Ξημέρωνε Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου. Ήτανε λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα, όταν μια ψυχή πέταξε στον ουρανό. Μια ψυχή όλο καλοσύνη, μια ψυχή ενός αγνού και καλού ανθρώπου που τον λάτρευε όλη η Ραφήνα. Του Τάσου Μήλα. Και ακολούθησαν τα τυπικά, αυτά που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει.
Μετά από λίγες ώρες που μαθεύτηκε το δυσάρεστο γεγονός, ο κόσμος άρχισε να πηγαίνει στο σπίτι του εκλιπόντος για να συλλυπηθεί τη χήρα, που απαρηγόρητη προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβη. Εκεί ήταν και τα εγγόνια της, φίλοι, και γείτονες.
Μία επιθυμία είχε σαν τελευταία ο εκλιπών, και την είχε εκφράσει σε όλους τους γνωστούς και τους συγγενείς. Όταν πεθάνει, δεν ήθελε να πάει στην κηδεία του η κόρη του αδελφού του, Δήμητρα Μήλα- Τσεβά (Ναι, είναι αυτή που φαντάζεστε – η υποψήφια Δήμαρχος).
Δεν την ήθελε, γιατί δεν την εκτιμούσε, διότι χωρίς λόγο και αιτία, τον είχε πικράνει πολλές φορές, μένοντας ακριβώς δίπλα στο σπίτι τους, και δημιουργώντας προβλήματα και ιστορίες από το πουθενά. Πικραμένος ο Τάσος από την συμπεριφορά της, δεν παραπονιόταν, ούτε το δημοσιοποιούσε, γιατί ήταν από καλή πάστα άνθρωπος, σπάνιος και εκλεκτός.
Τα γεγονότα που θα σας διηγηθώ δεν τα γέννησε το μυαλό μου, όπως κάποιοι θα βιαστούν να με κατηγορήσουν, γιατί η φαντασία μου δεν είναι τόσο αρρωστημένη. Όλα αυτά που βγήκαν από το στόμα της Δήμητρας Μήλα- Τσεβά, της αξιοσέβαστης υποψηφίας Δημάρχου Ραφήνας, εκεί, στο σπίτι του ανθρώπου, που ήταν ακόμη ζεστός, στο σπίτι που την είχε ευεργετήσει – και της είχε προσφέρει αμέριστη βοήθεια σε όλες της τις εκλογικές αναμετρήσεις- μου τα διηγήθηκε η χήρα του Τάσου, η αγαπημένη του σύζυγος Ντίνα Μπαχού- Μήλα και ολόκληρο το άρθρο είναι βασισμένο στα λεγόμενά της και εγκεκριμένο από την ίδια.
Η Δήμητρα Τσεβά λοιπόν, άνοιξε την πόρτα της αυλής και μπήκε στο σπίτι, προκειμένου να συλλυπηθεί τη χήρα. Όταν της απαγόρευσαν όμως την είσοδο, γνωστοποιώντας της ότι είναι πρόσωπο μη επιθυμητό στην οικία τους, υπενθυμίζοντάς της την τελευταία επιθυμία του μακαρίτη, η κυρία δεν πτοήθηκε αλλά συνέχισε την πορεία της προς το εσωτερικό του σπιτιού. Με ευγενικό τρόπο ο ανηψιός της την ευχαρίστησε, δέχτηκε τα συλλυπητήρια αλλά την παρακάλεσε να φύγει διότι αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία του παππού. Στο σημείο βρισκόταν και η μία κόρη του εκλιπόντος, ο γιος της αλλά και δύο φίλοι.
Αλλά τα χειρότερα δεν τα έχετε ακούσει ακόμη, και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ να τα εκφράσω. Η Δήμητρα Τσεβά δεν σεβάστηκε ούτε τον χώρο, ούτε το σπίτι του νεκρού, ούτε τη χήρα, και άρχισε να φωνάζει: ”Είστε για λύπηση”. Μετά σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό, έτσι, σαν σε χορό αρχαίας τραγωδίας, και ξεστόμισε το αδιανόητο: ”Έτσι είσαστε εσείς, δεν φοβάστε τον Θεό”, ”Αυτά βλέπει ο Θεός και σας στέλνει τέτοια”,(εννοώντας τον θάνατο του ανθρώπου τους), παγώνοντας τους πάντες. Σύμφωνα με την κυρία Τσεβά, η οποία κάνει πολλούς και μεγάλους σταυρούς, στις εκκλησίες της πόλης μας, ο Θεός είναι τιμωρός των ανθρώπων, και τους στέλνει αρρώστιες και θάνατο. Αδιανόητες εκφράσεις του μεσαίωνα, που αν δεν με διαβεβαίωναν τρία άτομα τουλάχιστον ότι τις ξεστόμισε άνθρωπος, δεν θα τις πίστευα.
Τότε ο εγγονός του Τάσου, ένα 18χρονο παιδί, η αλήθεια είναι ότι της απηύθυνε τον λόγο με απαξιωτικές και προσβλητικές λέξεις, προσπαθώντας να την απομακρύνει από το σπίτι. Ποιος μπορεί όμως να κατηγορήσει ένα παιδί, που πριν λίγες ώρες είχε χάσει τον αγαπημένο του παππού που τον είχε σαν πατέρα; Ακόμη και τα δικαστήρια δίνουν πολλά ελαφρυντικά στους νέους της μετεφηβικής ηλικίας, όταν παρεκτρέπονται. (άρθρο 133 Π.Κ.).
Η ιστορία όμως είχε και συνέχεια. Την επόμενη ημέρα, την ώρα του στερνού αποχαιρετισμού, η Δήμητρα Τσεβά πήγε στην Παναγίτσα να προσκυνήσει τον νεκρό, παρά τα όσα συνέβησαν την προηγούμενη ημέρα. Εκεί, έξω από το ιερό παρεκκλήσι, κατηγορούσε αισχρά τον ανηψιό της, το 18χρονο παιδί, πλησιάζοντας όλον τον κόσμο που είχε πάει να πει το στερνό αντίο, ταυτόχρονα αλιεύοντας και ψήφους. Πράγματι, οι κηδείες είναι πρώτης τάξεως τελετές για τέτοιους σκοπούς.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηθική κατάπτωση για έναν άνθρωπο, από το να αγνοεί την τελευταία επιθυμία ενός νεκρού. Δεν υπάρχει σωτηρία για τους ζωντανούς που δεν σέβονται τους τεθνεώτες.
Και όταν οι νεκροί πονάνε, οι ζωντανοί πρέπει να ντρέπονται!
Τράση Κατερίνα (με την έγκριση της χήρας του Τάσου Μήλα, Ντίνας Μπαχού- Μήλα, και των θυγατέρων της.)
*Η οικογένεια έφτασε στο σημείο να δημοσιοποιήσει το γεγονός, παρά το βαρύ τους πένθος, μήπως και σταματήσει η κυρία Δήμητρα Τσεβά να κατηγορεί τα παιδιά και τα εγγόνια του εκλιπόντος και έτσι μπορέσει η ψυχή του να ηρεμήσει στο επέκεινα, έτσι ακριβώς όπως ζούσε στη γη.
