Οι τιμές στα βασικά αγαθά έχουν εκτοξευθεί, την ίδια στιγμή που οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία για την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας στην Ελλάδα. Η απόσταση ανάμεσα στις αυξήσεις των μισθών και στην εκτόξευση του κόστους ζωής είναι τέτοια που τα νοικοκυριά βρίσκονται υπό διαρκή πίεση.

Τα στοιχεία της Eurostat επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην «ουρά» των Ευρωπαϊκών κρατών σε σχέση με το μέσο μισθό, αλλά στην κορυφή όσον αφορά τις τιμές των βασικών προϊόντων. Η Ελλάδα καταγράφει τη δεύτερη χαμηλότερη μέση ετήσια αμοιβή πλήρους απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με περίπου 18.000 ευρώ, πάνω μόνο από τη Βουλγαρία που έχει 15.400 ευρώ μέσο μισθό. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ανέρχεται σε 39.800 ευρώ, ενώ χώρες με παρόμοιο πληθυσμιακό και παραγωγικό προφίλ, βρίσκονται σε πολύ υψηλότερες θέσεις. Η Ισπανία έχει μέση ετήσια αμοιβή πλήρους απασχόλησης 40.800 ευρώ και η Ιταλία 23.500 ευρώ.

Η Ευρώπη του Νότου χωρίζεται σε εκείνους που μετασχηματίζονται και σε εκείνους που κινούνται στο περιθώριο

Η διαφορά είναι εντυπωσιακή, αφού ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος αμείβεται με λιγότερο από το ήμισυ του ευρωπαϊκού μέσου όρου, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, εξακολουθεί να εργάζεται από τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη. Η εξίσωση «πολλή εργασία – χαμηλή απόδοση» παραμένει άλυτη, καθώς η χαμηλή παραγωγικότητα, το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων και η εξάρτηση από υπηρεσίες χαμηλής προστιθέμενης αξίας δεν επιτρέπουν τη μετατροπή των περισσοτέρων ωρών εργασίας σε μεγαλύτερο εισόδημα.

Οι ανισορροπίες του ευρωπαϊκού Νότου

Η ελληνική περίπτωση δεν είναι απλά μια αρνητική εξαίρεση, από την στιγμή που αποκαλύπτει ένα βαθύτερο ρήγμα μέσα στον ευρωπαϊκό Νότο. Ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία καταφέρνουν σταδιακά να συγκλίνουν με τον μέσο ευρωπαϊκό μισθό, επενδύοντας σε εξαγωγές, ψηφιακή τεχνολογία και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα μοντέλο χαμηλών αμοιβών και περιορισμένης παραγωγικότητας.

Στην Ισπανία, ο μέσος μισθός αυξήθηκε κατά σχεδόν 20% την τελευταία πενταετία, χάρη στην άνοδο της απασχόλησης σε τεχνολογικούς και εξαγωγικούς κλάδους. Στην Πορτογαλία, η ενίσχυση του κατώτατου μισθού συνοδεύτηκε από πολιτικές αναβάθμισης δεξιοτήτων και επενδύσεων στις ΜμΕ. Αντίθετα, η Ελλάδα παραμένει εξαρτημένη από την εσωτερική κατανάλωση και τον τουρισμό, με περιορισμένη προστιθέμενη αξία και χαμηλή ενσωμάτωση της καινοτομίας.

Το αποτέλεσμα είναι η Ευρώπη του Νότου να χωρίζεται σε εκείνους που μετασχηματίζονται και σε εκείνους που κινούνται στο περιθώριο, χάνοντας το τρένο της σύγκλισης. Η Ελλάδα, αν και δημοσιονομικά σταθερή, παραμένει μακριά από τις χώρες που επιδιώκουν τη σύγκλιση τους με τις περισσότερο ανταγωνιστικές οικονομίες.

Εκτόξευση τιμών σε βασικά αγαθά

Την ίδια στιγμή, η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει εντυπωσιακή αύξηση των τιμών σε βασικά προϊόντα την τελευταία τριετία:

Ψωμί +25,6 %

Κρέας +38,3 %

Ψάρια +21,8 %

Γαλακτοκομικά +32,5 %

Σοκολάτες +39,8 %

Καφές +36,2 %

Λάδι +23,8 %

Ακόμη και με τη μείωση του πληθωρισμού στο 2% τον Οκτώβριο, το σωρευτικό βάρος της ακρίβειας παραμένει τεράστιο. Το καλάθι του σούπερ μάρκετ είναι σχεδόν κατά ένα τρίτο ακριβότερο σε σχέση με το 2022, ενώ τα νοικοκυριά καλούνται να το καλύψουν με μισθούς που αυξήθηκαν οριακά.

Η πραγματική αγοραστική δύναμη των εργαζομένων έχει αποδυναμωθεί. Ακόμα και μετά τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, οι καθαρές αποδοχές παραμένουν μεταξύ των χαμηλότερων στην Ευρωζώνη, ενώ η μεσαία τάξη βλέπει το διαθέσιμο εισόδημα να περιορίζεται από φόρους, ενοίκια και καθημερινές ανάγκες.

Η διπλή πίεση στην οικονομία

Η κατανάλωση, που επί σειρά ετών αποτελούσε τον κύριο μοχλό της ανάπτυξης, δείχνει σημάδια κόπωσης. Οι επιχειρήσεις βλέπουν το περιθώριο κέρδους να συρρικνώνεται, καθώς προσπαθούν να διατηρήσουν τιμές ανταγωνιστικές, χωρίς όμως να έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν τους μισθούς.

Ορισμένοι οικονομολόγοι μιλούν για τη «παγίδα φθηνής εργασίας», όπου η αύξηση του κόστους διαβίωσης δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση παραγωγικότητας. Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος, με τους χαμηλούς μισθούς να συγκρατούν τη ζήτηση, τη μειωμένη ζήτηση να επιβραδύνει την παραγωγή και τη χαμηλή παραγωγικότητα να διατηρεί χαμηλά τις αμοιβές.

Πηγή: ot.gr

Από τη βρετανική βασιλική οικογένεια έως τους πρώην υπαλλήλους του Λευκού Οίκου, από επενδυτές της Silicon Valley έως ακαδημαϊκούς, οι διασυνδέσεις και η επιρροή ήταν το απόλυτο νόμισμα για τον Τζέφρι Έπσταϊν.

Ωστόσο, κανείς δεν φάνηκε να θέτει υπό εξέταση τον Έπσταϊν για τα φρικτά του εγκλήματα.

Αν η σιωπή είναι συνενοχή, η περιστασιακή αδιαφορία των ελίτ κύκλων στους οποίους κινούταν ήταν πολύ αποκαλυπτική.

Αυτή την εβδομάδα, η επιτροπή εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ δημοσίευσε μια σειρά από ηλεκτρονικά μηνύματα που αποκαλύπτουν πώς ο Έπσταϊν διατηρούσε επαφή με στελέχη επιχειρήσεων, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και πολιτικούς παράγοντες, ακόμη και μετά την ομολογία ενοχής του το 2008 για την προαγωγή ανηλίκου κοριτσιού σε πορνεία.

Ο θάνατος του Έπσταϊν —ο οποίος κατηγορήθηκε για σωματεμπορία το 2019 και αυτοκτόνησε στη φυλακή ένα μήνα αργότερα— αποτελεί από καιρό πόλο έλξης για θεωρίες συνωμοσίας.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Guardian, τα νέα έγγραφα αποκαλύπτουν μια αλήθεια που δεν αφορά τόσο κρυφές συνωμοσίες όσο ένα σύστημα εξουσίας που λειτουργεί σε κοινή θέα, αδιάφορο για καταδίκες ή συνέπειες.

Ένα ψηφιακό ίχνος επιρροής

Τα email του Έπσταϊν, που καλύπτουν την περίοδο 2009-2019, είναι σύντομα, αποσπασματικά και γεμάτα ορθογραφικά λάθη, και δεν αποδεικνύουν απαραίτητα ότι οι επαφές του, συμπεριλαμβανομένου του Ντόναλντ Τραμπ, εμπλέκονταν σε εγκληματικές δραστηριότητες.

Ωστόσο, αποκαλύπτουν γνωστούς που τον υποστήριξαν κατά τη διάρκεια των νομικών προβλημάτων του και άλλους που ζήτησαν συστάσεις ή συμβουλές για διάφορα θέματα, από τις σχέσεις μέχρι τις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου.

Ο τόνος των συνομιλιών είναι εκπληκτικά καθημερινός και χιουμοριστικός.

Οι ανταλλαγές υποδηλώνουν ότι ο Έπσταϊν θα ένιωθε ευπρόσδεκτος στην καλή κοινωνία παρά το καθεστώς του ως σεξουαλικού εγκληματία, χωρίς να έχει κανένα κοινωνικό κίνητρο να αλλάξει τη συμπεριφορά του.

Σε πολλά μηνύματα από το 2018, ο Έπσταϊν συμβούλευε τον μακροπρόθεσμο σύμμαχο του Τραμπ, Στιβ Μπάνον, για την πολιτική περιοδεία του στην Ευρώπη.

Όταν ο Μπάνον προώθησε ένα δελτίο ειδήσεων που περιέγραφε τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης που τον αποκαλούσε «επικίνδυνο όπως πάντα», ο Έπσταϊν απάντησε:

«το λατρεύω».

Αργότερα προέτρεψε τον Μπάνον να περάσει περισσότερο χρόνο στην ήπειρο:

«Αν θέλεις να παίξεις εδώ, θα πρέπει να περάσεις χρόνο, η Ευρώπη από απόσταση δεν λειτουργεί».

Σε ένα επόμενο μήνυμα, υποσχέθηκε: «Υπάρχουν πολλοί ηγέτες χωρών που μπορούμε να οργανώσουμε για να έχεις προσωπικές συναντήσεις».

Ο Μπάνον απάντησε: «Συμφωνώ 100%. Πώς το κάνω αυτό;»

Αξιόπιστος μεσολαβητής των ισχυρών

Οι συμβουλές του Έπσταϊν δεν περιορίζονταν στους πολιτικούς παράγοντες.

Όταν ο φυσικός Λόρενς Κράους αντιμετώπισε κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση, ζήτησε τη συμβουλή του Έπσταϊν για το πώς να απαντήσει στην ερώτηση ενός δημοσιογράφου.

Αφού ρώτησε αν ο Κράους είχε ερωτικές επαφές με τη γυναίκα, ο Έπσταϊν τον συμβούλεψε να μην απαντήσει.

Επιπλέον, ο Λάρι Σάμερς, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ και πρώην πρόεδρος του Χάρβαρντ. επίσης συνεργάστηκε με τον Έπσταϊν, ζητώντας καθοδήγηση για προσωπικές υποθέσεις.

Ο Σάμμερς του γράφει χαρακτηριστικά για την υποκρισία της ελίτ: «Προσπαθώ να καταλάβω γιατί η αμερικανική ελίτ πιστεύει ότι αν σκοτώσεις το μωρό σου με ξυλοδαρμό, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την εισαγωγή σου στο Χάρβαρντ, αλλά αν φλέρταρες μερικές γυναίκες πριν από 10 χρόνια, δεν μπορείς να εργαστείς σε ένα δίκτυο ή σε ένα think tank. ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ».

Σε μια άλλη ανταλλαγή μηνυμάτων, ο Σάμερς ρώτησε: «Πώς είναι η ζωή ανάμεσα στους πλούσιους και τους ανήθικους;»

Ο Έπσταϊν απάντησε: «Όταν συναντηθούμε, θα προσπαθήσω να σε γοητεύσω με ιστορίες από την Ουάσιγκτον που είναι τόσο τρελές!!!»

Ο Σάμμερς δεν ήταν ο μόνος εξέχων Δημοκρατικός στον κύκλο του Έπσταϊν.

Η Κάθριν Ρούμλερ, πρώην σύμβουλος του Λευκού Οίκου υπό τον Μπαράκ Ομπάμα, έστειλε μήνυμα στον Έπσταϊν αποκαλώντας τον Τραμπ «τόσο αηδιαστικό».

Ο Έπσταϊν απάντησε: «Είναι χειρότερος στην πραγματική ζωή και από κοντά».

Η Ρούμλερ επικοινωνούσε συχνά μαζί του.

Ο Έπσταϊν περιέγραψε μια σειρά συναντήσεων με πρεσβευτές, γίγαντες της τεχνολογίας, ξένους επιχειρηματίες, ακαδημαϊκούς και έναν σκηνοθέτη, διαβεβαιώνοντάς την: «είσαι ευπρόσδεκτη σε όλες».

Βασιλικές σχέσεις και αμφισβητούμενοι λογαριασμοί

Τα έγγραφα ρίχνουν επίσης νέο φως στην επίσημη αφήγηση του πρίγκιπα Άντριου σχετικά με τη σχέση του με τον Έπσταϊν.

Ένα email από τον Μάρτιο του 2011 δείχνει συνεχή επαφή τέσσερις μήνες μετά την δήλωση του Άντριου ότι είχε τερματίσει τη σχέση τους.

Γράφοντας στον Έπσταϊν και την Γκισλέιν Μάξουελ σχετικά με τις κατηγορίες, ο Άντριου είπε:

«Δεν το αντέχω άλλο αυτό από την πλευρά μου».

Ένα άλλο email φαίνεται να επιβεβαιώνει τη διαβόητη φωτογραφία του Άντριου με την κατήγορο Βιρτζίνια Τζιούφρε.

Ο Έπσταϊν έγραψε: «Ναι, ήταν στο αεροπλάνο μου και ναι, φωτογραφήθηκε με τον Άντριου, όπως πολλοί από τους υπαλλήλους μου».

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη δημόσια εικασία του Άντριου το 2019 ότι η φωτογραφία μπορεί να ήταν ψεύτικη.

Διαμόρφωση αφηγήσεων και εξωτερικής πολιτικής

Ο δημοσιογράφος Μάικλ Γουλφ εμφανίζεται επανειλημμένα στα email, προσφέροντας συχνά στρατηγικές συμβουλές για τον Τραμπ.

Το 2015, ο Γουλφ είπε στον Έπσταϊν να «τον αφήσει [τον Τραμπ] να ‘κρεμαστεί’» αν πιεστεί για τη σχέση τους κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισής του στο CNN.

Οποιαδήποτε άρνηση, υποστήριξε ο Γουλφ, θα έδινε στον Έπσταϊν «πολύτιμη δημοσιότητα και πολιτικό κεφάλαιο».

Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές του 2016, έγραψε:

«Υπάρχει μια ευκαιρία να βγεις μπροστά αυτή την εβδομάδα και να μιλήσεις για τον Τραμπ με τέτοιο τρόπο που θα σου εξασφαλίσει μεγάλη συμπάθεια και θα βοηθήσει να τον τελειώσεις. Ενδιαφέρεσαι;»

Ο Έπσταϊν ισχυρίστηκε ακόμη ότι μπορούσε να επηρεάσει την εξωτερική πολιτική.

Πριν από τη σύνοδο κορυφής του Τραμπ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν το 2018, ο Επστάιν πρότεινε ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, θα μπορούσε να επωφεληθεί από τις «γνώσεις» του Έπσταϊν για τον Τραμπ.

« Νομίζω ότι θα μπορούσατε να προτείνετε στον Πούτιν να μιλήσει μαζί μου, ώστε να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες», έγραψε στον πρώην πρωθυπουργό της Νορβηγίας.

Παγκόσμια ελίτ, παγερή αδιαφορία

Σε μια ανταλλαγή μηνυμάτων το 2010 από το Νταβός, ο επενδυτής επιχειρηματικών κεφαλαίων Μπόρις Νικόλιτς είπε στον Έπσταϊν ότι είχε συναντήσει «τον φίλο σου» Μπιλ Κλίντον, τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και «τον άλλο φίλο σου» Άντριου, «καθώς έχει κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τη Microsoft».

Ο Νικόλιτς αστειεύτηκε ότι φλέρταρε με μια 22χρονη γυναίκα που αποδείχθηκε ότι ήταν με τον σύζυγό της, προσθέτοντας: «όπως καταλήξαμε, ό,τι καλό είναι νοικιασμένο ;)». .

Σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τον επιχειρηματία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Σουλτάν Αχμέντ μπιν Σουλάιμ, ο Έπσταϊν επαινεί τον Μπάνον: «Έχουμε γίνει φίλοι, θα τον συμπαθήσεις». Ο

Σουλάιμ απάντησε: «Ο Τραμπ δεν τον συμπαθεί». Το 2017, ο Σουλάιμ ρώτησε αν ο Έπσταϊν μπορούσε να κανονίσει μια χειραψία με τον Τραμπ.

Ο Έπσταϊν απάντησε: «Τηλεφώνησέ μου για να το συζητήσουμε».

Το δίκτυο του Έπσταϊν περιλάμβανε ένα εκπληκτικό φάσμα προσωπικοτήτων.

Ο καλλιτέχνης Αντρές Σεράνο έγραψε ότι ήταν τόσο «αηδιασμένος από την αντίδραση για το «grab ‘em by the pussy» του Τραμπ, που μπορεί να του δώσω την ψήφο συμπάθειας».

Ο Έπσταϊν αλληλογραφούσε επίσης με τον Πίτερ Θιλ, προσωπικότητα της Σίλικον Βάλεϊ. Το 2014 έγραψε: «ήταν διασκεδαστικό, τα λέμε σε 3 εβδομάδες», και αργότερα τον προσκάλεσε να «με επισκεφτεί στις Καραϊβικές Νήσους τον Δεκέμβριο».

Ένα σύστημα που προστατεύει τους δικούς του

Τα μυστικά του inbox του Έπσταϊν δεν αποκαλύπτουν μια μεγάλη συνωμοσία.

Αντίθετα, σκιαγραφούν μια απογοητευτική εικόνα: έναν κόσμο όπου ο τεράστιος πλούτος, η προνομιακή πρόσβαση και η εγγύτητα στην εξουσία προστατεύουν τα άτομα από την ευθύνη.

Για όσους βρίσκονται μέσα στον κύκλο, οι κανόνες που ισχύουν για όλους τους άλλους απλά υποχωρούν.

Όπως το έθεσε ο εκπρόσωπος Τζέιμι Ράσκιν: «Οι άνθρωποι θα θέλουν να μάθουν σε ποιο βαθμό όλοι αυτοί οι διαφορετικοί παράγοντες καταλάβαιναν τι συνέβαινε. Μπορεί οι άνθρωποι με τους οποίους αλληλεπιδρούσε στο MIT ή στο Χάρβαρντ να μην είχαν το ίδιο επίπεδο επίγνωσης με τον πρίγκιπα Άντριου ή τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά όλοι θα πρέπει να κληθούν να πουν ό,τι γνώριζαν».