Άρθρο από την εφημερίδα Polis- φύλλο Μαρτίου
Αυτή η Ελλάδα είναι που ΔΕΝ θέλουμε
Ο Μύρων Τσαγκαράκης είναι Επιμελητής Β’, στην Κρατική Δερματολογική Κλινική του Α. ΣΥΓΓΡΟΣ και υποψήφιος βουλευτής Α. Αττικής με το ΠΑΣΟΚ
Σεπτέμβριος 2000, νύχτα δράματος με τον μικρό Τιτανικό της Πάρου του Εξπρες ΣΑΜΙΝΑ. Η δήλωση του τότε πρωθυπουργού γράφει ανεξίτηλη ιστορία για την αλλαγή στις νοοτροπίες πέρα της ανασυγκρότησης των υποδομών μας. Τί έμεινε από τότε; Ένας νόμος που απαγόρευε στην ακτοπλοΐα τα σαπιοκάραβα άνω των 25 ετών, ένας πνιγμός ανθρώπου που γλίτωσε πρωθύστερο τραγικό δυστύχημα και η αυτοκτονία του πλοιοκτήτη που ανέλαβε με τρόπο «Ελληνικό» την πραγματική ποινική, και όχι την κίβδηλη πολιτική ευθύνη. Α, κι ένα σύστημα τηλεματικής που επέτρεπε στα τρένα να κάνουν τη διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη σε χρόνο 4. 20’.
Και μετά οι άλλοι… Στην χειρουργική ο εχθρός του καλού είναι το «καλύτερο». Αυτοί που απέσυραν την απαγόρευση νηολόγησης υπέργηρων πλοίων δηλώνοντας ότι τη στιγμή που το ένδοξο Πολεμικό Ναυτικό έχει φρεγάτες 25ετίας – που παρεμπιπτόντως ανά 2 χρόνια επισκευάζονται – έ, τότε κι οι ακτοπλόοι δικαιούνται να προσφέρουν ασφαλείς υπηρεσίες με 30χρονα και βάλε ferry. Που “απαξίωσαν” μέχρι το 2009 την τηλεματική του ΟΣΕ με αποτέλεσμα να πάψει να λειτουργεί. Και μετά οι επόμενοι, που έσκισαν μνημόνια για να υπογράψουν το ΔΙΚΟ τους, μπλέχτηκαν στα συμφέροντα και μέχρι το 2019 δεν είχαν καταφέρει να λειτουργήσουν το νέο, ήδη πληρωμένο, σύστημα. Έλειπαν 13,5€ εκ, λένε -ήταν ανίκανοι φωνάζαν οι αντίπαλοί τους. . Διάολε, ας μοίραζαν 1.986,5 δις αντί για 2 δις σε 500ευρα Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα άλλαζε.
Επι 10 ημέρου χάθηκε και σύντροφος Σπίρτζης επί σειρά ετών πρόεδρος του ΤΕΕ με την παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα γνωρίζει καλά την 5ετία 2004-2010 όταν και σίγησε η τηλεματική. Ως Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών του ΣΥΡΙΖΑ κατέθετε συχνά την «επιστημονική» του άποψη, αλλά τώρα μάλλον περιμένει να κληθεί από εξεταστική της Βουλής για να αρχίσει να μιλάει. Κάπως έτσι, φθάνουμε στην επανίδρυση του κράτους, το ρουσφέτι, την προτεραιοποίηση ενεργειών, τα Fly-over, τις γραμμές 5-6-7 του μετρό. Όταν όμως δεν λύνεις το βασικό πρόβλημα ασφαλείας των μεταφορών και μετακινήσεων, ε μάλλον δεν κάνεις για μια τόσο νευραλγική θέση Ευθύνης.
Αυτές οι τραγωδίες επιβάλλουν επιτακτικά την αλλαγή νοοτροπίας του πολιτικού προσωπικού. Κακά τα ψέματα, 23 χρόνια τώρα, παραμένουμε στα βασικά, όταν κάθε Δεξιό, Αριστερό, Κεντρώο, Μαρξιστικό, κράτος, ολοκληρωτικό, ή θεοκρατικό καθεστώς έχει στον πυρήνα του την απαράβατη αρχή της ασφάλειας των πολιτών του ενώ στην Ελλάδα είναι ακόμα ζητούμενο.
Αν υπεύθυνο λοιπόν είναι αυτό το σύστημα, που αδιαφορεί για ζωές, νοιάζεται μόνο για εξυπηρετήσεις, λαμογιές, κομματικά προσκείμενους ανεύθυνους, οι πολίτες χρειάζεται να κινηθούν αντισυστημικά. Με υποψηφιότητες και εκλογική στήριξη ανθρώπων με αίσθηση καθήκοντος προς την κοινωνία και όχι προς το κόμμα που θα μας δώσει δουλειά και τον υποψήφιο που θα μας βρει ασχέτως προσόντων μία θέση αορίστου σύμβασης του 2χιλιαρου δίπλα στο σπίτι μας. Διαφορετικά ο Θυμός θα σβήνει κι οι στραβές στη βάρδια μας, είτε στη Μάνδρα είτε στο Μάτι είτε στα Τέμπη, θα είναι ατυχήματα εν αναμονή.
Αν κάποιοι τρομάζουν στη λέξη αντισυστημικό ας αναλογιστούν, για ποιο σύστημα μιλάμε: Η Ελλάδα που δεν θέλουμε, αυτή που όταν προσπαθούμε να βγούμε μετά κόπων και βασάνων από το τούνελ της μιζέριας, μας στέλνει «συστημένους» σε «τρένα» που έρχονται καταπάνω μας. Η μόνη μετωπική που πραγματικά μας χρειάζεται σε αυτές τις εκλογές είναι αυτή με τον εαυτό μας , με τη νοοτροπία του «ωχ αδερφισμού», με το alter ego μας, τον τηλεθεατή που βλέπει-άφωνος και άπραγος- τα δυσάρεστα στο Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων
Ψήφος διαμαρτυρίας είναι ψήφος στα χαμένα, η ψυχική μας εξιλέωση στις εκλογές. Η ψήφος σε υποψηφιότητες κομμάτων και ατόμων με συγκεκριμένες θέσεις μετρήσιμες στον χρόνο υλοποίησης και το κόστος τους είναι οι πραγματικά αντισυστημικές κινήσεις και είναι, οι μόνες που μπορεί να βάλουν τις βάσεις για ένα Σύστημα για την πρόοδο και την Ευημερία μας κι όχι την εξόντωσή μας.
