Η Αθηνά, έχοντας μια έντονη αγάπη για τη θάλασσα, ίσως λόγω της κεφαλλονίτικης καταγωγής της, έλεγε συχνά στις φίλες της ότι θα ασχοληθεί με τα πλοία. Αυτή η ιδέα φαινόταν τρελή στους περισσότερους, αλλά εκείνη ήταν αποφασισμένη. Παραπάνω από μισό αιώνα αργότερα, ό,τι ονειρεύτηκε έγινε πραγματικότητα, και η Αθηνά Μαρτίνου άφησε πίσω της μια ναυτιλιακή αυτοκρατορία με περίπου 300 πλοία.
Η Αθηνά, γνωστή ως «Νουνού» στους οικείους της, συνήθιζε να αστειεύεται λέγοντας ότι «όταν πεθάνω, στην κηδεία μου θα έρθει πολύς κόσμος». Και είχε δίκιο, καθώς πλήθος κόσμου βρέθηκε στην κηδεία της, ανάμεσά τους και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκπρόσωποι της κυβέρνησης και της ναυτιλιακής κοινότητας, καθώς και άνθρωποι που γνώριζαν την πραγματική της προσφορά. Η Νουνού Μαρτίνου κατάφερε κάτι πολύ μεγαλύτερο από το να γίνει μια επιτυχημένη εφοπλίστρια: άφησε πίσω της μια οικογένεια με αφοσίωση στη ναυτιλία, αλλά και στην κοινωφελή δράση, χωρίς ποτέ να απασχολήσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με σκάνδαλα ή έριδες.
Απλή στην καθημερινότητά της, αν και πέτυχε επαγγελματικά, η Αθηνά έλεγε πως δεν ήταν ποτέ παθιασμένη με τα σαλόνια και τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Αντιθέτως, εστίαζε πάντα στο πώς να αυξήσει τον στόλο της εταιρείας της, τη Thenamaris Ships Management. Είχε πάντα την υποστήριξη του συζύγου της, Ιωάννη Μαρτίνου, ο οποίος επίσης αγαπούσε τη θάλασσα, αλλά και του γιου της, Θανάση, που από τα 14 του χρόνια συμμετείχε ενεργά στην οικογενειακή επιχείρηση.
Παρόλο που η Αθηνά δεν αγαπούσε τους ρόλους διευθυντή, είχε την ικανότητα να κάνει τα δύσκολα εύκολα και να προωθεί τον στόλο της, ο οποίος ξεπερνούσε τα 250 καράβια. Όλα τα πλοία της οικογένειας έφεραν την ελληνική σημαία, κάτι που η ίδια θεωρούσε σημαντικό.
Η ζωή της Μαρτίνου κυλούσε μεταξύ της ναυτιλίας και των απλών καθημερινών ασχολιών. Τους χειμώνες ζούσε στην Ανάβυσσο, ενώ τα καλοκαίρια στο κτήμα της στη Σχοινούσα, όπου ασχολούνταν με το ψάρεμα και τα αγαπημένα της χόμπι. Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία, η αγάπη της για το ψάρεμα και τη φύση παρέμενε ζωντανή, ενώ παράλληλα καλλιεργούσε φιστίκια Αιγίνης και ήταν άριστη στη σκοποβολή και το κυνήγι.
Η Αθηνά Μαρτίνου ήταν επίσης φιλάνθρωπος και αφοσιωμένη στο κοινωφελές έργο. Μέσω του ιδρύματός της «Αθηνά Ι. Μαρτίνου» στήριζε ποικίλες δράσεις, ενώ η συμμετοχή της ήταν αθόρυβη και διακριτική. Προτιμούσε να προσφέρει χωρίς να το διαφημίζει, συμμετέχοντας σε πολλά κοινωφελή ιδρύματα, ιδιαίτερα σε αυτά που αφορούσαν παιδιά.
Η καταγωγή της από την Κεφαλλονιά και την Ελευσίνα είχε μεγάλη σημασία για την Αθηνά. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Μεθενίτης, ήταν γνωστός δικηγόρος στην Αθήνα, ενώ ο παππούς της, Κώτσος Μεθενίτης, ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, κάτι που έκανε την Αθηνά να νιώθει υπερήφανη για τις ρίζες της.
Παντρεύτηκε τον αντικέρ Ιωάννη Μαρτίνο, ο οποίος είχε ανοίξει το παλαιοπωλείο «Μαρτίνος» στην Πανδρόσου 50 στο Μοναστηράκι. Το παλαιοπωλείο αυτό ήταν που στήριξε οικονομικά την Αθηνά όταν αποφάσισε να μπει στον χώρο της ναυτιλίας. Το 1964, πουλώντας την προίκα της και με τη βοήθεια του συζύγου της, αγόρασε το πρώτο της πλοίο, το «Θανάσης», το οποίο, αν και δεν της έφερε κέρδη, της χάρισε πολύτιμες γνώσεις.
Η Αθηνά δεν ήταν μόνη της στο επιχειρηματικό της ξεκίνημα. Εκτός από τον άνδρα της, ο γιος της Θανάσης, μόλις 14 ετών, συμμετείχε ενεργά. Ακόμα και στο σχολείο, ασχολούνταν με τα πλοία, κρυφά κάτω από τα τετράδιά του. Τα πρώτα βήματα της οικογένειας στη ναυτιλία ήταν γεμάτα περιπέτειες, με την αγορά και το χειρισμό των πρώτων πλοίων να είναι μια συνεχής μαθητεία για όλους.
Το 1971, η Αθηνά Μαρτίνου αποφάσισε να αναλάβει τη διαχείριση των πλοίων της οικογένειας πιο ενεργά και ίδρυσε τη Thenamaris Ships Management. Το όνομα της εταιρείας προήλθε από τα αρχικά των παιδιών της: Θανάση, Ελένης, Ντίνου και Ανδρέα. Η Ελένη ανέλαβε την γκαλερί της οικογένειας, ενώ οι τρεις γιοι της Αθηνάς συνέχισαν δυναμικά τη ναυτιλιακή παράδοση.
Ο Θανάσης Μαρτίνος, που σπούδασε Οικονομικά στο Λονδίνο, μαζί με τα αδέλφια του, ανέλαβαν τη διαχείριση της Thenamaris. Το παράδειγμα της μητέρας τους, της Αθηνάς, τους ενέπνευσε να ακολουθήσουν τον δρόμο της ναυτιλίας, αλλά και να διατηρήσουν την αφοσίωση στην οικογένεια και την κοινωνική προσφορά. Η Αθηνά Μαρτίνου δεν άφησε μόνο μια ναυτιλιακή κληρονομιά, αλλά και ένα παράδειγμα ζωής για τις επόμενες γενιές.
