Στην αναγόρευση του Γυναικείου Έπους
Η 8η Μαρτίου αποτελεί εμβληματική ημερομηνία, γιατί, καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της ΓΥΝΑΙΚΑΣ, από την Β΄ Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών το έτος 1910. Ήταν η πρόταση, της Κλάρας Τσέτκιν, επιφανούς γυναικείας προσωπικότητας του Γερμανικού και Παγκόσμιου Εργατικού Κινήματος ύστερα από 53 χρόνια προς τιμήν της μεγάλης διαδήλωσης των απεργών Γυναικών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης στις 8 του Μάρτη 1857!
Αυτή τη μέρα, η αιωνίως αδικημένη – εργαζόμενη και όχι μόνο ΓΥΝΑΙΚΑ, κερδίζει, ένα μεγάλο μερίδιο ανεξαρτησίας και λευτεριάς, γιατί συνδέει και τις δικές της αποκλειστικές γυναικείες διεκδικήσεις στο άρμα του μεγάλου ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΗ της ανθρωπότητας, που στιγματίζει απάνθρωπες κοινωνικές συμπεριφορές και παλεύει για την εξάλειψη τους, μέσα σε ιστορικές και ηρωικές στιγμές αγώνων, για την ανθρωπινότερη και καλύτερη ζωή των ανθρώπων της ΕΡΓΑΣΙΑΣ και λέγεται ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Έτσι, στα αιτήματα των εργατριών της ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ, περιλαμβάνονταν η μείωση των ωρών εργασίας από 16 ώρες σε 10, η βελτίωση των χώρων εργασίας και η εξίσωση μισθών ανδρών και γυναικών μακριά όμως απ’ αυτές, δηλαδή τις γυναίκες και τα αιτήματά τους, από οποιαδήποτε υποψία ακόμη και παραγκώνιση ή μείωση των ανδρικών δικαιωμάτων στα θέματα εργασίας και ζωής, γι’ αυτό, ορθά, τη μέρα αυτή που παγκόσμια γιορτάζεται η ΓΥΝΑΙΚΑ να την τιμούν και να την γιορτάζουν, όχι ξεχωριστά, αλλά μαζί άνδρες και γυναίκες! Άλλωστε και από τους αρχαίους χρόνους έρχεται άσβεστη η σοφή διδαχή του Σωκράτη ότι: ούτε η Γυναίκα δίχως Άνδρα, ούτε η πάλη δίχως πόνο (κόπο) μπορεί να γεννήσει κάτι χρήσιμο!
