Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας και το ομώνυμο παρεκκλήσι πάνω από το λιμάνι της Ραφήνας(φωτο- βίντεο)

Οι κάτοικοι της Ραφήνας τίμησαν και φέτος την Αγία Μαρίνα, την προστάτιδα και έφορό τους, στο παρεκκλήσι πάνω από το λιμάνι της Ραφήνας. To Rafina Pikermi News ήταν εκεί και σας μετέδωσε ζωντανή εικόνα

Δείτε πολλές φωτογραφίες ΕΔΩ

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν σαν σήμερα της Αγίας Μαρίνας 17 Ιουλίου του 1944 έχουν χαραχθεί βαθιά στη μνήμη του κάθε Ραφηνιώτη.

Στις 12 Ιουλίου 1944 σε ενέδρα στο Πικέρμι σκοτώνουν από λάθος το Γερμανό λοχαγό Διοικητή του «Οχυρού» της Ραφήνας και το Γερμανό λοχαγό Λιμενάρχη της Ραφήνας.

Η ενέδρα είχε σκοπό να χτυπήσει άλλο Γερμανικό αυτοκίνητο για να απελευθερώσει Έλληνες κρατούμενους που θα τους πήγαιναν από την Αγία Μαρίνα του Μαραθώνα στην Αθήνα.

Τα νέα έφθασαν αυθημερόν ψιθυριστά στη Ραφήνα. Ο κόσμος φοβήθηκε αντίποινα και άρχισε να φεύγει, άλλοι προς Νέα Μάκρη, άλλοι προς Σπάτα και άλλοι έξω στα κτήματα.

Οι Γερμανοί της Ραφήνας δεν κινήθηκαν καθόλου επίτηδες για δυο-τρεις ημέρες, τα πάντα ήταν όπως πριν. Έτσι ο κόσμος άρχισε να γυρίζει στα σπίτια του. Νόμιζαν ότι όλα ήταν όπως πριν ..

Τετάρτη 17 Ιουλίου (ανήμερα της Αγίας Μαρίνας), κάνουν «μπλόκο»

στο συνοικισμό της Ραφήνας, τα Ες -Ες και η Γκεστάπο, συλλαμβάνουν όλους τους άνδρες και τους συγκεντρώνουν στην πλατεία μπροστά στο ξενοδοχείο του Τζιβάνη Μακασίκη (σήμερα καφετέρια Διαγγελάκη -Diangelo ).

Ο τότε Πρόεδρος Τριγλιανός Αναστάσης Λύρατζης , συνελήφθη & αφού τον χτύπησαν, μπροστά στα μάτια όλων των Ραφηνιωτών, καταματωμένο και παραμορφωμένο τον ανέβασαν σ’ ένα Γερμανικό τζιπ και τον γύριζαν μέσα στο συνοικισμό για να υποδείξει πρόσωπα και σπίτια. Αυτός όμως ως γνήσιος πατριώτης ούτε τα πρόσωπα, ούτε τα σπίτια τους γνώριζε. «Δεν ξέρω», τους απαντούσε.

Στο «μπλόκο» συλλαμβάνονται 21 Ραφηνιώτες:

Αναστάσης Λύραντζης (Πρόεδρος της Κοινότητας)

Χρυσός Λέου

Οι αδελφοί Σωτήρης και Ιορδάνης Δελημανώλης

Μενέλαος Ρεμπάπης

Σωτήριος Κανσός

Σταύρος Διαμαντάκης

Δαμιανός Κεχαγιόγλου ( πατέρας του Ανδρέα Κεχαγιόγλου- Δημάρχου Ραφήνας )

Δημήτριος Γιάνναρος

Γιώργος Ραυτόπουλος

Θεόδωρος Ραυτόπουλος

Αρτέμης Μπενάκης (ταχυδρομικός)

Ευάγγελος Μπενάκης

Πόπος Ιωάννης

Αντώνης Δρυμάλας (Τελώνης)

Γεώργιος Αλεξανδρίδης (Δικηγόρος – γερμανομαθής)

Μικρόπουλος Νικόλαος

Αναζητούσαν επίμονα τον Αντώνη Αντωνιάδη (Γραμματέα της Οργάνωσης του Ε Α Μ της Ραφήνας) και τον Γιάννη Μπογιατζή (Μεγάλο αγωνιστή, στέλεχος της Οργάνωσης του Ε Α Μ Ραφήνας). Αντί για τον Αντώνη Αντωνιάδη συνέλαβαν την γυναίκα του Ζωγραφιά (έγκυο τότε στην κόρη τους Τασούλα) και τα αδέλφια του Σταύρο και Γιώργο Αντωνιάδη. Για τον Γιάννη Μπογιατζή, τον αδελφό του Μιλτιάδη.

Πήραν τους συλληφθέντες σ΄ένα φορτηγό και φύγανε. Τους οδήγησαν στο κτήμα Λεβίδη στην Παλλήνη και τους έστησαν στον τοίχο της μάντρας για εκτέλεση.

Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, έρχεται με μεγάλη ταχύτητα μια κούρσα από το μέρος της Ραφήνας φρενάρει απότομα και κατεβαίνει ένας Γερμανός αξιωματικός. Σηκώνει τα χέρια ψηλά και φωνάζει δυνατά «Δις νιχτι κομμουνιστ», «αυτοί δεν είναι κομμουνιστές», «νιξ καπούτ».

Είναι ο Γερμανός υποδιοικητής του Ναυτικού στη Ραφήνα, ο «χοντρός» όπως του είχαν βγάλει παρατσούκλι στη Ραφήνα. Θεωρείτο σκληρός άνθρωπος, αγέλαστος, απόμακρος.

Τον κύκλωσαν οι Γερμανοί αξιωματικοί μίλησαν για αρκετή ώρα και έφυγε. Δεν εκτελέστηκαν. Μετά τους ξάπλωσαν κάτω και τους πατούσαν.

Ο Γ. Αλεξανδρίδης διαμαρτυρήθηκε στα Γερμανικά, τους είπε για το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Με μια ριπή έμεινε νεκρός.

Από το κτήμα Λεβίδη τους πήγαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, στις φυλακές Αβέρωφ και στο Στρατόπεδο στο Γουδή.

Τελικά γλύτωσαν.

Η Αγία Μαρίνα έγινε εκκλησάκι σε ανάμνηση αυτού του Γερμανικού μπλόκου που έγινε στη Ραφήνα την 17η Ιουλίου 1944 και μάλιστα αποπερατώθηκε στο υπόγειο γερμανικό πολυβολείο, που υπήρχε μέσα στην κορυφή του πελώριου παραθαλάσσιου βράχου, που σήμερα ονομάζουμε Άγιο Νικόλαο.

Οι κάτοικοι της Ραφήνας θεώρησαν το όλο γεγονός ως “θαύμα” και από τότε κάθε χρόνο γίνεται αγρυπνία ανήμερα της Αγίας Μαρίνας .

Να σημειωθεί πως πάνω από το πρώην γερμανικό πολυβολείο, νυν εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας , κτίστηκε και το δεύτερο εκκλησάκι , ο Άγιος Νικόλαος τον Oκτώβριο του 1947 από τους Όθωνα Μέντη, Χρυσό Καβουνίδη, Νίκο Ιωαννίδη, με αρχιτέκτονα τον Κυπριανό Μπίρη το οποίο, αποτελεί σύμβολο της Ραφήνας μας.