Αντιμέτωποι με ένα φορολογαριασμό ο οποίος υπερβαίνει συνολικά τα 5 δισ. ευρώ αλλά και το κλείσιμο δεκάδων φοροεκκρεμοτήτων βρίσκονται εκατομμύρια φορολογούμενοι 19 ημέρες πριν από την εκπνοή του 2025.

Πληρωμή φόρου εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, τελών κυκλοφορίας, υποβολή δηλώσεων για δικαιολόγηση τεκμηρίων, αναδρομικά ποσά, από κληρονόμους και όσους μετέφεραν τη φορολογική τους κατοικία στο εξωτερικό, συνθέτουν τη λίστα των τελευταίων φοροϋποχρεώσεων της χρονιάς.

Επιστροφή ενοικίου
Οι δικαιούχοι της επιστροφής ενός ενοικίου που δεν έλαβαν την ενίσχυση ή είδαν στον τραπεζικό τους λογαριασμό μικρότερο ποσό από αυτό που περίμεναν λόγω λαθών ή παραλείψεων στη φορολογική τους δήλωση έχουν δεύτερη ευκαιρία να εισπράξουν την ενίσχυση.

Οσοι σπεύσουν σήμερα να υποβάλουν τροποποιητική δήλωση Ε1 θα πληρωθούν μέχρι το τέλος του μήνα, ενώ όσες τροποποιητικές δηλώσεις κατατεθούν μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου θα αποπληρωθούν μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 2026.

Οι εκκρεμότητες
Η λίστα με τις εκκρεμότητες που «τρέχουν» έως το τέλος του έτους περιλαμβάνει:

Τροποποιητική δήλωση για αναδρομικά ποσά. Μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, συνταξιούχοι και άλλες κατηγορίες φορολογουμένων οι οποίοι εισέπραξαν μέσα στο 2024 αναδρομικά ανεξάρτητα από τον χρόνο που ανάγονται θα πρέπει να υποβάλουν έως την 31η Δεκεμβρίου 2025 τροποποιητικές δηλώσεις. Η τροποποιητική δήλωση υποβάλλεται για κάθε έτος που αφορούν τα αναδρομικά.

Ο υπόχρεος μπαίνει στον λογαριασμό του στην ψηφιακή πύλη myAADE και επιλέγει τα έτη στα οποία ανάγονται τα αναδρομικά που εισέπραξε το 2024. Για παράδειγμα, για τα αναδρομικά που αφορούν το φορολογικό έτος 2021 θα επιλέξει ως έτος υποβολής δήλωσης το έτος 2022. Αμέσως μετά την υποβολή της τροποποιητικής δήλωσης εκδίδεται νέο εκκαθαριστικό σημείωμα με το ποσό του φόρου, ο οποίος πρέπει να καταβληθεί εφάπαξ μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 2026.

Χρηματικές γονικές παροχές – δωρεές για κάλυψη τεκμηρίων. Οι φορολογούμενοι που θέλουν να καλύψουν τεκμήρια διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων για το 2025 έχουν τη δυνατότητα να επικαλεστούν γονικές παροχές χρηματικών ποσών, αλλά θα πρέπει να υποβάλουν τις σχετικές ηλεκτρονικές δηλώσεις στην πλατφόρμα myProperty έως το τέλος Δεκεμβρίου.

Φορολογική δήλωση από κληρονόμους. Μέχρι τέλος του έτους θα πρέπει οι κληρονόμοι να υποβάλουν τις φορολογικές δηλώσεις φορολογουμένων που απεβίωσαν το 2024. Η διαδικασία υποβολής αρχικών δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος αποβιωσάντων γίνεται πλέον ηλεκτρονικά μέσω της ψηφιακής πύλης myAADE (myaade.gov.gr) στη διαδρομή Εφαρμογές > Δημοφιλείς Εφαρμογές > Δήλωση ΦΕΦΠ (Ε1-Ε2-Ε3). Η ψηφιακή υποβολή των δηλώσεων προϋποθέτει να έχει ήδη ενημερωθεί το φορολογικό μητρώο με την ημερομηνία θανάτου του αποβιώσαντος και τα στοιχεία των νόμιμων κληρονόμων του (με την προσκόμιση των απαραίτητων δικαιολογητικών στην αρμόδια, για την παραλαβή της δήλωσης, υπηρεσία της ΑΑΔΕ).

Φορολογική δήλωση από κατοίκους εξωτερικού. Οσοι κατά το προηγούμενο έτος μετέφεραν την κατοικία τους στο εξωτερικό θα πρέπει να υποβάλουν φορολογική δήλωση μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2025.

Δήλωση ακινησίας οχημάτων. Η ψηφιακή κατάθεση πινακίδων οχημάτων γίνεται ηλεκτρονικά μέσω της πλατφόρμας myCar της ΑΑΔΕ έως τις 31 Δεκεμβρίου 2025.

Πληρωμή 10ης δόσης ΕΝΦΙΑ έτους 2025.

Πληρωμή 6ης δόσης φόρου εισοδήματος.

Πληρωμή τελών κυκλοφορίας έτους 2026. Από την Πρωτοχρονιά θα επιβάλλονται πρόστιμα ανάλογα με τον χρόνο εξόφλησης των τελών. Συγκεκριμένα προβλέπεται πρόστιμο εκπρόθεσμης καταβολής:

– 25% του ποσού των τελών κυκλοφορίας, εάν η εξόφληση πραγματοποιηθεί έως τις 31 Ιανουαρίου 2026.

– 50% του ποσού των τελών κυκλοφορίας, εάν η εξόφληση πραγματοποιηθεί εντός του Φεβρουαρίου 2026.

– 100% των τελών κυκλοφορίας, σε περίπτωση εξόφλησης από την 1η Μαρτίου 2026 και μετέπειτα ή μερικής εξόφλησης ή μη εξόφλησης των τελών κυκλοφορίας έτους 2026.

Premium έκδοση «Τα ΝΕΑ»

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ένας μεγάλος Γερμανός ιστορικός, ο Fritz Fischer, υποστήριξε σε ένα βιβλίο του (Οι σκοποί της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) ότι υπήρχε συνέχεια στην γερμανική εξωτερική πολιτική από το 1900 έως το ’44. Αυτή καθιστούσε τη Γερμανία υπεύθυνη και για τους δύο πολέμους.

Οι ιδέες του Fischer δημιούργησαν μεγάλη αναταραχή και αντίδραση στη Δυτική Γερμανία. Για τους περισσότερους Γερμανούς, ήταν αποδεκτό ως τότε να πιστεύουν ότι η πατρίδα τους είχε προκαλέσει τον Δεύτερο, αλλά όχι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο «Μεγάλος Πόλεμος» (1914-1918) εξακολουθούσε να θεωρείται ευρέως ότι επιβλήθηκε στη χώρα από τους εχθρούς που τη περικύκλωναν. Ο Fischer όμως κατάφερε και συγκρότησε μια ολόκληρη σχολή ιστορικής σκέψης που έκτοτε κυριάρχησε, την λεγόμενη «βερολινέζικη» σχολή. Σήμερα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους και επιδραστικότερους Γερμανούς ιστορικούς του 20ού αιώνα.

Για τη σχολή αυτή, η Γερμανία ήταν η μόνη ένοχη και για τους δύο πολέμους. Είχε προγραμματισμένη στρατηγική επέκτασης και ηγεμονίας με τις ελίτ της να θεωρούν αποκλειστικά την στρατιωτική σύγκρουση ως μέσο επίλυσης εσωτερικών και διεθνών προβλημάτων από τη πρώτη ήδη δεκαετία του 20ού αιώνα. Για τον Fischer και τους επιγόνους του, το Βερολίνο, το 1914, επιδίωξε έναν πόλεμο ευκαιρίας. Τον διεκδίκησε και τον έχασε.

Την ορθότητα αυτής της θέσης αμφισβήτησε πειστικά με ολιστικό τρόπο ένας νεότερος, εξίσου σημαντικός ιστορικός του 20ού. Το 2012 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Αυστραλού Christopher Clark Οι υπνοβάτες: Πώς η Ευρώπη πήγε στον πόλεμο το 1914 (εκδ. Αλεξάνδρεια, μτφρ. Κώστας Κουρεμένος). Το βασικό επιχείρημά του συγγραφέα, που πλέον θεωρείται ηγεμονικό στο χώρο της παγκόσμιας κοινότητας των ιστορικών, ήταν το αντίστροφο: ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν αποτέλεσμα ενός και μόνο υπεύθυνου ή ενός προμελετημένου σχεδίου, αλλά μιας σειράς αλληλεπιδράσεων, παρεξηγήσεων, φόβων και λανθασμένων αποφάσεων από τους βασικούς παίκτες της εποχής.

Ο Clark εισηγήθηκε ότι καμία χώρα δεν ήθελε πραγματικά τον πόλεμο, αλλά οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών δυνάμεων οδηγήθηκαν σ’ αυτόν σχεδόν υπνοβατώντας – χωρίς να αντιλαμβάνονται πλήρως πού οδηγούνταν οι πράξεις τους, μέσα από μια αλληλουχία λανθασμένων υπολογισμών, φόβων, αντιλήψεων και πολιτικής ακαμψίας. Η ευθύνη για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι συλλογική, σε μεγάλο βαθμό γερμανική, αλλά όχι αποκλειστικά. Όλες οι μεγάλες δυνάμεις (Αυστροουγγαρία, Σερβία, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία) συνέβαλαν με τις αποφάσεις τους στην κλιμάκωση. Η κρίση του 1914 προέκυψε από ένα περίπλοκο δίκτυο συμμαχιών, πιέσεων, φόβων και εσφαλμένων αναγνώσεων των κινήσεων των άλλων.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ενήργησαν προχωρώντας προς την καταστροφή χωρίς να αντιλαμβάνονται τον γκρεμό. Εξ ου και «υπνοβάτες». Η αυστριακή άκαμπτη στάση προς τη Σερβία, η ρωσική κινητοποίηση, η γερμανική λευκή επιταγή, η γαλλική ενθάρρυνση της Ρωσίας, η βρετανική ασάφεια είναι, για τον Clark οι ενέργειες που κατά κύριο λόγο έδεσαν τα χέρια όλων οδηγώντας την Ευρώπη στον πόλεμο.

Aς μεταφέρουμε αυτήν την αντιπαράθεση στην Ευρώπη σήμερα, και στη θέση της Γερμανίας ας βάλουμε τη Ρωσία. Ο τρόπος με τον οποίον οι ευρωπαϊκές ελίτ στην πλειοψηφία τους διαβάζουν την κατάσταση μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί μετενσάρκωση της βερολινέζικης σχολής του «μοναδικού ενόχου». Ο ένοχος μόνο έχει αλλάξει και από το Βερολίνο μετακόμισε στη Μόσχα. Αυτό όμως δεν είναι ουδέτερο. Ούτε αξιολογικά, ούτε πολιτικά. Αντιθέτως, καθιστά τον πόλεμο πιθανότερο…

Λοιπόν, κανένας πόλεμος δεν είναι αναπάντεχος. Τίποτε δεν είναι εξ ολοκλήρου ιστορικό ατύχημα. Ούτε ο Α΄, ούτε ο Β΄ Παγκόσμιος ούτε τα γκρίζα σύννεφα που ολοένα και μαυρίζουν σήμερα. Τίποτε όμως δεν είναι και αναπόφευκτο. Η ιστορία δεν επιβάλλει τις ιδέες, τις υποβάλλει. Για το υπόλοιπο ευθύνεται η βούληση των ανθρώπων και η τύχη. Στο πόλεμο δεν πάμε επειδή ο ένας το θέλει, αλλά επειδή πολλοί το καθιστούν δυνατό. Ο Clark έχει δίκιο.

Παραείναι απλό, βολικό σίγουρα, να τα ρίξουμε όλα σε έναν. Η δυτική δημοκρατία σήμερα δεν απειλείται με κατάρρευση επειδή ένας «κακός» την ανατινάζει. Βάλτε στο «κακός» όποιο όνομα θέλετε: Τραμπ, Πούτιν κλπ. Η δυτική δημοκρατία σπαράσσεται επειδή πολλοί το επιτρέψαν. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στους πολέμιούς της, διότι από τον Πούτιν δεν προσδοκά κανείς να προφυλάξει τη δημοκρατία μας. Αναφέρομαι στους υποτιθέμενους θεματοφύλακές της, που την αφυδάτωσαν σε τέτοιο βαθμό ώστε σήμερα πλέον –στεγνή κι ανέραστη– να είναι όσο γίνεται πιο εύκολη λεία για τους πολεμίους της.

Σήμερα υπνοβατούμε εκ νέου. Η οικονομία του πολέμου έχει βάλει μπροστά τις μηχανές της, τροφοδοτώντας εν είδει αυτεκπληρούμενης προφητείας το ενδεχόμενο της ανάφλεξης. Η Ρωσία είναι το μεγάλο πρόβλημα, όμως ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά η ΕΕ απέναντί της είναι επίσης πρόβλημα. Αυτή είναι η συνθήκη μας. Δυστυχώς. Όπως ακριβώς η Γερμανία ήταν το μεγάλο πρόβλημα το 1914, όχι όμως το μόνο.

Από την πλευρά της, η Ρωσία βυθίζεται στην απολυταρχία του μεγαλοϊδεατισμού της. Κάνει πλέον ό,τι μπορεί για να τροφοδοτήσει την παθολογική ρωσοφοβία που κυριαρχεί σε όλα τα νοτιοδυτικά της σύνορα από την Γεωργία ως την Ουκρανία και την Πολωνία ως τις Βαλτικές. Σαν να φωνάζει «αν το ζητάτε, μπορώ να γίνω ακόμη χειρότερη από αυτό που βλέπετε». Και τα καταφέρνει εντείνοντας τη αβεβαιότητά μας ενώπιον του ενδεχομένου μιας γενικής πολεμικής ανάφλεξης.

Μπορεί η Ευρώπη να διαβάσει τη συγκυρία με τα μάτια του Clark και όχι του Fischer; Αυτό είναι το ζωτικό πολιτικό επίδικο σήμερα. Στοίχημα επιβίωσης. Να το κάνει όμως για να προλάβει τον πόλεμο. Διότι εκ των υστέρων, το πιθανότερο είναι ότι θα το καταφέρει.

YΓ 1. Προ καιρού ήμουν στη Βαρσοβία και συζητούσαμε σχετικά με μια Πολωνή πανεπιστημιακό τοποθετείται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος της πατρίδας της. Μου είπε ότι έχω point, όμως είναι αυθαίρετο ότι κάνω το συνειρμό με τον Α΄ και όχι με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα για την αποκλειστική ευθύνη της Γερμανίας. Η συνάδελφος μου μετέφερε την κυρίαρχη στην Πολωνία (και όχι μόνο) προσομοίωση του Πούτιν με τον Χίτλερ και την ακόμη πιο διαδεδομένη ανάγκη «να δράσουμε απέναντι στον Πούτιν όχι με τον κατευνασμό του Τσάμπερλεν αλλά την πυγμή του Τσώρτσιλ». Το ότι όμως θεωρούμε τον Β΄ Παγκόσμιο υπόθεση ναζιστικών κινήτρων δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε τη σημασία που είχε η ταπείνωση που επιβλήθηκε στη Γερμανία από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Και, σε τελευταία ανάλυση, έκτοτε έχουμε συμφωνήσει ότι «κακά υπάρχουν, αλλά σαν τον ναζισμό κανένα». Για το λόγο αυτό, συγκρίσεις με τον Χίτλερ και τον Β’ Παγκόσμιο είναι εξ ορισμού αδόκιμες. Από αυτές ο ναζισμός βγαίνει πάντα κερδισμένος, καθώς η απαξία του συμψηφίζεται και σχετικοποιείται.

ΥΓ 2. Δυστυχώς, στην Ελλάδα τα προηγούμενα είναι απολύτως ξένα για ένα μεγάλο, μάλλον το μεγαλύτερο, κομμάτι της ελληνικής κοινής γνώμης. Εδώ η εύλογη αγανάκτηση ενώπιον των Ισραηλινών εγκλημάτων υπονομεύεται ζωτικά όταν συνοδεύεται από σιωπή έναντι της ρωσικής επίθεσης ή ακόμη χειρότερα, την επιδοκιμασία της. Πολλοί συμπολίτες μας, με εγκληματική αφέλεια («αφέλεια» ίσως είναι ελαφριά λέξη) θεωρούν πως η Ρωσία τελεί εν δικαίω στον επιθετικό της πόλεμο. Ο Ζελένσκι λένε, είναι γελοίος, «ανδρείκελο» κλπ. Λες και αυτό είναι το κρίσιμο και όχι ότι ο Πούτιν του έκανε επίθεση. Και ο Μεταξάς δικτάτορας ήταν, αλλά αυτό δεν είναι αίρει το γεγονός ότι η Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα το ’40. Αν λοιπόν αντιλαμβανόμαστε πως ο μονομερής στιγματισμός της Ρωσίας ως ο απόλυτος εχθρός της Ευρώπης εντείνει την απειλή, η ρωσοφιλία που δείχνει το μεγαλύτερο τμήμα της Άκρας Δεξιάς και της Αριστεράς (δυστυχώς στην Ελλάδα) δίνει τραγικό άλλοθι για τα χειρότερα, που έτσι γίνονται πιθανότερα.

Ο Δρ. Hani Isleem, συντονιστής προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, συνόδευσε 13 παιδιά που μεταφέρθηκαν από τη Γάζα στην Ελβετία για επείγουσα ιατρική περίθαλψη, μαζί με τις οικογένειές τους και είδε από κοντά το βάθος του τραύματος και του πόνου που κουβαλούν.

«Ως γιατρός Χωρίς Σύνορα, έχω συμμετάσχει σε 15 αποστολές ιατρικής εκκένωσης ασθενών από τη Γάζα μέσω της Αιγύπτου και της Ιορδανίας.

Ο επίσημος αριθμός ασθενών που έχουν καταχωρηθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για ιατρική εκκένωση είναι 18.500, αλλά αυτό είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Πολλοί περισσότεροι ασθενείς χρειάζεται να μεταφερθούν σε άλλες χώρες για να λάβουν την απαραίτητη ιατρική φροντίδα.

Περίπου οι μισοί από τους ασθενείς σε αυτόν τον κατάλογο είναι θύματα γενοκτονίας και βομβαρδισμών, με σοβαρά κατάγματα, εγκαύματα, τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη, ακρωτηριασμούς και ελάχιστη πρόσβαση σε αποκατάσταση. Άλλοι έχουν ιατρικές ανάγκες, όπως συγγενείς ανωμαλίες ή καρδιαγγειακές παθήσεις, οι οποίες επιδεινώνονται λόγω της καθυστερημένης θεραπείας και της πείνας.

Συνοδεύοντας τους ασθενείς στην Ελβετία, έμαθα κάθε λεπτομέρεια της δοκιμασίας τους. Συνολικά, 13 παιδιά μεταφέρθηκαν στην Ελβετία για θεραπεία, μαζί με τα μέλη της οικογένειάς τους. Ήταν εξαντλημένα, τραυματισμένα και ανήσυχα για την οικογένειά τους που είχε μείνει πίσω. Μια στιγμή που με συγκίνησε βαθιά ήταν στο αεροδρόμιο Queen Alia στο Αμμάν: ένας επιβάτης περνούσε με ένα σκύλο και οι μητέρες σχολίασαν: «Βλέπετε, ακόμα και αυτός ο σκύλος έχει διαβατήριο και μπορεί να ταξιδέψει οπουδήποτε, αλλά εμείς δεν μπορούμε». Γέλασαν αμήχανα, αλλά τα λόγια τους αποκάλυψαν ένα βαθύ αίσθημα αδικίας και απάνθρωπης μεταχείρισης που αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός λαός εδώ και χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο Αμμάν, τους παρέχονται τρία γεύματα την ημέρα, κάτι συνηθισμένο για εμάς, αλλά για αυτούς ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω το βαθμό του υποσιτισμού τους. Πολλοί εμφάνισαν γαστρεντερίτιδα, απλώς και μόνο επειδή το σώμα τους δεν ήταν συνηθισμένο σε σωστή διατροφή μετά από παρατεταμένη στέρηση. Στη Γάζα, έτρωγαν μόλις ένα γεύμα την ημέρα.

Η διαδικασία εκκένωσης είναι πολύπλοκη και εξαιρετικά απογοητευτική. Οι ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση συχνά πεθαίνουν ενώ περιμένουν. Θυμάμαι τον συνάδελφό μας, Abed El Hameed, ο οποίος τραυματίστηκε σε ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, η οποία τραυμάτισε και άλλους και σκότωσε επί τόπου τον συνάδελφό μας, Omar Hayek.

Ο Abed El Hameed τραυματίστηκε σοβαρά και χρειαζόταν επείγουσα χειρουργική επέμβαση, η οποία δεν ήταν δυνατό να γίνει στη Γάζα. Προσπαθήσαμε να τον μεταφέρουμε, αλλά πέθανε μέσα σε δύο ημέρες, ενώ περίμενε την άδεια για να φύγει. Αν είχε πρόσβαση σε κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, θα μπορούσε να είχε επιβιώσει. Μπορώ μόνο να φανταστώ πόσοι ασθενείς σαν αυτόν έχουν πεθάνει ενώ βρίσκονταν στην αναμονή. Επισήμως, 1.092 ασθενείς που είχαν εγγραφεί για ιατρική εκκένωση έχουν πεθάνει πριν προλάβουν να εκκενωθούν, και ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανώς πολύ μεγαλύτερος.

Μια άλλη πρόκληση είναι ο περιορισμένος αριθμός χωρών προορισμού. Πολύ λίγες χώρες είναι διατεθειμένες να δεχτούν ασθενείς από τη Γάζα, και εκείνες που το κάνουν συχνά επιβάλλουν αυστηρά κριτήρια που πρέπει να πληρούνται. Επιπλέον, οι χώρες που δέχονται ασθενείς τείνουν να δίνουν προτεραιότητα στα παιδιά, τα οποία αντιπροσωπεύουν μόνο το 22% περίπου του συνόλου των περιπτώσεων. Οι ενήλικες και οι ηλικιωμένοι ασθενείς συχνά δεν γίνονται δεκτοί για διακομιδή, ενώ η γραφειοκρατία, οι έλεγχοι ασφαλείας και οι ιατρικές εξετάσεις δημιουργούν ακόμη περισσότερες καθυστερήσεις.

Κάθε μέρα, γινόμαστε μάρτυρες του ανθρώπινου κόστους. Το να βλέπεις ασθενείς να πεθαίνουν, ενώ περιμένουν την μεταφορά τους είναι το χειρότερο συναίσθημα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Αλλά υπάρχουν μικρές στιγμές που θα θυμάμαι πάντα με χαρά και λύπη. Σε μια άλλη ιατρική διακομιδή στο Αμμάν, βρισκόμασταν σε ένα ασθενοφόρο με παιδιά, όταν ένα από αυτά ξαφνικά φώναξε από ενθουσιασμό. Είχε δει ένα κατάστημα που πουλούσε μπακλαβά.

Πήγα όλα τα παιδιά μέσα στο κατάστημα και καθώς εκείνα έτρεχαν από τον ενθουσιασμό τους, ο μικρός τηλεφώνησε στον πατέρα του με βιντεοκλήση και του έδειξε όλα τα γλυκά του καταστήματος. Ο πατέρας του, που βρισκόταν ακόμα στη Γάζα, κοίταζε τον μπακλαβά με τέτοια λαχτάρα που ευχόμουν να μπορούσα να του στείλω μερικά κομμάτια.

Τα παιδιά ήταν πανευτυχή. Γελούσαν, διάλεγαν με ενθουσιασμό γλυκά και επαναλάμβαναν συνεχώς ότι δεν είχαν φάει μπακλαβά εδώ και δύο χρόνια. Ήταν μια μικρή αλλά βαθιά απόδειξη του τι είχαν στερηθεί. Δεν είναι μόνο το φαγητό, αλλά και οι απλές χαρές της παιδικής ηλικίας που έχουν χάσει τα παιδιά στη Γάζα.

Είμαι Παλαιστίνιος στην καταγωγή. Οι γονείς μου είναι από τη Γάζα και έχω ακόμα οικογένεια εκεί, αν και δεν έχω καταφέρει να τους επισκεφτώ. Είναι πολύ οδυνηρό να βλέπω τον λαό μου να υποφέρει τόσο πολύ. Πονάει ακόμα περισσότερο όταν ακούω σχόλια όπως: «Υπάρχει εκεχειρία στη Γάζα. Γιατί δεν μπορούν να νοσηλευτούν εκεί αυτοί οι ασθενείς;» Η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι που φεύγουν από τη Γάζα δεν το κάνουν από επιλογή. Παλεύουν για την επιβίωσή τους.

Το σύστημα υγείας στη Γάζα έχει καταρρεύσει. Τα νοσοκομεία έχουν καταστραφεί, το προσωπικό έχει εκτοπιστεί και τα ιατρικά εφόδια είναι σπάνια. Πολλοί ασθενείς χρειάζονται περίθαλψη που απλά δεν είναι διαθέσιμη στην περιοχή. Η ιατρική διακομιδή είναι ο μόνος τρόπος για να σωθούν ζωές μέχρι να ξαναχτιστεί το σύστημα, και παρά τη λεγόμενη εκεχειρία, οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν σε ένοπλες επιθέσεις.

Κάτι άλλο που ακούω συχνά είναι: «Γιατί αδειάζετε τη Γάζα από τον πληθυσμό της;» Θέλω να τονίσω το γεγονός ότι η ιατρική διακομιδή δεν ενθαρρύνει τη μετανάστευση. Οι ασθενείς διατηρούν το δικαίωμα να επιστρέψουν στη Γάζα μόλις ολοκληρωθεί η θεραπεία τους. Διαβεβαιώνουμε τους ασθενείς και τις οικογένειές τους ότι έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στη Γάζα όταν θα είναι διαθέσιμη η κατάλληλη παρακολούθηση και πρόσβαση σε φάρμακα.

Ως γιατρός και εργαζόμενος σε ανθρωπιστική οργάνωση, το να βλέπω ασθενείς να πεθαίνουν χωρίς θεραπεία ενώ περιμένουν ιατρική διακομιδή είναι κάτι που μου σπαράζει την καρδιά. Αλλά κάθε ζωή που σώζεται, κάθε παιδί που έχει την ευκαιρία να φάει, να παίξει και να αναρρώσει κάνει αυτή τη δουλειά να αξίζει πραγματικά τον κόπο.

Στις χώρες που δοκιμάζονται από τέτοιες κρίσεις, όπως η Γάζα, ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Κάθε λεπτό, δεκάδες παιδιά, αλλά και ενήλικες πεθαίνουν από ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν αν είχαν πρόσβαση στην κατάλληλη θεραπεία. Κάθε λεπτό, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι εκεί. Προσφέρουν ιατρική φροντίδα και ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν ανάγκη. Και εκεί είναι που κάθε λεπτό μετράει. Γιατί κάθε λεπτό μπορεί να σωθεί μια ζωή. Κάνε μια δωρεά σήμερα. ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΜΕΤΡΑΕΙ – Γιατροί Χωρίς Σύνορα».

Μεγάλες διαστάσεις προκύπτουν από την έρευνα και την αστυνομική επιχείρηση της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος σε περιοχές της Κρήτης, κυρίως σε Ηράκλειο και τις Αρχάνες Ηρακλείου, για την εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης που δραστηριοποιούνταν σε κακουργηματικές απάτες σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ε.Ε. και της εθνικής οικονομίας.

Λάμβαναν παρανόμως ενισχύσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ μέσω ψευδών δηλώσεων. Από την Αστυνομία βρίσκονται σε εξέλιξη οι προσαγωγές. Συνολικά στην υπόθεση είναι 42 κατηγορούμενοι, εκ των οποίων οι 15 είναι τα βασικά μέλη που θα συλληφθούν.

Ανάμεσα σε αυτούς είναι λογιστές, δικηγόρος, κάποιοι αγρότες και το βασικό αρχηγικό μέλος είναι ένας γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής της περιοχής και πρόεδρος αγροτικού συνεταιρισμού.

Ο βασικός λογιστής και ο σύζυγός του δικηγόρος έχουν κουμπαριά με πολιτικό πρόσωπο, ενώ ο αγροτοσυνδικαλιστής έβαζε την πεθερά του να κάνει τις αιτήσεις και έβρισκε άτομα που τους υποδείκνυε ποια αγροτεμάχια θα δήλωναν.

Εκείνοι έπαιρναν τις προκαταβολές και εκείνος τις επιδοτήσεις ενώ έφτασαν στο σημείο να δηλώνουν ανύπαρκτα χωράφια ακόμη και χωράφια ανθρώπων που είχαν πεθάνει. Ανάμεσα στους εμπλεκόμενους ήταν και αγρότες αλλά και άσχετα με το αντικείμενο άτομα

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ερευνώμενο χρονικό διάστημα είναι από το 2019 μέχρι το 2025 και τα συνολικά χρήματα που έχουν λάβει είναι 1.700.000 ευρώ.

Με την ολοκλήρωση της επιχείρησης και της έρευνας αναμένονται και επίσημες ανακοινώσεις από την ΕΛ.ΑΣ.