Κάθε γωνιά της οικίας θυμίζει τον νεοφανή Αγιο της Εκκλησίας
Ο Θεός πολύ συχνά δίνει στον κόσμο την ευλογία να έρθουν σε επαφή με ξεχωριστές προσωπικότητες που μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τουw δυναμώνουν ακόμη περισσότερο την πίστη και παράλληλα δοξάζουν το όνομά Του. Είναι άνθρωποι που πλησίασαν τον ίδιο τον Θεό, που άγγιξαν την αγιότητα και τα ξεχωριστά τους χαρίσματα τα δωρίζουν σε όλους τους πιστούς με τους οποίους έρχονται σε επαφή.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπήρχαν τέτοιες φωτισμένες προσωπικότητες που κατόρθωσαν να φέρουν δίπλα τους πολύ κόσμο, με τα φήμη τους να εξαπλώνεται και εν τέλει η κοίμησή τους να κλείνει τον κύκλο της ζωής που ήταν αφιερωμένος στον Υψιστο.
Ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης ήταν ένας από αυτούς τους αγιασμένους ανθρώπους που προσέλκυσαν γύρω τους πολλούς, και που όσοι δεν είχαν τη δυνατότητα να τον γνωρίσουν και να του μιλήσουν δια ζώσης, μπορούν μέσα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί και τις ιστορίες που αφηγούνται όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί του, να αντιληφθούν το μεγαλείο του.
Ο κατά κόσμος Αρσένιος Εζνεπίδης γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Λίγους μήνες ήρθε η ανταλλαγή των πληθυσμών η οικογένειά του, μετά τον Πειραιά και την Κέρκυρα, έφτασε στην Κόνιτσα. Εκεί έμελλε να γίνει έγινε το σπίτι τους. Ο Αρσένιος άρχισε αρχικά να εργάζεται ως ξυλουργός, πριν πάει φαντάρος και τελικώς πάρει την απόφαση να αφήσει τα εγκόσμια και να γίνει μοναχός (1949).
Η Κόνιτσα ήταν πάντοτε το σπίτι του. Εκεί συνέχισε να μένει η οικογένειά του, και μπορεί να μην την επισκεπτόταν αλλά στο σπιτικό τους τα πάντα θύμιζαν τον Αρσένιο.
Το σπίτι αυτό στην Κόνιτσα φροντίζουν τα μέλη της οικογένειας Εζνεπίδη που έχουν μείνει εκεί, καθώς και οι γείτονες. Το οίκημα είναι πόλος έλξης για όσους επισκέπτονται την περιοχή και η επίσκεψη είναι ένα προσκύνημα στον γέροντα Παΐσιο, του οποίου η αγιοκατάταξη αποφασίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 13 Ιανουαρίου 2015.
Οι απόγονοί του έχουν φροντίσει ώστε η μνήμη του Αγίου να είναι ζωντανή δείχνοντας το δέοντα σεβασμό και ταπεινότητα, όπως θα ήθελε και ο ίδιος.
Οι επισκέπτες μπορούν να μπουν στο μικρό σπίτι. Οι προθήκες είναι γεμάτες αντικείμενα του γέροντα, όπως ξύλινες κατασκευές που ο ίδιος είχε κάνει ως νεαρός ξυλουργός, οικογενειακά κειμήλια και αντικείμενα.
Πολλές φωτογραφίες και βιβλία είναι ακουμπισμένα στο τραπέζι, ενώ μια φανέλα του Αγίου είναι τοποθετημένη σε κορνίζα στον τοίχο. Τα χειρόγραφά του έχουν επίσης ξεχωριστή θέση στην οικία, αφού αν και χωρίς μόρφωση, ο γέροντας κατόρθωνε μέσα από αυτά να φωτίζει τις ψυχές όσων τα διάβαζαν.
Ένα σπίτι-μουσείο που αναβλύζει αγιότητα και είναι αφιερωμένο σε μια προσωπικότητα που άφησε το στίγμα της στην Ορθοδοξία και το όνομά του τιμάτε σε όλο τον κόσμο.
