολό να, πέφτει το ρεύμα… Αυτό ήταν, λέω, πάει. Ανοίγω την πόρτα, βλέπω το διπλανό οικόπεδο καιγόταν όλο, εδώ το είχε περάσει όλο, πιο πέρα δεν μπορούσα να δω, οι θάμνοι είχαν ήδη αρπάξει, λέω κάτσε να πάρω τα κλειδιά να φύγουμε. Το απέναντι οικόπεδο δεν καιγόταν, δεν είχε κάτι να κάψει, στην κεντρική οδό πού να πας, ερχόταν η φωτιά, λέω να βρω αμέσως έναν τρόπο να φύγω προς τα κάτω, μακριά από φωτιά. Την ώρα που καιγόταν ο Βουτζάς και υπήρχαν ήδη θύματα έδειχναν θάμνους στην Πεντέλη… Δεν υπήρξε καν Πολιτική Προστασία… όπως έχει πει άλλωστε και ο κος Καπερνάρος (δικηγόρος του κου Ζορμαλιά και της κας Φύτρου που σημειωτέονέχασε δύο παιδιά και σύζυγο εκείνη την ημέρα), γνώριζαν από τον Απρίλιο 2018 την έλλειψη πρόνοιας, πρόληψης και δεν είχαν κάνει ΤΙΠΟΤΑ. Άλλωστε και ο ίδιος ο Δήμος Μαραθώνα είχε κάνει τόσες εισηγήσεις…
- Δεν σας ενημέρωσε κανείς δηλαδή, ούτε ένα τηλέφωνι φίλου από την περιοχή;
Tι να με ενημερώσουν, εδώ όσοι κατάλαβαν, όταν κατάλαβαν, έτρεχαν να σωθούν, μιλάμε για τον απόλυτο πανικό. Μιλάνε για αυθαίρετα… Είναι καραγκιόζηδες, ψυχοπαθείς, δολοφόνοι, μαζικοί δολοφόνοι! Βγήκαν γύρω στις 21.30, λες και το είχαν έτοιμο και μίλησαν για τα αυθαίρετα! Ξεφτιλισμένοι! Ξεφτιλισμένο κράτος, διαλυμένο! Τι να τους κάνουμε τους δρόμους, όταν όλοι κάηκαν μέσα ή έξω από τα σπίτια τους, αυτό δεν δείχνει πως κάτι δεν έχει πάει καλά; Σε κατάσταση πανικού όταν δεν έχει λειτουργήσει τίποτα και οι δρόμοι κάηκαν! Μιλάμε για έναν δρόμο που γίνονται ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΙ, αν εκείνη την ημέρα γινόταν Μαραθώνιος ή ήταν Κυριακή τι θα γινόταν;;;; (!!!!!) Σε πυκνοκατοικημένες περιοχές από το ’80…
- Πομπηία επί 100…
Ε ναι! Το αποτέλεσμα ήταν ότι τελικά δεν πήρα το αυτοκίνητο γιατί στο οικόπεδο είδα ξαφνικά μπλε φωτιά, στο νοσοκομείο νόμιζαν πως είχα παραισθήσεις, αλλά είναι το αποτέλεσμα της φυσικής και της φωτιάς στον αέρα. Ένα τοίχος μπλε 1 μέτρου φωτιάς, νερό φως κομμένο, δεν επέλεξα το αυτοκίνητο μην λιώσω μέσα και περνάω από το πρώτο τείχος φωτιάς, κάηκα για πρώτη φορά στα πόδια. Μία τριτοκοσμική χώρα, με καλώδια πάνω από το έδαφος! Μέσα σε 1’ είχα φτάσει κάτω, η θερμοκρασία είχε ανέβει τρομερά, τα πάντα είχαν φουντώσει και τα χέρια μου είχαν αρχίσει να φουσκώνουνκαι να σκάνε… Στονχωματόδρομο που περάσατε, που δεν ήταν κανένα στενό, το ίδιο, πάλι τείχος φωτιάς, δεν το είχα δει, στον αέρα πάνω και δεν ήταν ούτε στενό, ούτε κοντό, πέρασα από μέσα, αλλιώς θα είχα μείνει εκεί… Ε, αυτό ήταν.
- Πού καταλήξατε έπειτα από όλο αυτό και σε τι κατάσταση;
Πήρε η μπλούζα φωτιά, τη σβήνω και τη βάζω στο στόμα για να μην καούν τα πνευμόνια μου, έφτασα παραλιακά, καιγόταν η Κυανή Ακτή, αλλά δεν πήγα προς τα εκεί… Έψαχνα να μην βρω φωτιά. Από την τεστοστερόνη δεν ένιωθα τον πόνο, θυμάμαι τον ήχο της… Γινόταν χαμός, θυμάμαι ένας παππούς πέφτει με το αυτοκίνητο, το αφήνει και τρέχει. Λίγο πιο κάτω φώναζε μια γυναίκα ‘Σώστε τον άντρα μου’, προσπάθησα να μπω, δεν φαινόταν καν σπίτι, άκουγα τα ουρλιαχτά του, μετά κατάλαβα πως καιγόταν, ο άνθρωπος βρέθηκε απανθρακωμένος. Η γυναίκα ευτυχώς με ακολούθησε δεν μπορούσε να γίνει κάτι. Φτάσαμε στην Ποσειδώνος (Παραλιακή). Όλη η παραλιακή μπλοκαρισμένη, όχι μόνο η Μαραθώνος, όπως λένε. Ήπια λίγο νερό για να μην αυτοαναφλεχθώ, η Πυροσβεστική και η Αστυνομία αντί να διώξουν κόσμο από τη Μαραθώνος, να κάνουν αναστροφή, τους έστελναν μέσα… Όλοι ήταν άσχετοι, το απόλυτο αλαλούμ, δεν νομίζω να έχει περάσει χειρότερη κυβέρνηση… Άδικα πήγαν τόσοι άνθρωποι…
- Δηλαδή τα αυτοκίνητα αυτά, για να καταλάβουμε, πού πήγαιναν;
Δεν προσπαθούσαν να πάνε πουθενά, αυτό προσπαθώ να εξηγήσω, κατέβαζαν από τη Ν. Μάκρη προς Ραφήνα και από τη Ραφήνα προς Νέα Μάκρη!
– Μα καλά δεν καταλάβαιναν πως αυτό θα εμβολίσει όλο το σημείο; Καλά στη Μαραθώνος μάθαμε για τον χαμό που έγινε και τα λάθη, στη Ραφήνα ποιος έδινε τις αντίστοιχες οδηγίες; Ο λιμενάρχης, Πυροσβεστική, Αστυνομία, ποιος; Δηλαδή ειδικά για ανθρώπους, λουόμενους που δεν ήξεραν την περιοχή, προσπάθησαν να φύγουν από τη θάλασσα (άσχετα που και εκεί δεν σώθηκαν άνθρωποι) που ήταν, για να πάνε σε έναν κεντρικό δρόμο και έβλεπαν να κατεβαίνουν αυτοκίνητα…
E, αφού αυτά τους είχαν πει. To Λιμεναρχείο τι; Δεν ήταν το Λιμεναρχείο πουθενά, μέχρι τις 23.00 τουλάχιστον. Στριμώχτηκαν στα στενά.Κρίμα τόσοι άνθρωποι.
Από εκεί και έπειτα ξεκινά ένα άλλο κεφάλαιο για τον κο Ζορμαλιά, αυτό της επιβίωσης, της νοσηλείας, των εγχειρήσεων, της πάλης για την αποκατάσταση… Αυτό το ξεχωριστό κομμάτι, της υγείας αλλά και της δικαστικής διαδικασίας, περιλαμβάνεται στο ειδικό άρθρο της εφημερίδας «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ», γιατί αφορά πολλούς και πολλά. Με μορφή αποκαλύψεων και…ερωτήσεων και από παλιά, αλλά και νέα. Και χρειάζεται ειδική μνεία.
Εμείς οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον κο Ζορμαλιά, για τη συνέντευξη και όσα μας είπε, τους εθελοντές για την απρόσκοπτη συμβολή τους και εκ μέρους του κου Ζορμαλιά μας ζητήθηκε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την κα Μαρίνα Καρύδα και τον κο Αλέξη Ανδρονόπουλο, καθώς και όλους τους κοινωνικούς λειτουργούς. Ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και ο ίδιος και όλοι όσοι ταλαιπωρήθηκαν, να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους και να ορθοποδήσουν.
Αλεξάνδρα Χριστίνα Ιωάννου
