Φανταστείτε ότι έχετε απεριόριστο προϋπολογισμό για ατομικούς εκπαιδευτές που προσφέρουν υπερ-εξατομικευμένα μαθήματα τα οποία μεγιστοποιούν την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη δεξιοτήτων των μαθητών. Αυτή την ιδέα δοκίμασε ένας καθηγητής πανεπιστημίου κάνονας χρήση της ΑΙ.
Πιο συγκεκριμένα, ζήτησε από έναν εκπαιδευτικό Τεχνητής Νοημοσύνης να παίξει τον ρόλο του, να κάνει, δηλαδή, τον λέκτορα της Οξφόρδης σε μαθήματα σχετικά με τα μέσα ενημέρωσης και την Τεχνητή Νοημοσύνη, και να του διδάξει ένα μεταπτυχιακό μάθημα, βασισμένο εξ ολοκλήρου σε εργασίες του καθηγητή.
Το μάθημα από το σύστημα ΑΙ
Ο καθηγητής Alex Connock, γράφοντας στο Conversation, αναφέρει ότι ρύθμισε τον εκπαιδευτικό-ΑΙ μέσω ενός έτοιμου εργαλείου ChatGPT που φιλοξενείται στην πλατφόρμα Nebula One με βάση το Azure, με την εντολή να κάνει έρευνα για αυτόν και να τον υποδυθεί, και στη συνέχεια να δημιουργήσει εξατομικευμένο υλικό με βάση τις δικές του απόψεις. Ο διδάσκων δεν είπε στο σύστημα τι να διαβάσει ή να κάνει οτιδήποτε άλλο για να βελτιώσει τις δυνατότητές του, όπως να του δώσει πρόσβαση σε εκπαιδευτικό υλικό που δεν είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο.
Το μάθημα ήταν διαδραστικό και γρήγορο, απαιτώντας πνευματική οξύτητα μέσω τακτικών αλλαγών στις μορφές. Ήταν διανοητικά απαιτητικό, όπως πρέπει να είναι τα καλά σεμινάρια της Οξφόρδης. Ο πράκτορας δίδασκε με αυστηρότητα, δίνοντας άμεσες απαντήσεις σε οτιδήποτε ρωτούσε ο καθηγητής. Είχε μια ισχυρή κατανόηση του ταχέως εξελισσόμενου τοπίου της Τεχνητής Νοημοσύνης και των μέσων ενημέρωσης (για τα οποία δίδασκε), αλλά είχε κάνει περισσότερη προετοιμασία, υποστήριξε ο καθηγητής.
Το μάθημα ήταν μια εξαιρετική μαθησιακή εμπειρία, παρόλο που υποτίθεται ότι ο καθηγητής γνώριζε όλα όσα του αναφέρθηκαν.
Αυτό προφανώς τροφοδοτήθηκε από το σύνολο των βιβλίων, ομιλιών, άρθρων, συνεντεύξεων στον Τύπο, ακόμη και διαλέξεων του καθηγητή σε πανεπιστήμια που ο ίδιος δεν γνώριζε ότι είχαν καταγραφεί και ότι είχαν χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση των GPT-4 ή GPT-5.
Το μάθημα ήταν μια εξαιρετική μαθησιακή εμπειρία, παρόλο που υποτίθεται ότι ο καθηγητής γνώριζε όλα όσα του αναφέρθηκαν.
Το σύστημα βασίστηκε επίσης σε ό,τι γνωρίζει ο πραγματικός καθηγητής. Στον κινηματογράφο, γνώριζε για παράδειγμα το βασικό Adobe After Effects, το οποίο είχε καλύψει στα μαθήματά του ο δισάσκων (χρησιμοποιείται για τη δημιουργία κινούμενων γραφικών και οπτικών εφέ). Αλλά το σύστημα ΑΙ πρόσθεσε το Nuke, ένα επαγγελματικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για τον συνδυασμό και τον χειρισμό οπτικών εφέ σε παραγωγή ταινιών.
Οι γνώσεις του συστήματος για τον καθηγητή
Από πού προήλθαν λοιπόν οι γνώσεις του συστήματος για τον καθηγητή; Ο εκδότης του διδάσκοντα Routledge σύναψε συμφωνία για δεδομένα εκπαίδευσης με την Open AI.
Ο καθηγητής ήταν σύμφωνος με αυτή τη διασικασία, καθώς όπως ανέφερε «τα βιβλία μου καθοδηγούν τους ανθρώπους σε ένα εκπληκτικό και ταχέως εξελισσόμενο θέμα, και θέλω να συμμετέχουν στην παγκόσμια συζήτηση, σε κάθε δυνατή μορφή και περιοχή. Αυτή η διαθεσιμότητα πρέπει να επεκταθεί στη γλώσσα που μιλούν τα μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης. Η προτεραιότητα για κάθε συγγραφέα που συμφωνεί με αυτό πρέπει να είναι η βελτιστοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης: να κάνει το έργο του εύκολο για τα LLM να το βρουν, να το επεξεργαστούν και να το χρησιμοποιήσουν – όπως η βελτιστοποίηση των μηχανών αναζήτησης, αλλά για την Τεχνητή Νοημοσύνη».
Όταν δοκίμασε άλλα AI, είχαν προβλήματα με την ακρίβεια των πληροφοριών τους.
Ο καθηγητής δοκίμασε την ιδέα του ζητώντας να κάνει χρήση συστήματος που υποστηρίζεται από την κινεζική Deep Seek και να εκτελέσει ένα μάθημα με βάση όσες πληροφορίες διέθετε ο διδάσκων. Όπως διαπίστωσε το σύστημα δεν τον εμφάνιζε σε μεγάλο βαθμό στις αναζητήσεις για τα μαθήματα που διδάσκει, αναφέρει το δημοσίευμά του στο Conversation.
Όταν δοκίμασε άλλα AI, είχαν προβλήματα με την ακρίβεια των πληροφοριών τους. Από το Gemini 2.5 Pro της Google έμαθε μερικώς λανθασμένες βιογραφικές λεπτομέρειες για τον εαυτό του, όπως ότι είχε θέση σε μια εταιρεία μέσων ενημέρωσης, την The Runaway Collective.
Όταν ρώτησε το Grok του Elon Musk ποια ήταν η καλύτερη φράση του, του απάντησε: «Όποια και αν είναι η ερώτησή σου, η απάντηση είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη». Στην πραγματικότητα την συγκεκριμένη φράση την είχε πει ο Demis Hassabis της Google DeepMind, ο οποίος έχει κερδίσει το βραβείο Νόμπελ, όχι ο καθηγητής.
Πού οδεύουμε;
Τέτοια προγράμματα είναι πιθανότατα αυτό που χρειάζεται πραγματικά η πανεπιστημιακή διδασκαλία: διαδραστικά, αναλυτικά, διορατικά και εξατομικευμένα, τονίζει ο καθηγητής. Και υπάρχουν κάποιες νέες έρευνες σχετικά με την αξία τους. Γερμανική μελέτη διαπίστωσε ότι τα μαθήματα που δημιουργήθηκαν με AI βοήθησαν να παρακινήσουν τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ωφέλησαν την προετοιμασία τους για τις εξετάσεις.
Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής στο Conversation, «δεν θα αργήσουμε να δούμε αυτό το είδος AI σε πραγματικό χρόνο να ενσωματώνεται επίσημα στη διδασκαλία σε σχολεία και πανεπιστήμια. Όποιος διδάσκει σε προπτυχιακούς φοιτητές ξέρει ότι η AI είναι ήδη εκεί. Οι φοιτητές χρησιμοποιούν μεταγραφές Τεχνητής Νοημοσύνης για να κρατούν σημειώσεις».
Μπορούν να χρησιμοποιήσουν την Τεχνητή Νοημοσύνη για να εμπλουτίσουν το δικό τους όραμα για ένα μάθημα.
Καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη αποκτά όλο και πιο κεντρικό ρόλο στην εκπαίδευση, ο ανθρώπινος εκπαιδευτικός γίνεται πιο σημαντικός, όχι λιγότερο. Θα καθοδηγούν τη μαθησιακή εμπειρία, ενσωματώνοντας δημοσιευμένα έργα στο εννοιολογικό πλαίσιο ενός μαθήματος και προωθώντας την προσωπική συμμετοχή και ενθάρρυνση των μαθητών. Μπορούν να επεκτείνουν την αξία τους ως προσωπικοί δάσκαλοι Τεχνητής Νοημοσύνης – μέσω συστημάτων – για κάθε μαθητή, με βάση τις ατομικές μαθησιακές ανάγκες.
Όσο νεότερος είναι ο εκπαιδευτικός, τόσο πιο πιθανό είναι να είναι εξοικειωμένος με την Τεχνητή Νοημοσύνη. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν την Τεχνητή Νοημοσύνη για να εμπλουτίσουν το δικό τους όραμα για ένα μάθημα, διευρύνοντας την έρευνα πέρα από τη δική τους εργασία, υποδεικνύοντας στο σύστημα τι πρέπει να συμπεριληφθεί.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι τόσο συναισθηματικά έξυπνη όσο και μουσικά ανίκανη. Είναι τόσο ένας εξιδανικευμένος προγνωστικός μηχανισμός κειμένου όσο και ένας εξαιρετικά δημιουργικός συνεργάτης. Καταστρέφει θέσεις εργασίας, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και νέες. «Μας καθιστά πιο χαζούς, αλλά ταυτόχρονα μας ενισχύει», τονίζει ο Connock.
Το ίδιο ισχύει και στη διδασκαλία. Η Τεχνητή Νοημοσύνη απειλεί τον χώρο της μάθησης, αλλά μπορεί να απελευθερώσει ισχυρές αλληλεπιδράσεις. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι θα κάνει τους μαθητές λιγότερο ευφυείς. Αλλά ίσως η ΑΙ να μπορεί στην πραγματικότητα να ξεκλειδώσει για τους μαθητές το επόμενο επίπεδο εξατομίκευσης, πρόκλησης και κινήτρου.
