Του Διαμαντή Μπασαντή
Εν αρχή είναι η Άνδρος όπως δεν τη ξέρουμε…
Το Στενό της Άνδρου – όπως το αποκαλούν στην Τήνο. Από την μια ο εξαιρετικός φάρος πάνω στο νησάκι στην άκρη της Τήνου. Από την άλλη η Άνδρος με το εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου (μόλις διακρίνεται) στο τέλος της. Και τα άγρια και παρθένα βουνά του Στενού…
Και ο εξαιρετικής αρχιτεκτονικής φάρος στο νησάκι απέναντι στην Τήνο…
Μετά είναι η Τήνος όπως την ξέρουμε…
Τα Υστέρνια. Ίσως το πιο θεαματικό χωριό του νησιού…
Και η Χώρα με την Παναγία να δεσπόζει…
Το Super Express πλησιάζει “αφρίζοντας” στο λιμάνι της…
Ακολουθεί η γνωστή κοσμοπολίτικη Μύκονος…
Δύο-δύο τα κρουαζιερόπλοια. Το ένα δεμένο το άλλο αρόδο αποβιβάζει με λάτζες τον κόσμο…
Και μια φωτογραφία από μακριά της Χώρας της Μυκόνου. Σε πρώτο πλάνο σχεδόν ανάγλυφα τα βράχια αποτυπώνουν την διαφορά της απόστασης.
Ύστερα η άγνωστη και απλόχωρη Πάρος…
Πάρος, καθημερινό σημείο συνάντησης των δύο Superferry. Το ένα “ανεβαίνει” από Κρήτη. Το άλλο “κατεβαίνει” από Ραφήνα. Στην Πάρο λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι συναντιόνται. Εδώ το Superferry II κατεβάζει πολλούς από Σαντορίνη για Πάρο. Αμέσως μετά το Superferry θα κατεβάσει αρκετές εκατοντάδες που πήρε από Μύκονο για Πάρο. Τα δύο κοσμοπολίτικα νησιά τα επισκέπτονται πολλοί από το ένα στο άλλο καθημερινά.
Ο καπετάν Θανάσης Χαλάς στην μανούβρα για να δέσει ακριβώς δίπλα στο “αδελφό” πλοίο της Golden Star Ferries…
Οι δύο Ασιάτες τραβάνε φωτογραφίες πριν τραβήξουν για Σαντορίνη. Final destination (τελευταίο προορισμό) όλης της Άπω Ανατολής που πάει από Μύκονο σε Σαντορίνη “σαν ευτυχισμένοι πιγκουίνοι”!!!
Το Superferry II. Κλασικό καράβι. Με στυλ. Κάτι από το ωραίο στυλ εκείνων των παλιών καραβιών με τις ανοιχτές στον καιρό βαρδιόλες. Με τα απλόχωρα ανοιχτά καταστρώματα μιας άλλης εποχής. Συνεχίζει να σχίζει τη θάλασσα του Αιγαίου σα να διασχίζει τις εποχές. Εδώ στην στροφή “ανηφορίζοντας” βόρεια για Μύκονο-Τήνο-Άνδρο-Ραφήνα…
Και αυτό το υπέροχο σύμπλεγμα βραχονησίδων έξω από την Πάρο με τον Άγιο Σπυρίδωνα πάνω στο ένα από αυτά.
Και κάτι λίγο από Αντίπαρο
Και κάτι εντυπωσιακό από Αντίπαρο χωρίς τους εντυπωσιακούς Τομ Χανκς και Τομ Κρουζ…
Αλλά και δύο εντυπωσιακές κοπέλες που απολαμβάνουν τον ήλιο του Αιγαίου και το στενό της Αντιπάρου που προσπερνάμε…
Και μετά η διεθνής Σαντορίνη…
Η κλασική Οία που κάθε φορά μοιάζει βγαλμένη από ταινία του Χόλυγουντ…
Με τα ηφαιστειακά της χρώματα και τα εκατοντάδες πλοιάρια τριγύρω της που εντυπωσιάζουν τον ταξιδιώτη…
Με τις εκκλησιές ακουμπισμένες στην Καλντέρα μικροί “ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού”…
Στο απόλυτο της Καλντέρας κάτω από το Ημεροβίγλι. Ξωκλήσια των βράχων…
Οι εκκλησιές της Σαντορίνης στην κορυφή της Καλντέρας εντυπωσιάζουν. Από το γαλάζιο και το μπλε μέχρι το λευκό και το μπεζ…
Ενώ τα πλήθη των επισκεπτών που καταφθάνουν με κάθε μέσο για την μοναδική ομορφιά της ηφαιστειακής φύσης…
Ενθουσιασμένες οι δύο όμορφες κοπέλες φωτογραφίζει η μια την άλλη με φόντο την θεϊκή Καλντέρα…
Και η κρουαζιέρα συνεχίζει ενώ τα εκατοντάδες πλοιάρια ταξιδεύουν αδιάκοπα γύρω από το νησί. Εδώ όλα μαζί με προορισμό ανοιχτά στον κόλπο και στην Οία για να θαυμάσουν οι χιλιάδες επιβάτες τους το σπάνιο ηλιοβασίλεμα του ηφαιστειακού νησιού…
Μια δύση που βάφει το κόκκινο… πιο βαθιά στο κόκκινο!!! Και κάνει τα ξωκλήσια του νησιού ακόμα πιο μοναδικά και τα μικρά σκάφη τριγύρω του ακόμα πιο ονειρικά…
Αιγαίο: “χρώμα θλιμμένης Παναγιάς αργά στη χάση”…
Σαντορίνη. Ο τελευταίος φάρος των Κυκλάδων. Έχει κάτι από την αρχιτεκτονική του αρχικού με τον οποίο ξεκινήσαμε στο Στενό. Απέναντι από την Άνδρο…
Απομακρυνόμαστε. Η Σαντορίνη των τελευταίων αποχρώσεων και των τελευταίων οριογραμμών μένει πίσω. Ο φάρος της χάνεται πάνω από την απόκρημνη ακτή. Το ταξίδι συνεχίζει…
