Ακολουθεί μια συγκλονιστική επιστολή συμπολίτη μας από το Κόκκινο Λιμανάκι, η οποία εστάλη επωνύμως στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο προ ολίγου και την δημοσιεύουμε αυτούσια, μαζί με το συνημμένο έγγραφο.Τα στοιχεία του αναγνώστη μας είναι στην διάθεση οποιοδήποτε αρμοδίου τα χρειαστεί:
”Μια ύβρις και μια αμετροέπεια
Ο δήμος Ραφήνας-Πικερμίου επ’ ευκαιρία των δικών στο ΣτΕ για το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΕΠΣ) στην περιοχή του, κατόπιν της πύρινης τραγωδίας του 2018 με πάνω από 100 νεκρούς, σε έγγραφη παρέμβασή του (επισυνάπτεται, δείτε Παρεμβαση δημου Ραφηνας στο ΣτΕ για το ΕΠΣ 3.2024 σελ. 5) αντί να αναγνωρίσει τις ευθύνες του, τις μετακυλίει στους ίδιους τους πολίτες, πολλοί από τους οποίους θύματα της τραγωδίας.
Ειδικότερα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ισχυρίζεται με το δικόγραφό του ότι τα περισσότερα θύματα της τραγωδίας εγκλωβίστηκαν στις αυτοσχέδιες κλίμακες που υπάρχουν στην περιοχή και οδηγούν στην ακτή. Εντελώς ανακριβές, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι εκείνοι που έχασαν την ζωή τους στο οικόπεδο της Αργυρής Ακτής, την έχασαν επειδή δεν μπόρεσαν στις συνθήκες πανικού από την φωτιά και την αιθάλη, ως μη γνώστες της περιοχής, να βρουν την κλίμακα που θα τους έδινε διέξοδο στη θάλασσα.
Οι ισχυρισμοί του Δήμου είναι ύβρις προς τους εκατοντάδες πολίτες που μέσω των κλιμάκων αυτών διασώθηκαν από τη φωτιά και, πολύ περισσότερο, ύβρις προς τα ίδια τα θύματα της φωτιάς που αφέθηκαν απροστάτευτα, επειδή ο Δήμος δεν έλαβε τα μέτρα που όφειλε, να κατασκευάσει, μεταξύ άλλων, και να σημάνει τις απαραίτητες προσβάσεις προς την θάλασσα.
Και για να φτάσουμε στο δια ταύτα ο Δήμος αναφέρει, με προκλητική αλαζονεία, σχετικά με τις ενστάσεις πολιτών για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κατασκευών στα ευαίσθητα πρανή προς την παραλία, ότι «…δεν υπάρχει είδος υποδομής που δεν είναι δυνατόν να κατασκευαστεί». Μάλιστα Δήμαρχε κυρία Τσεβά: Όλα είναι δυνατόν να κατασκευαστούν αν δεν ληφθούν υπόψη οι οικονομικές επιβαρύνσεις και οι περιβαλλοντικές συνέπειες.
Ο Δήμος δεν επιτρέπεται να λειτουργεί με τόση αμετροέπεια.
Η Διοίκηση συχνά μετά από μια φυσική ή τεχνική καταστροφή συνηθίζει να ρίχνει τις αιτίες σε τυχαίους παράγοντες ή και στα ίδια τα θύματα, χωρίς να αναγνωρίζει πρώτα από όλα την ευθύνη της για τις ενέργειες ή τις παραλείψεις της ιδίας που οδήγησαν στις τραγωδίες.”
Με εκτίμηση
Δημήτρης Τσιαμπούρης, ιδιοκτήτης ακινήτου στην περιοχή Κόκκινο Λιμανάκι