Στην ημερήσια διάταξη του Δημοτικού Συμβουλίου Ραφήνας–Πικερμίου, που συνεδριάζει την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου, περιλαμβάνεται το θέμα της ονοματοδοσίας του Πάρκου Αναψυχής – Κολυμβητηρίου Ραφήνας σε «Δημοτικό Κολυμβητήριο Ραφήνας Ανδρέας Κεχαγιόγλου».
Το θέμα φτάνει στο Δημοτικό Συμβούλιο έπειτα από την προβλεπόμενη θεσμική διαδικασία. Με την απόφαση 18/2025, το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Ραφίνας ενέκρινε τη σχετική πρόταση, γεγονός που, σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο, επιτρέπει την τελική συζήτηση και λήψη απόφασης από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Η συζήτηση αφορά την απόδοση ονόματος σε έναν δημοτικό χώρο που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη βαρύτητα για την πόλη και τον Δήμο. Το Δημοτικό Κολυμβητήριο Ραφήνας αποτελεί ένα έργο που συνδέθηκε εξαρχής με τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και τη λειτουργική φιλοσοφία του Ανδρέα Κεχαγιόγλου, τέως Δημάρχου Ραφήνας. Πρόκειται για μια υποδομή που δεν περιορίστηκε στον ρόλο μιας αθλητικής εγκατάστασης, αλλά λειτούργησε ως χώρος εκπαίδευσης, άθλησης και κοινωνικής δραστηριότητας.
Η βασική κατασκευή του έργου ολοκληρώθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά από πολυετή προετοιμασία και επιμονή, ενώ ο συνολικός του σχεδιασμός προέβλεπε χρήσεις και λειτουργίες που καλύπτουν διαφορετικές ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες. Σήμερα, το Κολυμβητήριο αποτελεί σημείο αναφοράς για τη Ραφήνα και ευρύτερα για την Ανατολική Αττική.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αντίστοιχες πρωτοβουλίες τιμητικής αναγνώρισης προσώπων εν ζωή δεν είναι συχνές στην αυτοδιοίκηση. Όταν όμως συμβαίνουν, αποτυπώνουν μια επιλογή θεσμικής ωριμότητας και ανάληψης ευθύνης απέναντι στην ιστορία. Είναι δεδομένο ότι τέτοιες αποφάσεις δεν γίνονται πάντοτε ομόφωνα αποδεκτές και ενδέχεται να προκαλέσουν διαφορετικές αναγνώσεις. Ωστόσο, η πραγματικότητα ενός έργου και η διαδρομή του στον χρόνο είναι συγκεκριμένες και δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Η ονοματοδοσία, εφόσον εγκριθεί, δεν αφορά πρόσωπα ή πολιτικές αντιπαραθέσεις του παρόντος, αλλά την καταγραφή ενός γεγονότος. Ποιος συνέλαβε, προώθησε και υλοποίησε ένα έργο που άλλαξε την καθημερινότητα της πόλης. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναγνώριση δεν λειτουργεί ως επιβράβευση φίλων ή συμμάχων, ούτε ως αποδοκιμασία αντιπάλων. Λειτουργεί ως πράξη ιστορικής καταγραφής.
Γιατί η αυτοδιοικητική ιστορία δεν γράφεται για να ικανοποιεί συγκυρίες. Γράφεται για να υπάρχει. Για να γνωρίζουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι. Και γιατί, τελικά, κάποια πράγματα οφείλουν να αναγνωρίζονται όταν πρέπει ανεξαρτήτως σχέσεων, διαφωνιών ή εποχών.
