Νανά Παλαιτσάκη: “Στα 33 χρόνια επαγγελματικής πορείας, έκανα και λάθος επιλογές. Πλήρωσα το κόστος και συνέχισα”

Πως προέκυψε η επιλογή της δημοσιογραφίας;

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη, αξίζει όμως να σας αποκαλύψω την μικρή αυτή ιστορία. Πριν ασχοληθώ με την δημοσιογραφία, ήμουν καθηγήτρια στο Πολεμικό Ναυτικό! Είχα ολοκληρώσει το πτυχίο μου στην Κοινωνιολογία και στις Διεθνείς Σχέσεις, είχα ήδη ένα μεταπτυχιακό στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την σημειολογία και ξεκινούσα διδακτορική διατριβή στο Δίκαιο της Θάλασσας.

Ήμουν αποφασισμένη να κάνω πανεπιστημιακή καριέρα. Το μεταπτυχιακό μου στην σημειολογία, που αφορούσε δηλαδή το ρόλο των συμβόλων και των ήχων, το χρειαζόμουν γιατί ήθελα ν’ αποδείξω τι ρόλο είχαν παίξει τα σύμβολα στους στρατούς που έδρασαν στην Λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Το Δίκαιο της Θάλασσας το αγαπούσα πάρα πολύ ιδιαίτερα τα θέματα που αφορούσαν τον καθορισμός της Υφαλοκρηπίδας και τα κυριαρχικά δικαιώματα στο νερό.

Προσλήφθηκα λοιπόν στην Σχολή του Πολεμικού Ναυτικού και εκπαίδευα αξιωματικούς, στο μάθημα της Ηγεσίας, της Κοινωνιολογίας και του Δικαίου της Θάλασσας.

Ο Καθηγητής που ήταν supervisor στο διδακτορικό μου, ζήτησε την βοήθειά μου. Παρουσίαζε μια εκπομπή στο κρατικό ραδιόφωνο τότε, που αφορούσε τα θέματα της Μέσης Ανατολής. Ήταν διεθνολόγος.( Γράφω «ήταν» γιατί έφυγε από την ζωή πρόσφατα) Επειδή λοιπόν δεν γνώριζε Γαλλικά και εγώ ήξερα καλά, ήθελε να του μεταφράζω αρθρογραφία από τον ξένο τύπο, όπως η Monde και η Liberation. Επειδή δεν είχα γραφείο, καθόμουν στο μπαρ της Κρατικής Τηλεόρασης και μετέφραζα τις εφημερίδες. Μια μέρα, στάθηκε δίπλα μου, μια κυρία που ήταν παραγωγός στην τηλεόραση. Με ήξερε γιατί με αποκάλεσε με το όνομά μου. Ήξερε για τα πτυχία μου και την ειδικότητα μου στο Πανεπιστήμιο. Μου πρότεινε λοιπόν, επειδή θα ξεκινούσαν μια καινούργια εκπομπή, να έκανα συνεντεύξεις με κάποιους διανοούμενους και πολιτικούς. Μου είπε μάλιστα ότι την κάθε συνέντευξη θα την πληρωνόμουν 15.000 δραχμές. Σκεφτείτε ότι εγώ τον μήνα από το Πολεμικό Ναυτικό έπαιρνα 48.000 δραχμές. Τα χρήματα λοιπόν μου φάνηκαν υπερβολικά. Την ρώτησα τι πρέπει να κάνω και μου απάντησε ότι θα έπρεπε να κάνω ένα δοκιμαστικό, για να βλέπανε πως θα μιλούσα μπροστά σε κάμερα.

Στα 33 χρόνια επαγγελματικής πορείας, έκανα και λάθος επιλογές. Πλήρωσα το κόστος και συνέχισα.

Δύο μέρες αργότερα πήγα στο στούντιο και μου δώσανε να διαβάσω ένα δελτίο ειδήσεων. Δύο λεπτά αργότερα, άνοιξε την πόρτα του στούντιο ένας κύριος και μου είπε ότι με θεωρούσε «αποκάλυψη» για το δελτίο ειδήσεων. Μου συστήθηκε. Τα έχασα γιατί ήταν ένας διάσημος σκηνοθέτης. Ο Τάσος Μπιρσίμ. Ήταν ο προσωπικός σκηνοθέτης του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος τότε ήταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ευχαρίστησα πολύ τον Τάσο Μπιρσίμ, αλλά του είπα ότι δεν μ’ ενδιέφερε καθόλου η παρουσίαση του δελτίου, καθώς έκανα πανεπιστημιακή καριέρα.

Και εκεί η μοίρα έπαιξε ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Τότε το 1989, ο ιδρυτής του Αντέννα, ενός από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας μας, ο Μίνωας Κυριακού, είχε καλέσει τον Τάσο Μπιρσίμ για βοηθούσε το στήσιμο του καναλιού που θα έκανε ο Κυριακού και θα το έλεγε Antenna TV. Ψάχνανε λοιπόν να βρούνε νέα πρόσωπα που θα τα εκπαιδεύανε για ν’ ανταποκριθούν στην νοοτροπία της ιδιωτικής τηλεόρασης που τότε ξεκινούσε. Ο Μπιρσίμ λοιπόν πήγε την «κασέτα» με το δοκιμαστικό μου στον Μίνωα Κυριακού. Με είδανε, μαζί με την ομάδα των Αμερικανών από το CNN που είχε προσκαλέσει ο ιδιοκτήτης του μελλοντικού καναλιού για να οργάνωναν το κανάλι. Έμαθα αργότερα ότι τους άρεσα πολύ, καθώς είχα πολύ αντισυμβατική για την εποχή εικόνα. Είχα ξανθά πολύ κοντά μαλλιά, ήμουν πολύ νέα και πολύ Ροκ.

Έτσι με κάλεσαν στο γραφείο του κυρίου Κυριακού και μου έκαναν μια εξαιρετική πρόταση που αφορούσε την παρουσίαση του δελτίου ειδήσεων και ένα πενταετές με συμβόλαιο με τρεις φορές περισσότερα χρήματα από εκείνα που έπαιρνα στο πανεπιστήμιο.

Τα ζύγισα, καθώς είχα ήδη ένα παιδάκι και αποχαιρέτισα το Πανεπιστήμιο για ν’ ακολουθήσω τον τρικυμιώδη χώρο των media.

Κοινωνικό ή πολιτικό ρεπορτάζ θα προτιμούσατε τηλεοπτικά;

Λάτρεψα το ελεύθερο ρεπορτάζ. Μου άρεσε πάρα πολύ ο δρόμος. Το πολιτικό ρεπορτάζ δεν με γοήτευσε. Ξέρετε γιατί; Πίστευα πάντα ότι οι άνθρωποι και ο τρόπος που διαχειριζόντουσαν την καθημερινότητα είχε σημασία για μένα. Σας θυμίζω ότι λίγους μήνες μετά που ταυτόχρονα με την παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, εκπαιδευόμουν συνέχεια στο ρεπορτάζ, στην παρουσίαση, στην σύνταξη, στο post production, κάλυψα ως ρεπόρτερ τον Πόλεμο του Περσικού. Τρεις μέρες μετά που εισέβαλε ο Σαντάμ στο Κουβέιτ, πήρα μια κάμερα και πήγα στο Ισραήλ. Άλλη μια τεράστια εμπειρία για έναν δημοσιογράφο.

Είσαι γυναίκα αξίζεις´ είναι το πέμπτο βιβλίο σας. Ποια είναι η θεματολογία του;

Έχω γράψει 10 ιστορίες Γυναικών από 18 έως 60 χρονών. Αληθινές ιστορίες. Όλες αυτές οι γυναίκες είναι εγκλωβισμένες στους «δαίμονές τους». Τι άδικο που είναι! Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή τους αν ήξερα τα «εργαλεία» για ν’ απελευθερωθούν από τον «κόφτη» που δεν τις αφήνει να χαρούν τις στιγμές της ζωής!
Στο τέλος κάθε ιστορίας, παρεμβαίνει λοιπόν ο καθηγητής φιλοσοφίας και ψυχολόγος Δημήτρης Τσουκνιδής και δίνει 5 εργαλεία που αν η κάθε γυναίκα τα ήξερε, θα είχε λυτρωθεί.
Σκοπός του βιβλίου, ήταν και είναι, εκείνες οι γυναίκες ή οι άνθρωποι που δεν έχουν την δυνατότητα να επισκεφθούν σύμβουλο ψυχικής υγείας, να βρουν έναν «οδηγό επιβίωσης» για να διαχειριστούν τα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα. Ο εκδοτικός οίκος που είναι ο ΑΡΜΟΣ, θεωρείται εμβληματικός, για τα βιβλία αυτογνωσίας που εκδίδει.

Υπήρχαν δυσκολίες κατά την διάρκεια της επαγγελματική σας πορείας;

Δεν υπάρχει εργασία χωρίς δυσκολία. Η δημοσιογραφία και μάλιστα το ηλεκτρονικό μέσο που λέγεται τηλεόραση, το ρεπορτάζ, οι συνεχόμενες βάρδιες, οι πόλεμοι, τ’ απροσδόκητα γεγονότα που άλλαζαν τα πάντα, οι έκτακτες ειδήσεις ενώ παράλληλα ήμουν μητέρα είχε μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Νομίζω ότι κάθε γυναίκα είτε εργάζεται σε φαρμακοβιομηχανία, είτε σε μια μεγάλη πολυεθνική, όταν είναι και μητέρα πρέπει να γίνει πολλά κομμάτια για ν’ ανταποκριθεί σε όλους τους ρόλους.
Το πολύ δύσκολο ήταν να πρέπει να διαχειριστώ ψυχολογικά, την απουσία από το παιδί μου όταν με είχε ανάγκη.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη δημοσιογραφική αποστολή που σας είχαν αναθέσει και θυμάστε πιο πολύ;

Ο Πόλεμος του Κόλπου.

Πόσο καυστική μπορεί να γίνει στα σχολεία της η Νανά;

Κοιτάξτε, ρωτούσα πάντα ό,τι θα ήθελε να ρωτήσει ο μέσος άνθρωπος. Δεν έκανα «αγιογραφία» του καλεσμένου στις συνεντεύξεις. Αν το έκανα θα ήταν αδιάφορο το αποτέλεσμα. Ρωτούσα ευθέως όμως. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Φιλοξένησα κάποτε έναν εκδότη πολύ γνωστό. Υπήρχαν οι φήμες ότι δούλευε για τις Μυστικές Υπηρεσίες. Ο κόσμος το πίστευε δηλαδή. Τον ρώτησα ευθέως. « Συνεργαστήκατε με τις μυστικές υπηρεσίες;» Απλά ρώτησα και εκείνος απάντησε.
Δεν ήμουν ποτέ προσβλητική ούτε ειρωνική όμως.

Υπήρξαν κάποια χρόνια απουσίας από την Ελλάδα που βρισκόσασταν στην Αμερική κάνοντας θα έλεγα ένα νέο ξεκίνημα ή μία συνέχεια της επαγγελματικής πορείας;

Στο Λος Αντζελες πήγα καθώς συνεργάστηκα με εταιρεία εκεί για τα γυρίσματα που αφορούσαν Έλληνες που διακρίνονται σε μεγάλα επιστημονικά κέντρα της Αμερικής.

Ήταν εξαιρετική εμπειρία. Ήταν κατά την διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων, όταν οι Έλληνες ένιωθαν απαξιωμένοι και ήμασταν υπερχρεωμένοι. Ήθελα- θέλαμε να δείξουμε στον κόσμο, τους Έλληνες που διαπρέπουν στον κόσμο. Γι’ αυτό και το ντοκιμαντέρ είχε αυτό τον τίτλο Respect Greece.

Είστε μία δραστήρια γυναίκα όπου δουλεύει αρκετές ώρες, υπάρχουν ώρες να αφιερώσετε σε εσάς και κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν;

Αυτό που μ’ ευχαριστούσε εδώ και πολλά χρόνια και συνεχίζει να μ’ ευχαριστεί πολύ, είναι να πηγαίνω για τρέξιμο με το σκυλιά μου στο βουνό. Ευτυχώς που το συνεχίζω. Είναι η αποτοξίνωσή μου και η μεγάλη μου χαρά.

Διαχειριζόμαστε μια υπερδεκαετή κρίση, περάσαμε μνημόνια, υποδεχθήκαμε την πανδημία και τελευταίως και την ενεργειακή κρίση εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία. Το γεγονός ότι είμαστε όρθιοι, όσοι μείναμε όρθιοι, είναι σχεδόν θαύμα.

Έχετε μετανιώσει για συνεργασίες σας;

Φυσικά. Στα 33 χρόνια επαγγελματικής πορείας, έκανα και λάθος επιλογές. Πλήρωσα το κόστος και συνέχισα.

Είστε υπεύθυνη επικοινωνίας για δύο μεγάλες εταιρίες. Πως επιλέξατε αυτές τις δύο εταιρείες και τι είναι αυτό που προσφέρουν με τις υπηρεσίες τους;

Στην περίπτωση της Coronis research με κάλεσε η πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας. Οι σπουδές μου ξέρετε στην ανάλυση μηνύματος, μ’ έκαναν την δεκαετία του 2000, να συνεργαστώ με μεγάλη πολυεθνική εταιρεία, την Leo Burnet, στο τμήμα στρατηγικού σχεδιασμού επικοινωνίας των πολυεθνικών πελατών της. Η επικοινωνία, το Crisis management, το digital marketing με γοητεύουν.

Η Coronis λοιπόν είναι ένας από τους σημαντικότερους κατανάθεση οργανισμούς έρευνας στην Ελλάδα με κύρια δραστηριότητα την παροχή υπηρεσιών κλινικής έρευνας.

Η DNA SEQUENCE είναι start up εταιρεία, η οποία βραβεύθηκε από το διεθνές περιοδικό life science review, ως Company of the Year στην Ευρώπη και στο Ηνωμένο Βασίλειο για την Βιοασφάλεια και την Βιοπαρακολούθηση.
Και σε αυτή την εταιρεία ο CEO με κάλεσε για ν’ αναλάβω την επικοινωνία από τον περασμένο Μάιο.

Είναι η Νανά μια κλασσική μητέρα; Και ποια είναι η σχέση σας με το γιο σας;

Ξέρετε την απάντηση αυτή θα έπρεπε ίσως να την δώσει ο γιος μου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι λατρεύω τον Αλέξη και τον θαυμάζω για όλα όσα έχει καταφέρει στην ζωή του. Σπούδασε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Γερμανία, εργάστηκε στην Γερμανία για 15 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο έχει κάνει μεταγραφή στην Αγγλία.

Ποια είναι η άποψή σας για την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και αν οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι χειρίζονται με αντικειμενικότητα την είδηση;

Στην Ελλάδα ως πολίτες διαχειριζόμαστε μια υπερδεκαετή κρίση, περάσαμε μνημόνια, υποδεχθήκαμε την πανδημία και τελευταίως και την ενεργειακή κρίση εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία. Το γεγονός ότι είμαστε όρθιοι, όσοι μείναμε όρθιοι, είναι σχεδόν θαύμα. Ζήσαμε τον Αρμαγεδώνα της καταστροφής μεγάλων συγκροτημάτων του τύπου, διαφημιστικών εταιρειών, αμέτρητων επιχειρήσεων…Ζήσαμε απαξίωση ενώ το ένα σκάνδαλο διαφθοράς ξεσπούσε μετά το άλλο…Τώρα, αν χειρίζονται με αντικειμενικότητα την είδηση οι δημοσιογράφοι δεν είναι εύκολο πολύ. Τα τελευταία χρόνια το πρωτογενές ρεπορτάζ έχει σταματήσει και οι δημόσιες σχέσεις επικρατούν. Υπάρχουν φυσικά οι εξαιρέσεις, λίγες, πολύ λίγες αλλά υπάρχουν, όσο αντέξουν .

Τι θα ευχόσασταν και τι θα θέλατε να πραγματοποιήσετε στο μέλλον;

Να έχουμε υγεία και να βρίσκω χρόνο να περνάω ήρεμες στιγμές με τον γιό μου.