Υπάρχουν αποφάσεις που, ακόμη κι όταν λαμβάνονται με ατέλειες, δικαιώνονται από το ίδιο το πρόσωπο που αφορούν. Η πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μαραθώνα για τον ορισμό του Παναγιώτη Καραΐσκου ως «Πρεσβευτή Μαραθωνίου Ιδεώδους και Προβολής της Πόλης του Μαραθώνα» ανήκει ακριβώς σε αυτή την κατηγορία.
Όχι επειδή όλα έγιναν σωστά στη διαδικασία. Αλλά επειδή ο ίδιος ο άνθρωπος κάνει δύσκολο σε οποιονδήποτε να αμφισβητήσει το ουσιαστικό της επιλογής.
Ένας μαραθωνοδρόμος που συμβολίζει κάτι περισσότερο από χρόνους
Ο Παναγιώτης Καραΐσκος δεν είναι απλώς ένας αθλητής υψηλών επιδόσεων. Είναι ο νικητής του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας το 2025. Είναι ένας μαραθωνοδρόμος που γνωρίζει τη διαδρομή όχι θεωρητικά, αλλά βιωματικά, που μιλά για τον Μαραθώνιο όχι σαν event, αλλά σαν αφήγημα αντοχής.
Και κυρίως, είναι ένας άνθρωπος που ξεκίνησε αργά τον στίβο, που πέρασε μέσα από σκοτεινές διαδρομές εξάρτησης και επανήλθε στη ζωή μέσω της πειθαρχίας, της προσπάθειας και της υπέρβασης. Αυτό από μόνο του τον καθιστά φυσικό φορέα του Μαραθωνίου Ιδεώδους, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Ο Μαραθώνας, ως γενέτειρα του Μαραθωνίου δρόμου, δεν έχει ανάγκη από «διακοσμητικούς» πρεσβευτές. Έχει ανάγκη από ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν σε νέους, σε σχολεία, σε διεθνή ακροατήρια και να πουν με αξιοπιστία, ο Μαραθώνιος είναι τρόπος ζωής. Ο Καραΐσκος το κάνει, γιατί το έχει ζήσει.
Τιμή σε όσους πρότειναν το αυτονόητο
Αξίζει να σημειωθεί και να αναγνωριστεί δημόσια, ότι η πρόταση για τον συγκεκριμένο άνθρωπο κατατέθηκε από δύο διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Τόσο ο Δήμαρχος, Στέργιος Τσίρκας όσο και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Άρης Παπουτσής συνέκλιναν στο ίδιο πρόσωπο.
Σε μια εποχή που οι θεσμικές αποφάσεις συχνά εγκλωβίζονται σε μικροπαραταξιακές λογικές, αυτή η σύμπτωση δεν είναι αμελητέα. Αντίθετα, δείχνει ότι όταν το αντικείμενο είναι σοβαρό, μπορεί και πρέπει να προηγείται η ουσία.
Το οξύμωρο της διαδικασίας
Κι όμως. Εδώ ακριβώς γεννιέται το παράδοξο. Μια τόσο βαριά θεσμική απόφαση, ο ορισμός Πρεσβευτή του Μαραθωνίου Ιδεώδους, ήρθε στο Δημοτικό Συμβούλιο με τρόπο που δεν τίμησε το βάρος της.
Η τελευταία στιγμή, η απουσία ουσιαστικής δημόσιας διαβούλευσης, η αίσθηση ότι κάποια ονόματα «πρωταγωνίστησαν» εσπευσμένα από την παράταξη της Δημοτικής Αρχής, γεννούν εύλογα ερωτήματα. Τέτοιες αποφάσεις δεν μπορεί και δεν πρέπει, να δείχνουν ότι λαμβάνονται από 2, 3 ή 4 ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν αυτοί δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με τον Μαραθώνιο, ούτε καν ξέρουν τι πάει να πει αθλητισμός για να μη πούμε καμία πιο βαριά κουβέντα… την ιστορία του ή το αθλητικό του βάθος.
Ο Μαραθώνας έχει θεσμούς, συλλόγους, ανθρώπους του αθλητισμού με δεκαετίες προσφοράς. Έχει προσωπικότητες που θα έπρεπε, τουλάχιστον, να έχουν κληθεί σε μια ανοιχτή συζήτηση. Η δημόσια διαβούλευση δεν είναι εμπόδιο, είναι όρος νομιμοποίησης.
Γιατί άλλο να τιμάς έναν αθλητή που πραγματικά ενσαρκώνει το ιδεώδες και άλλο να ανοίγεις την πόρτα σε οποιοσδήποτε «έχει τρέξει έναν μαραθώνιο» να θεωρεί ότι δικαιούται τον ίδιο ρόλο, εξυπηρετώντας τοπικές ισορροπίες και πρόσωπα.
Το πρόσωπο δικαιώνει την απόφαση – όχι όμως τον τρόπο
Ας είμαστε ξεκάθαροι, ο Παναγιώτης Καραΐσκος αξίζει αυτή την τιμή. Την αξίζει με το σώμα του, με τη διαδρομή ζωής του, με τον λόγο του. Και γι’ αυτό η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι, στην ουσία της, σωστή.
Όμως ακριβώς επειδή είναι σωστή, όφειλε να έχει γίνει αλλιώς. Με κανόνες, με διαφάνεια, με συμμετοχή της κοινωνίας και όχι με υπαινιγμούς εξυπηρέτησης «τοπικών παραγόντων». Ο Μαραθώνιος δεν ανήκει σε κανέναν μηχανισμό. Ανήκει στην ιστορία, στον τόπο και στους ανθρώπους του.
Και ο νέος Πρεσβευτής το γνωρίζει καλύτερα από όλους, τίποτα στον Μαραθώνιο δεν χαρίζεται. Όλα κερδίζονται βήμα-βήμα.
