spot_img
14.4 C
Rafina
Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου, 2025
spot_img
Αρχική Blog Σελίδα 94

Δήμοι μονιμοποιούν εργαζομένους κόντρα στον νόμο Βορίδη – Ιδιωτικοποιήσεις “φαντάσματα”

Την απόφαση να μην ασκήσει έφεση σε Πρωτόδικη απόφαση, θετική για δεκατρείς εργαζόμενους, έλαβε το Δημοτικό Συμβούλιο Νέας Σμύρνης μετά από εισήγηση του Δημάρχου Γιώργου Κουτελάκη.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του Δήμου Ν. Σμύρνης, η απόφαση συγκέντρωσε ευρύτατη πλειοψηφία, πλην δύο Συμβούλων της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που μειοψήφησαν, και πλέον καθιστά αμετάκλητη την μονιμοποίησή τους.

Με την απόφασή αυτή το Δημοτικό Συμβούλιο “αγνόησε” τον νόμο Βορίδη σύμφωνα με τον οποίο είχε υποχρέωση να ασκήσει έφεση. Με τον τρόπο αυτό ο Δήμος Νέας Σμύρνης εντάχθηκε στη πρώτη γραμμή των Δήμων που καταργούν την διάταξη Βορίδη ως πλήττουσα ευθέως και αντισυνταγματικά την αυτοτέλειά τους.

Οι εργαζόμενοι είχαν πρωτόδικη απόφαση που αναγνώριζε την μετατροπή των συμβάσεων τους από ορισμένου χρόνου σε αορίστου μετά από τουλάχιστον δεκαετή εργασιακή σχέση με τον Δήμο και παροχή της εργασίας τους στην Υπηρεσία Καθαριότητας.

Όπως δήλωσε η στο NEWS 24/7, Ειρήνη Λαζαρίδη, υπεύθυνη γραφείου Τύπου, σε αντίστοιχες κινήσεις έχουν προβεί οι Δήμοι Πετρούπολης και Καισαριανής, ενώ στο “αντάρτικο” αναμένεται να μπουν κι άλλες δημοτικές αρχές. Όπως τόνισε, “με τη διάταξη Βορίδη ο Δήμος έχει την υποχρέωση να ασκήσει έφεση σε περίπτωση προσφυγής, κάτι που είναι στον πυρήνα του εντελώς αντισυνταγματικό”.

Διευκρινίζεται πως η εφαρμογή της “διάταξης Βορίδη”, δηλαδή η άσκηση έφεσης, ακολουθεί αφού κερδηθεί η κύρια αγωγή. Πρακτικά, δυνάμει του άρθρου 37 του Νόμου 4915/2022 (ΦΕΚ 63/Α/24-3-2022)  υποχρεούνται οι ΟΤΑ στις περιπτώσεις δικών που αφορούν στον προσδιορισμό ή τη μετατροπή της εργασιακής σχέσης μεταξύ εργαζομένων και του δήμου να ασκούν όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο ένδικα μέσα, με τους υπογράφοντες αιρετούς να βαρύνονται με το πειθαρχικό παράπτωμα της “παράβασης καθήκοντος”. 

Κενά στην καθαριότητα και business as usual

Όλα αυτά την ώρα που σε νευραλγικούς τομείς, όπως αυτός της καθαριότητας, διαπιστώνονται μεγάλα κενά τα οποία “καλύπτονται” με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου.

Σε ανάλογη κίνηση προχώρησε πρόσφατα ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής, αναφέροντας ωστόσο πως ” η επιλογή των ολιγόμηνων συμβάσεων, ως μόνο εργαλείο που έχουν από την κεντρική διοίκηση οι Δήμοι για να ενισχύσουν το προσωπικό τους, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα της υποστελέχωσης των δημοτικών υπηρεσιών, κυρίως δε σημαντικών τομέων όπως αυτός της καθαριότητας”.

Αυτή την στιγμή ο Δήμος έχει τον ιστορικά χαμηλότερο αριθμό εργαζομένων στην σύγχρονη ιστορία του. Ειδικά στις υπηρεσίες καθαριότητας το προσωπικό είναι ελάχιστο και καταπονημένο καθώς, όπως καταγγέλθηκε, εδώ και 15 σχεδόν χρόνια, έχουν παγώσει από τα αρμόδια υπουργεία οι προσλήψεις μόνιμων υπαλλήλων.

Σημειώνεται πως σε κινητοποιήσεις έχουν προχωρήσει εργαζόμενοι στην καθαριότητα σε άλλους Δήμους, όπως στον Δήμο Ζωγράφου, διαμαρτυρόμενοι για τις ελλείψεις σε προσωπικό και για την εντατικοποίηση της εργασίας. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως από 13 τομείς που είχε ο Δήμος Ζωγράφου, σήμερα έχει 7. Μάλιστα, οι εργαζόμενοι διαμαρτυρήθηκαν για τα παραπάνω προβαίνοντας σε μη αποκομιδή την Τετάρτη 19, Πέμπτη 20 και Παρασκευή 21 Νοεμβρίου.

Τέλος, τον περασμένο Μάιο το Σωματείο Εργαζομένων στον Δήμο Αγίου Δημητρίου προχώρησε σε διαμαρτυρία αναφέροντας πως “κατά τη συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίου Δημητρίου με τον Δήμαρχο, μας ανακοινώθηκε η πρόθεση της Διοίκησης να προχωρήσει σε προσλήψεις μερικής απασχόλησης για την καθαριότητα στα σχολεία. Μας δηλώθηκε επίσης ότι, εξετάζεται το ενδεχόμενο ανάθεσης της καθαριότητας σε ιδιώτες αν δεν εγκριθούν παραπάνω θέσεις από το Υπουργείο”.

Σε ιδιωτικοποιήσεις άλλωστε έχουν ήδη προχωρήσει δημοτικές αρχές στη χώρα, όπως για παράδειγμα στον Δήμο Ζακύνθου (με σύμβαση διετίας). Ο Δήμος Ζακύνθου αποσαφήνισε πάντως πως “η σχετική δαπάνη καλύπτεται πλήρως από τους υπάρχοντες πόρους του Δήμου και δε θα υπερβεί το τωρινό κόστος”.

Κοινώς, τίποτα δεν γίνεται “στην τύχη”, με το κόστος κάθε ιδιωτικοποίησης στην αυτοδιοίκηση να μετακυλίεται στον δημότη σε περίπτωση που ο εκάστοτε δήμος δεν μπορεί να “καλύψει” τη διαφορά, και με τους ιδιώτες να μπαίνουν από το “παράθυρο” και σε αυτόν τον τομέα.

Στη δικαιοσύνη αναμένεται άλλωστε να προσφύγουν οι εργαζόμενοι της Υπηρεσίας Καθαριότητας του Δήμου Ηρακλείου έναντι της απόπειρας να εκχωρήσει τμήμα από την αρμοδιότητα της καθαριότητας σε ιδιώτη με ανοικτό διαγωνισμό.

Αξίζει τέλος να τονιστεί πως από την ισχύουσα νομοθεσία περί ανάθεσης συμβάσεων προβλέπεται ότι αν ο εργολάβος δεν πληρωθεί έγκαιρα από το Δήμο έχει δικαίωμα να προβεί σε διακοπή εργασιών μέχρι να πληρωθεί, κι αν η καθυστέρηση πληρωμής του ξεπεράσει κάποιο όριο τότε μπορεί να προβεί μονομερώς και σε λύση της εργολαβίας. Ο δε ο απαιτούμενος ελάχιστος χρόνος επαναπροκήρυξης της δημοπρασίας και εγκατάστασης νέου εργολάβου απαιτεί τουλάχιστον δύο (2) μήνες, χρονικό διάστημα που τα σκουπίδια θα μένουν εκτεθειμένα στην πόλη. Πράγμα διόλου απίθανο και καθόλου αποκύημα φαντασίας.

Αποκλειστικό: Κλείδωσε η ημερομηνία του 10ου Αραφήνειου – Και έρχονται εκπλήξεις (φώτο το συλλεκτικό μπλουζάκι)

Η μεγαλύτερη αθλητική και όχι μόνο γιορτή της Ραφήνας – Πικερμίου επιστρέφει δυναμικά. Επετειακή. Ανανεωμένη. Με εκπλήξεις που… δεν τις περιμένετε.

Μετά από δέκα χρόνια πορείας, ο Αραφήνειος Δρόμος δεν είναι πια ένα απλό δρομικό γεγονός. Είναι θεσμός. Είναι παράδοση. Είναι η στιγμή του χρόνου που ο Δήμος ενώνεται, βγαίνει μπροστά, φοράει τα αθλητικά του και δείχνει σε όλη την Ελλάδα τι σημαίνει συμμετοχή, εξωστρέφεια και κοινότητα.
Ένας δρόμος που έχει γράψει ιστορία, στις καρδιές μας, στους δρόμους της Ραφήνας, στα χιλιάδες χαμόγελα που αφήνει πίσω του κάθε χρόνο.

28 Μαρτίου – Η Ραφήνα γίνεται μία αθλητική σκηνή όλη μέρα!

Για πρώτη φορά, η παραμονή του Αραφήνειου Δρόμου μετατρέπεται σε ολόκληρη αθλητική γιορτή στο κέντρο της πόλης. Η Κεντρική Πλατεία Ραφήνας θα είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ γεμάτη:

  • happenings για μικρούς και μεγάλους

  • μουσική

  • παρουσιάσεις

  • workshops

  • showcase ομάδων

  • και μεγάλες βραβεύσεις ανθρώπων και συλλόγων που υπηρετούν τον αθλητισμό της πόλης

Μια μέρα που θα γράψει νέα σελίδα στην ιστορία του θεσμού. Μια μέρα που θα ζήσει όλη η Ραφήνα.

29 Μαρτίου – Ο Μεγάλος Δρόμος. Η Μεγάλη Στιγμή.

Την Κυριακή, η πόλη παίρνει ξανά τον ρυθμό του Αραφήνειου. Αθλητές από όλη την Ελλάδα, οικογένειες, σύλλογοι, νέοι και μεγαλύτεροι δρομείς, όλοι μαζί γεμίζουν τις διαδρομές και στέλνουν το μήνυμα:

Η Ραφήνα ξέρει να τρέχει με ψυχή.

Ο Αραφήνειος Δρόμος είναι το μεγαλύτερο εξαγώγιμο “προϊόν” του Δήμου σε επίπεδο αθλητισμού, κοινωνίας και τουρισμού. Αναδεικνύει τον τόπο, φέρνει κόσμο, ενισχύει την οικονομία, δίνει ζωή στους δρόμους και χτίζει αυτό που όλοι ζητάμε, έναν Δήμο εξωστρεφή, ζωντανό, δημιουργικό.

Επετειακός – Και θα είναι ο πιο ανατρεπτικός

Οι διοργανωτές ετοιμάζουν πολλές εκπλήξεις, νέες δράσεις, νέα σκηνικά και ειδικά σημεία που θα κάνουν την επετειακή χρονιά… σημείο αναφοράς.
Και ναι, φέτος θα δούμε πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει.

Κρατήστε τις ημερομηνίες:
28 Μαρτίου – Αθλητική Γιορτή στην Κεντρική Πλατεία Ραφήνας
29 Μαρτίου – 10ος Επετειακός Αραφήνειος Δρόμος 2026

Σε λίγες ημέρες ανοίγει και το link εγγραφών!

Η Ραφήνα ετοιμάζεται.
Η πόλη θα τρέξει και φέτος.

Η POLIS ανοίγει το γκάλοπ για τους αντιδημάρχους Μαραθώνα – Η ώρα των πολιτών

Η POLIS ανοίγει το γκάλοπ για τους αντιδημάρχους Μαραθώνα 

Η ώρα των πολιτών

Από την ώρα που δημοσιεύτηκε το πρώτο teaser, τα τηλέφωνα και τα inbox δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό. Οι πολίτες ήθελαν να μάθουν:
«Τι ετοιμάζετε για τη Χριστουγεννιάτικη POLIS;»


Η ψηφοφορία είναι απολύτως ανώνυμη και αδιάβλητη.
Οι συμμετοχές διεξάγονται ηλεκτρονικά, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, είτε από κινητό είτε από υπολογιστή, χωρίς να αποθηκεύονται προσωπικά στοιχεία ή ταυτότητα ψηφοφόρου.

Παράλληλα, το σύστημα εφαρμόζει ειδικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν μόνο μία ψήφο ανά συσκευή, ώστε να αποτρέπεται οποιαδήποτε προσπάθεια πολλαπλών ή κατευθυνόμενων ψήφων.


Η απάντηση είναι ένα σημαντικό δημοσιογραφικό εγχείρημα:
Ένα γκάλοπ για την αξιολόγηση των αντιδημάρχων του Δήμου Μαραθώνα, μέσα από τη ματιά των ανθρώπων που ζουν καθημερινά τις παρεμβάσεις, τις ελλείψεις και τις υπηρεσίες της πόλης.

Η αξιολόγηση αφορά αποκλειστικά την αποτελεσματικότητα και το έργο κάθε τομέα ευθύνης.

ΨΗΦΙΖΩ ΕΔΩ: https://www.polismedia.gr/i-polis-anoigei-to-gkalop-gia-toys-antidimarchoys-marathona-i-ora-ton-politon/

Το γκάλοπ θα παραμείνει ανοιχτό για περίπου μία εβδομάδα, με συλλογή πραγματικών, καταγεγραμμένων απαντήσεων.
Τα συνολικά αποτελέσματα – πλήρη, αναλυτικά και με συγκρίσεις – θα παρουσιαστούν στη Χριστουγεννιάτικη Έκδοση της POLIS.

Ίσως η εικόνα αυτή να αποτελέσει έναν χρήσιμο οδηγό για τη δημοτική αρχή καθώς πλησιάζουν οι αλλαγές από 1η Ιανουαρίου.
Ίσως και όχι…

Γκάλοπ POLIS: Πώς αξιολογούν οι πολίτες τους αντιδημάρχους Σπάτων–Αρτέμιδας;

Γκάλοπ POLIS: Πώς αξιολογούν οι πολίτες τους αντιδημάρχους Σπάτων–Αρτέμιδας;

Μόλις δημοσιεύτηκε η προαναγγελία, τα μηνύματα έπεσαν «βροχή». Ερωτήσεις, απορίες, συζητήσεις και ένας κοινός παρονομαστής:
«Τι ετοιμάζετε στη Χριστουγεννιάτικη POLIS;»


Η ψηφοφορία είναι απολύτως ανώνυμη και αδιάβλητη.
Οι συμμετοχές διεξάγονται ηλεκτρονικά, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, είτε από κινητό είτε από υπολογιστή, χωρίς να αποθηκεύονται προσωπικά στοιχεία ή ταυτότητα ψηφοφόρου.

Παράλληλα, το σύστημα εφαρμόζει ειδικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν μόνο μία ψήφο ανά συσκευή, ώστε να αποτρέπεται οποιαδήποτε προσπάθεια πολλαπλών ή κατευθυνόμενων ψήφων. 


Η απάντηση:
Ένα μεγάλο γκάλοπ για τους αντιδημάρχους του Δήμου Σπάτων-Αρτέμιδας, με πραγματικές συμμετοχές πολιτών που ζουν τις υπηρεσίες, τα έργα και τις παρεμβάσεις της πόλης τους.

Το γκάλοπ δεν αφορά συμπάθειες ή προσωπικά κριτήρια.
Αξιολογείται αποκλειστικά το έργο και η αποτελεσματικότητα του κάθε τομέα ευθύνης.

ΨΗΦΙΖΩ ΕΔΩ: https://www.polismedia.gr/gkalop-polis-pos-axiologoyn-oi-polites-toys-antidimarchoys-spaton-artemidas/

Το γκάλοπ θα παραμείνει ανοιχτό για περίπου μία εβδομάδα, με συλλογή πραγματικών, καταγεγραμμένων απαντήσεων.
Τα συνολικά αποτελέσματα – πλήρη, αναλυτικά και με συγκρίσεις – θα παρουσιαστούν στη Χριστουγεννιάτικη Έκδοση της POLIS.

Ίσως η εικόνα αυτή να αποτελέσει έναν χρήσιμο οδηγό για τη δημοτική αρχή καθώς πλησιάζουν οι αλλαγές από 1η Ιανουαρίου.
Ίσως και όχι…

Συντάξεις: Αμετάβλητα τα όρια ηλικίας μέχρι το 2030

0

Νέα ηχηρά καμπανάκια για της επιπτώσεις της δημογραφικής γήρανσης στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας. Κι ενώ όλοι διαβλέπουν δημογραφικούς κινδύνους για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και το μέλλον των συντάξεων, η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν θα προχωρήσει στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, λόγω δημογραφικού, από το 2027.

Η υφυπουργός Εργασίας Αννα Ευθυμίου διέψευσε κατηγορηματικά τα σενάρια περί αύξησης των ορίων ηλικίας, σημειώνοντας: «Δεν προκύπτει θέμα αναπροσαρμογής των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Κατά την περίοδο του πρώτου μνημονίου, τα ηλικιακά όρια συνδέθηκαν με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Ωστόσο, η αυξητική μεταβολή στα όρια ηλικίας που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2015 μάς δίνει ένα περιθώριο ασφαλείας». «Πρόκειται για ένα ζήτημα που σαφώς παρακολουθούμε, χωρίς όμως να διαφαίνεται καμία προοπτική αλλαγής υπό τις παρούσες συνθήκες. Είναι σημαντικό να καθησυχάσουμε τους ασφαλισμένους που σπεύδουν να κάνουν αιτήσεις συνταξιοδότησης λόγω φημών. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» πρόσθεσε η Αννα Ευθυμίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων (ΕΙΟΡΑ) προβλέπει ότι μελλοντικά τα δημόσια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης δεν θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις συντάξεις γιατί θα έχει επιβαρυνθεί σημαντικά ο λόγος των εργαζομένων προς τους συνταξιούχους λόγω της δημογραφικής γήρανσης στην Ευρώπη. Μάλιστα οι επιπτώσεις για την Ελλάδα θα είναι ακόμα χειρότερες επειδή το φαινόμενο της δημογραφικής γήρανσης είναι πιο έντονο στη χώρα μας.

Πράγματι τα στοιχεία δείχνουν ότι σήμερα η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων στην Ελλάδα είναι περίπου 1,65 προς 1. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν περίπου 1,65 ενεργοί εργαζόμενοι. Η αναλογία αυτή μειώνεται διαρκώς, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για μελλοντική αύξηση των συνταξιούχων. Μελέτες δείχνουν ότι η αναλογία ασφαλισμένων – συνταξιούχων από 1,65 προς 1 σήμερα, θα υποχωρήσει έως το 2030 στο 1,46 προς 1 και στο 1,23 προς 1 έως το 2050.

Το Ελεγκτικό Συνέδριο
Τονίζεται ότι δημογραφικούς κινδύνους για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και το μέλλον των συντάξεων διαβλέπει και το

Ελεγκτικό Συνέδριο, στην πρόσφατη έκθεσή του, λόγω της υπερβολικής εξάρτησης του συστήματος (πάνω από 95%) από τον πρώτο πυλώνα (δημόσιο αναδιανεμητικό σύστημα). Παράλληλα σχολιάζει αρνητικά την έλλειψη συμπληρωματικών συνταξιοδοτικών συστημάτων επαγγελματικής και ιδιωτικής ασφάλισης που θα μπορούσαν να απορροφήσουν τους μελλοντικούς κραδασμούς του δημόσιου συνταξιοδοτικού συστήματος.

Επίσης, σαφή προειδοποίηση ότι οι φορολογικές παρεμβάσεις που θα ισχύσουν από το 2026 δεν επαρκούν για να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα απευθύνει στην κυβέρνηση η Τράπεζα της Ελλάδος, προτείνοντας πρόσθετες παρεμβάσεις για τη στήριξη των οικογενειών και ειδικές ενισχύσεις σε νέα ζευγάρια. Στην τελευταία της έκθεση για τη νομισματική πολιτική, η ΤτΕ αναφέρει ότι οι φορολογικές παρεμβάσεις από μόνες τους δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση των μελλοντικών προκλήσεων στο δημογραφικό και προτείνει πρόσθετα μέτρα ώστε να ενισχυθεί περαιτέρω η αποτελεσματικότητα των φορολογικών παρεμβάσεων που ψήφισε η κυβέρνηση για να στηρίξει τους γονείς με παιδιά.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οδηγείται στο συμπέρασμα ότι από 2,5 εκατ. που είναι σήμερα οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα, θα αυξηθούν στα 2,8 εκατ. ως το 2040 και θα αγγίξουν τα 3 εκατ. ως το 2050. Στην ίδια περίοδο και καθώς ο αριθμός των συνταξιούχων θα αυξάνεται, ο αριθμός των απασχολουμένων θα βαίνει μειούμενος λόγω της δημογραφικής κρίσης, που επίσης οξύνεται κάθε χρόνο, όπως δείχνουν τα στοιχεία για τις ολοένα και λιγότερες γεννήσεις που υποχώρησαν για πρώτη φορά κάτω από τις 70.000 το 2024 και συγκεκριμένα στις 68.467, από 71.465 που ήταν το 2023.

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ

«Ανεπαρκή τα μέτρα προστασίας γυναικών που κινδυνεύουν»

0

«Ιδιαιτέρως ανησυχητικούς» χαρακτηρίζει τους αριθμούς μιλώντας στα «ΝΕΑ» η Αννα Βουγιούκα, κοινωνική επιστήμων – ερευνήτρια στο Κέντρο Διοτίμα, τονίζοντας ότι «ο αριθμός των γυναικοκτονιών συνεχίζει να είναι τόσο υψηλός» και πως αυτό δείχνει ότι «δεν είναι επαρκή τα μέτρα πρόληψης και προστασίας των γυναικών που κινδυνεύουν». Υπογραμμίζει ακόμη ότι «έχει ενταθεί σημαντικά η διαδικτυακή και τεχνολογικά υποβοηθούμενη έμφυλη βία», ενώ καταγράφονται και «νεοσυντηρητικές επιθέσεις κατά των κατακτήσεων του φεμινιστικού κινήματος και της αυτοδιάθεσης των γυναικών».

Σε αυτή τη ζοφερή εικόνα έρχεται να προστεθεί και ένα ακόμη κρίσιμο ζήτημα: το πώς ονομάζουμε και κατανοούμε αυτές τις δολοφονίες. Γιατί, όπως σημειώνει η δικηγόρος Ιωάννα Στεντούμη, «η γυναικοκτονία συνιστά την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας, την κορύφωση ενός «συνεχούς» βίας που βιώνει το θύμα» και δεν είναι «»έγκλημα πάθους» ή «οικογενειακό δράμα»», αφού τέτοιες έννοιες «συγκαλύπτουν το έγκλημα και τις πραγματικές του αιτίες». Οπως εξηγεί, «το κίνητρο είναι αυτό που τη διαφοροποιεί», καθώς πρόκειται για ανθρωποκτονίες που τελούνται ως «τιμωρία του θύματος… επειδή τόλμησε να δείξει «ανυπακοή» στην ανδρική εξουσία».

Γι’ αυτό και υπογραμμίζει ότι «η σωστή εννοιολογική αποτύπωση του εγκλήματος βοηθάει να γίνει αυτό «ορατό»… και να καταγράφεται ξεχωριστά», επισημαίνοντας πως η «νομική και θεσμική αναγνώριση του όρου είναι επιτακτική». Παράλληλα, αναδεικνύει και ένα ακόμη πρόβλημα στην πράξη: «οι γυναίκες που καταγγέλλουν έμφυλη βία υφίστανται δευτερογενή θυματοποίηση», καθώς οι Αρχές συχνά στερούνται «εξειδίκευσης… και εργαλείων αξιολόγησης κινδύνου». Γι’ αυτό, καταλήγει, η πολιτεία οφείλει «να εντάξει άμεσα την έννοια της γυναικοκτονίας στον Ποινικό Κώδικα» και «να προχωρήσει σε συστηματική εκπαίδευση των Αρχών», ώστε η προστασία να μην είναι θεωρητική αλλά πραγματική.

Οι προκλήσεις
Η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Δόμνα Μιχαηλίδου, μιλώντας στα «ΝΕΑ», υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του φαινομένου και τη σημασία της κρατικής παρέμβασης, θέτοντας στο επίκεντρο τόσο τις ζωές των γυναικών που ζητούν βοήθεια όσο και τις προσπάθειες ενίσχυσης των μηχανισμών προστασίας.

«Η 25η Νοεμβρίου είναι μια μέρα που μας υπενθυμίζει ότι η έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, αλλά μία από τις πιο σκληρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί να απειλεί ζωές, να συνθλίβει οικογένειες και να τραυματίζει την κοινωνική συνοχή. Στη χώρα μας κάθε χρόνο χιλιάδες γυναίκες ζητούν βοήθεια μέσα από τα Συμβουλευτικά Κέντρα, τους Ξενώνες Φιλοξενίας και τη Γραμμή SOS 15900. Καμία από αυτές δεν είναι αριθμός. Είναι άνθρωποι που βρήκαν ασφάλεια, συχνά μέσα από τις πιο σκοτεινές διαδρομές της ζωής τους. Η Ελλάδα ενισχύει σταθερά το πλαίσιο προστασίας: από τη διεύρυνση των υπηρεσιών, όπως το Panic Button, μέχρι τη συστηματική καταγραφή της έμφυλης βίας μέσα από την Ετήσια Εκθεση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η ευθυγράμμιση με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και οι πρόσφατες θεσμικές αλλαγές αποδεικνύουν ότι η αντιμετώπιση της βίας αποτελεί κεντρική πολιτική προτεραιότητα. Στη Ρώμη, όπου εκπροσώπησα την Ελλάδα σε διεθνή διάσκεψη για τις γυναικοκτονίες, φάνηκε καθαρά ότι οι προκλήσεις είναι κοινές σε όλη την Ευρώπη. Η χώρα μας έχει να επιδείξει σημαντική πρόοδο, αλλά έχει και την αποφασιστικότητα να συνεχίσει. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να σιωπά. Και καμία δεν θα μείνει αβοήθητη».

Η πραγματικότητα
Την πραγματικότητα πίσω από τους αριθμούς περιγράφουν στα «ΝΕΑ» δύο γυναίκες που βρίσκονται καθημερινά δίπλα σε επιζώσες. Η Νατάσα Κεφαλληνού, υπεύθυνη επικοινωνίας του Κέντρου Διοτίμα, σημειώνει ότι «το Κέντρο Διοτίμα υποστήριξε, κατά τα έτη 2024-25 (μέχρι Οκτώβριο), 1.256 γυναίκες με περιορισμένους οικονομικούς και κοινωνικούς πόρους», οι περισσότερες από τις οποίες αντιμετώπισαν «ενδοοικογενειακή βία από συζύγους ή συντρόφους».

Οπως εξηγεί, οι γυναίκες βίωναν «ψυχολογική και λεκτική βία, η οποία συχνά κλιμακωνόταν σε σωματική», ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες η οικονομική βία ήταν «πολύ συχνή» και για τις πρόσφυγες κυριαρχούσαν «η σωματική βία, η ψυχολογική κακοποίηση και η σεξουαλική βία (βιασμός)». Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι η φυγή είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς τα θύματα αντιμετωπίζουν φόβο, οικονομική εξάρτηση, κοινωνική πίεση, ακόμα και «αποθάρρυνση από τις αστυνομικές Αρχές», γι’ αυτό και «η φυγή σε καμία περίπτωση δεν είναι μια απλή προσωπική επιλογή».

Από την πλευρά της, η Αννα Βουγιούκα, κοινωνική επιστήμων – ερευνήτρια στο Κέντρο Διοτίμα, τονίζει ότι «η πολιτεία υστερεί σε σχέση με την πρωτογενή πρόληψη της βίας» και δεν υλοποιεί «προγράμματα μακράς πνοής» ή «εκστρατείες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης», ενώ αρνείται να εντάξει τη «Συμπεριληπτική Ολοκληρωμένη Σεξουαλική Εκπαίδευση» στο σχολείο, παρά την «αδιαμφισβήτητη» θετική επίδρασή της. Επιπλέον, επισημαίνει ότι η πολιτεία «δεν υποστηρίζει με κανέναν τρόπο τις γυναικείες και φεμινιστικές μη κυβερνητικές οργανώσεις» που καλύπτουν κρίσιμα κενά. Και προσθέτει ότι «μας ανησυχούν η αντίσταση στις πολιτικές για την έμφυλη ισότητα… και οι ομο/τρανσφοβικές επιθέσεις», ενώ καταγράφεται και «σημαντική ένταση της διαδικτυακής και τεχνολογικά υποβοηθούμενης έμφυλης βίας», μια «σκοτεινή προέκταση της έμφυλης βίας στον φυσικό κόσμο».

Τη φετινή 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Εμφυλης Βίας, το Κέντρο Διοτίμα την αφιερώνει στις ηλικιωμένες επιζώσες έμφυλης βίας. Οπως τονίζει η Ν. Κεφαλληνού, «η ενδοοικογενειακή βία είναι μια σκληρή πραγματικότητα για μεγάλο ποσοστό μεγαλύτερων γυναικών στην Ελλάδα: σχεδόν 1 στις 3 γυναίκες άνω των 65 ετών έχει υποστεί κάποια μορφή έμφυλης βίας και 1 στις 3 έχει βιώσει ψυχολογική βία, με δράστη τον σύζυγο/σύντροφο. Συχνά η βία είναι χρόνια, ενίοτε και ανθρωποκτόνα. Το 38% των γυναικοκτονιών που συντελέστηκαν μεταξύ 2021-2023 στη χώρα μας είχε θύματα γυναίκες 65 ετών και άνω, σύμφωνα με επεξεργασία στοιχείων από τις ετήσιες εκθέσεις της ΕΛ.ΑΣ. Παρ’ όλα αυτά, μόλις 1 στις 10 γυναίκες από όσες απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2024 ήταν άνω των 60 ετών».

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ

Η φωτογραφία ενός σκύλου που σώζει μια γάτα από πλημμύρες, δεν είναι αυτό που βλέπετε

0

Φονικές πλημμύρες «χτυπούν» τις τελευταίες ημέρες την Ταϊλάνδη, με ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους και ανυπολόγιστες μέχρι στιγμής καταστροφές. Πρόκειται, μάλιστα, για τη χειρότερη βροχόπτωση των τελευταίων 300 χρόνων.

Εκτιμάται ότι 1,9 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πληγεί στην Ταϊλάνδη, όπου η μετεωρολογική υπηρεσία προέβλεψε συνεχιζόμενες ισχυρές βροχές και πλημμύρες και προειδοποίησε τα μικρά σκάφη να παραμείνουν στην ξηρά για να αποφύγουν κύματα ύψους άνω των 3 μέτρων. «Τις τελευταίες τρεις μέρες, λαμβάνουμε ασταμάτητα τηλεφωνήματα, χιλιάδες, από άτομα που ζητούν να διασωθούν και άλλα που ζητούν τρόφιμα» δήλωσε μέλος της εθελοντικής ομάδας Matchima Rescue Center στην πιο πληγείσα πόλη Χατ Γιάι.

 

 

Το ναυτικό της Ταϊλάνδης δήλωσε ότι ετοιμάζεται να στείλει νηοπομπή 14 σκαφών και το αεροπλανοφόρο Chakri Naruebet, συνοδευόμενο από ελικόπτερα, γιατρούς, προμήθειες και κουζίνες εκστρατείας που μπορούν να παρέχουν 3.000 γεύματα την ημέρα.

Ωστόσο, ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Εικόνες ενός σκύλου που σώζει μια γάτα από πλημμύρες στη νότια Ταϊλάνδη έχουν γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – συμπεριλαμβανομένης μιας ανάρτησης X που έχει προβληθεί σχεδόν δύο εκατομμύρια φορές – αλλά είναι πιθανό να έχουν παραποιηθεί με εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, δήλωσε ένας ειδικός στο BBC Verify.

Οι φωτογραφίες περιλαμβάνουν μια χρονική σήμανση που υποδεικνύει ότι τραβήχτηκαν στη νότια επαρχία Σόνγκχλα στις 22 Νοεμβρίου, περίπου στις 20:00 τοπική ώρα. Αλλά, αυτή την εποχή του χρόνου, το ηλιοβασίλεμα εμφανίζεται περίπου δύο ώρες νωρίτερα, γεγονός που καθιστά την χρονική σήμανση ψευδή. Επίσης, στη φωτογραφία υπάρχουν κι άλλα στοιχεία στα σώματα των δύο ζώων, που αποδεικνύουν ότι κάτι δεν πάει καλά…

«Η εικόνα των ζώων δείχνει σημάδια παρέμβασης της Τεχνητής Νοημοσύνης» λέει ο Δρ. Πίτερ Μπέντλεϊ, επιστήμονας στο University College London.

Επίσης, κάνει λόγο για ασυνέπειες στον φωτισμό. «Ο φωτισμός στο κεφάλι της γάτας είναι επίσης ασύμβατος με την τοποθέτησή της κάτω από την πετσέτα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η φωτογραφία της γάτας μπορεί να προστέθηκε αργότερα και να συγχωνεύτηκε με την τεχνητή νοημοσύνη».

 

 

Γιατί δεν λύνεται το πρόβλημα με τους μεθυσμένους επιβάτες στα αεροπλάνα

0

Οι μεθυσμένοι επιβάτες σε αεροπορικές πτήσεις μόνο σπάνιο φαινόμενο δεν είναι!

Σύμφωνα με μελέτη της καθηγήτριας εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου του Τέξας, Lynne M. Vieraitis, από την ανάλυση 1.600 αναφορών περιστατικών με επιβάτες σε αεροπλάνα, υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό που επανέρχεται συχνά: το αλκοόλ.

«Αλκοόλ. Αλκοόλ. Αλκοόλ», τονίζει η Vieraitis, προσδιορίζοντας τη συχνότητα με την οποία οι συμπεριφορές όπως η βία, η σεξουαλική παρενόχληση και η λεκτική κακοποίηση συνδέονται με την κατανάλωση αλκοόλ.

Οι αναφορές αυτή τη στιγμή δεν προκαλούν καμία έκπληξη, δεδομένων των περιστατικών που έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια των πτήσεων, με πιο γνωστά τα περιστατικά με επιβάτες που προκάλεσαν αναστάτωση προσπαθώντας να ανοίξουν τις εξόδους έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Πολλοί συμφωνούν ότι οι μεθυσμένοι επιβάτες είναι ένα πρόβλημα στο αεροπορικό ταξίδι. Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: ποιος είναι υπεύθυνος για την επίλυση αυτής της κατάστασης;

Ποιος πρέπει να βρει τη λύση;
Τα περιστατικά που ανέλυσε η Vieraitis προέρχονται από αναφορές των εργαζομένων της αεροπορικής βιομηχανίας, όπως πιλότοι, αεροσυνοδοί και υπάλληλοι στις πύλες. Παρά τη δυνατότητα αναφοράς αυτών των περιστατικών μέσω του Συστήματος Αναφοράς Αεροπορικής Ασφάλειας (ASRS), οι εργαζόμενοι συχνά δηλώνουν ότι δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστική υποστήριξη από τις αεροπορικές εταιρείες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καμπίνα.

Η κίνηση των επιβατών να καταναλώσουν αλκοόλ στο αεροδρόμιο πριν από την πτήση είναι επίσης αμφιλεγόμενη. Η Ryanair, για παράδειγμα, έχει επανειλημμένα ζητήσει περιορισμούς στην πώληση αλκοόλ στα αεροδρόμια, καθώς πιστεύει ότι τα αεροδρόμια πρέπει να αναλάβουν ευθύνη για την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ πριν από την πτήση, και όχι να επωμιστούν τις συνέπειες οι αεροπορικές εταιρείες.

Για πτήσεις εντός των ΗΠΑ, η FAA (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) έχει την αρμοδιότητα να επιβάλλει ποινές για ανάρμοστη συμπεριφορά. Το 2022, η FAA επέβαλε το μεγαλύτερο πρόστιμο στην ιστορία της, ύψους 81.950 δολαρίων, σε επιβάτη που επιτέθηκε και αποπειράθηκε να ανοίξει την πόρτα του αεροπλάνου κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Παρά τις ποινές, οι αεροπορικές εταιρείες δεν φαίνεται να είναι πρόθυμες να περιορίσουν την πώληση αλκοόλ, καθώς αποτελεί έναν από τους πιο κερδοφόρους τομείς για τους αερομεταφορείς.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Αλκοολικών Σπουδών, το 67% των ερωτηθέντων υποστηρίζουν περιορισμούς στην κατανάλωση αλκοόλ στα αεροδρόμια, ενώ το 64% συμφωνεί με τη χρήση αλκοολόμετρων πριν από την επιβίβαση των επιβατών.

Το αλκοόλ παραμένει ένα σύνθετο ζήτημα για την αεροπορική βιομηχανία, με τις λύσεις να παραμένουν ασαφείς, καθώς οι εμπλεκόμενοι φορείς αδυνατούν να συμφωνήσουν για το ποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την αντιμετώπιση αυτής της διαρκούς πρόκλησης.

Τα σενάρια που “καίει” το βιβλίο του Τσίπρα

0

Είναι… κοινό μυστικό πως στις λέξεις και φράσεις που απαρτίζουν τις 762 σελίδες της «Ιθάκης» του Αλέξη Τσίπρα πολλοί αναζητούν το «κλειδί» που θα τους αποκαλύψεις τις κινήσεις που θα κάνει στο άμεσο μέλλον ο πρώην πρωθυπουργός. Αυτό φαίνεται δύσκολο να εντοπιστεί.

Αντίθετα, όμως, οι αναφορές του βιβλίου μοιάζουν να «καίνε» τα σενάρια που έχουν γραφτεί τον τελευταίο 1,5 χρόνο σχετικά με το πώς ο Αλέξης Τσίπρας «θα κάνει κόμμα» και τα πρότυπα που σκέφτεται να ακολουθήσει σε συνδυασμό με τις τακτικές κινήσεις του συνολικά.

Το «κόμμα Ομπρέλα»
Ένα από τα «σενάρια» που έχουν κατά κόρον κυριαρχήσει στις πολιτικές και δημοσιογραφικές αναλύσεις ήταν ο Αλέξης Τσίπρας να κινηθεί στην κατεύθυνση της «επανένωσης» των τμημάτων που αποτέλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η εκδοχή αυτή προφανώς δεν ήταν συμβατή με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από βουλευτής στις 6 Οκτωβρίου. Διευκρινίζοντας μάλιστα πως «φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της».

Οι αναφορές στην «Ιθάκη» ήρθαν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο. Ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε δριμύτατη κριτική για «προσωπικές στρατηγικές» στον Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη αναφορικά με την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του. Δύο στελέχη που αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της «Κουμουνδούρου». Αντίστοιχα ήταν επικριτικός με αιχμές για ατολμία για τη στάση που τήρησαν κορυφαία στελέχη της Νέας Αριστεράς όπως η Έφη Αχτσιόγλου και ο Αλέξης Χαρίτσης στους οποίους καταλόγισε και αδυναμία να επικρατήσουν στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Στέφανου Κασσελάκη.

Για τον τελευταίο ήταν στον βιβλίο του απαξιωτικός. Αποκαλώντας τον «υπερφίαλο» και φιλοτεχνώντας την εικόνα ενός προσώπου που οι φιλοδοξίες του δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεδομένο που προφανώς «κόβει τις γέφυρες» και με αυτόν τον χώρο.

Το «κόμμα τύπου ΕΛΙΑ»
«Τα κόμματα δημιουργούνται από τα κάτω. Αν καλύπτουν ανάγκες της κοινωνίας». Αυτό είχε δηλώσει στις 4 Οκτωβρίου, μιλώντας με φοιτητές κατά την επίσκεψή του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, ο Αλέξης Τσίπρας. Από ό,τι φαίνεται στην άποψή αυτή επιμένει στα τελευταία κεφάλαια της «Ιθάκης» όπου αναφέρεται στα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να αποκτήσει ο ευρύτερος χώρος της κεντροαριστεράς προκειμένου να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις. Εκεί όπου περιλαμβάνει εμφατικά και την άνοδο της ακροδεξιάς τόσο στην Ευρώπη όσο και συνολικά στον δυτικό κόσμο.

Η προσέγγιση αυτή από μόνη της «καίει» τα σενάρια και τις προβλέψεις που έχουν καταγραφεί και ήθελαν τον πρώην πρωθυπουργό να οραματίζεται μία σύμπραξη των δυνάμεων και του κέντρου και της αριστεράς στα πρότυπα ενός σχηματισμού τύπου «Ελιάς». Για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, να αναφέρουμε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός αποδίδεται σε κινήσεις που περιλαμβάνουν την λειτουργία ενός ενιαίου σχηματισμού κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου που όμως το καθένα διατηρεί την αυτόνομη λειτουργία και παρεμβατικοτητά του. Έχει δοκιμαστεί τις προηγούμενες δεκαετίες στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα την περίοδο του 2012.

Ο εκλογικός «Συνασπισμός»
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται σχεδόν αυτόματα ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν προκρίνει, ούτε στο βιβλίο του, ούτε συνολικά στην λογική του τη διαμόρφωση οποιουδήποτε είδους εγχειρήματος αφορά έναν πρόσκαιρο κι εκλογικού χαρακτήρα συνασπισμό. Στην «Ιθάκη», όπως και συνολικά στις δημόσιες παρεμβάσεις, έχει αναφερθεί στην αναγκαιότητα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Είναι, όμως, προφανές ότι δεν αντιλαμβάνεται αυτή την προοπτική σε ευκαιριακή, προεκλογικού χαρακτήρα μορφή.

Ως εκ τούτου, τα όσα περιέχονται στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα δεν φαίνονται συμβατά με ανάλογες «προβλέψεις» που έχουν καταγραφεί στον έντυπο, ηλεκτρονικό και ψηφιακό Τύπο (κατά κύριο λόγο τον κυβερνητικό). Μάλιστα, οι περισσότερες εξ’ αυτών καταλογίζουν στον πρώην πρωθυπουργό καιροσκοπισμό.

Άρα τι;
Ο Αλέξης Τσίπρας στο καταληκτικό κεφάλαιο της «Ιθάκης» δείχνει σαφέστατη διάθεση να αναζητήσει τρόπους να αλλάξει η υφιστάμενη πολιτική πραγματικότητα. Κάτι που οδηγεί εύλογα στο συμπέρασμα ότι ό πρώην πρωθυπουργός είτε διαμορφώνει, είτε έχει διαμορφώσει το… δικό του «σενάριο», που δεν το έχουμε δει σε καμία δημοσιογραφική καταγραφή η πολιτική ανάλυση.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, με τίτλο «η Αριστερά της Νέας Εποχής» ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει πως «το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι αν μπορούμε και πώς να αντιστρέψουμε αυτή την πορεία. Η απάντησή μου είναι: Ναι, μπορούμε, αν δώσουμε σύγχρονο περιεχόμενο στις αξίες μας. Αν κατέβουμε από την αυτάρκεια των ωραίων διακηρύξεων στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας. Εκεί όπου δοκιμάζεται η ικανότητά μας να μεταφράσουμε τις αξίες σε συγκεκριμένες πολιτικές και δράσεις, ικανές να πείσουν και να εμπνεύσουν».

Σε άλλο σημείο του ίδιου κεφαλαίου τονίζει πως «πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός για μία νέα ανάγνωση της πραγματικότητας, με στόχο να την αλλάξουμε. Να γίνουμε καταλύτης σε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες».

news247.gr

Ένας συρρικνούμενος κόσμος θα ανατρέψει τα προβλήματά μας

0

Η εποχή της παγκόσμιας μείωσης του πληθυσμού έρχεται, και μάλιστα νωρίτερα από ό,τι νομίζαμε κάποτε. Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του ΟΗΕ , υπάρχει πλέον 80% πιθανότητα ο αριθμός των ανθρώπων στη Γη να κορυφωθεί αυτόν τον αιώνα και στη συνέχεια να αρχίσει να μειώνεται, σε σύγκριση με 30% πιθανότητα πριν από μια δεκαετία.

Για έναν στους τέσσερις από εμάς, αυτό το μέλλον είναι ήδη εδώ. Το ένα τέταρτο των ανθρώπων στον κόσμο ζει σε χώρες των οποίων ο πληθυσμός έχει ήδη φτάσει στο αποκορύφωμά του, συμπεριλαμβανομένων της Κίνας, της Γερμανίας και της Ιαπωνίας. Από τώρα έως το 2054, ο ΟΗΕ αναμένει ότι θα προστεθούν σε αυτές πολλές άλλες, συμπεριλαμβανομένων της Βραζιλίας και του Βιετνάμ.

Έχει γίνει πολλή συζήτηση σχετικά με το γιατί οι γυναίκες κάνουν λιγότερα παιδιά και αν μπορεί ή πρέπει να γίνει κάτι γι’ αυτό. Αλλά το γεγονός ότι βλέπουμε αυτή την τάση σε τόσες πολλές διαφορετικές κοινωνίες, από ανεπτυγμένες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο έως αναπτυσσόμενες όπως το Νεπάλ, από συντηρητικές όπως το Ιράν έως φιλελεύθερες δημοκρατίες όπως η Φινλανδία, περιπλέκει την αναζήτηση απλών εξηγήσεων ή λύσεων.

Ας υποθέσουμε, χάριν επιχειρήματος, ότι οι προβλέψεις επαληθεύονται και ο παγκόσμιος πληθυσμός κορυφώνεται στα μέσα της δεκαετίας του 2080 σε πάνω από 10 δισ., και στη συνέχεια αρχίζει να μειώνεται αργά. Πώς θα ήταν η ζωή σε έναν κόσμο που συρρικνώνεται;

Μία άποψη είναι ότι θα ήταν ζοφερή. Πολύ λίγοι άνθρωποι σε ηλικία εργασίας, που θα προσπαθούν να στηρίξουν πάρα πολλούς ηλικιωμένους, θα σήμαινε ανεπαρκή χρηματοδότηση, ανεπαρκή ανάπτυξη, ανεπαρκή καινοτομία και ανεπαρκή πολιτιστική δυναμική.

Τείνω ωστόσο να είμαι πιο αισιόδοξη. Όπως έχω υποστηρίξει και στο παρελθόν, η χρονολογική ηλικία δεν αποτελεί ιδιαίτερα χρήσιμο δείκτη της «γήρανσης», διότι το να είσαι 70 ετών σήμερα δεν είναι το ίδιο με αυτό που σήμαινε πριν από 20 ή 30 χρόνια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο για παράδειγμα, τα επίπεδα κακής γενικής υγείας για γυναίκες ηλικίας 70 ετών το 2017 ήταν περίπου τα ίδια με αυτά των 60χρονων το 1981.

Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο υγιείς και πιο οικονομικά ενεργοί σε μεγαλύτερες ηλικίες, και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν επίσης ότι οι γνωστικές μας ικανότητες είναι πιο εύπλαστες απ’ ό,τι πιστεύαμε κάποτε. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν δεξιοτέχνες εφόσον συνεχίσουν να ασκούν το μυαλό τους.

Όσο για τον πολιτιστικό δυναμισμό, απλώς κοιτάξτε τη Νότια Κορέα: μια χώρα που γερνάει ραγδαία και παρόλα αυτά παράγει πρωτοποριακή μουσική, ταινίες και μόδα που απολαμβάνουν νέοι σε όλο τον κόσμο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας κόσμος που συρρικνώνεται δεν θα αντιμετώπιζε προβλήματα. Κάποια θα ήταν εντονότερες εκδοχές ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα, όπως η μη βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική των συνταξιοδοτικών συστημάτων που βασίζονται στις εισφορές των ενεργών εργαζομένων.

Άλλα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικά. Παρόλο που σήμερα πολλοί φοβούνται ότι τα ρομπότ θα πάρουν τις δουλειές τους, σε ένα μέλλον δημογραφικής συρρίκνωσης το πρόβλημα μπορεί να είναι ότι δεν θα υπάρχουν αρκετά ρομπότ.

Όπως έχει γράψει ο Sam Altman της OpenAI, παλιά «η συμβατική σοφία» έλεγε ότι «η Τεχνητή Νοημοσύνη θα επηρέαζε πρώτα τη σωματική εργασία, και στη συνέχεια τη γνωστική εργασία, και ίσως κάποια μέρα θα μπορούσε να παράξει δημιουργική εργασία». Αλλά από την εφεύρεση της παραγωγικής Τεχνητής Νοημοσύνης, «τώρα φαίνεται ότι τα πράγματα θα γίνουν με την αντίστροφη σειρά».

Σε έναν κόσμο που συρρικνώνεται και γηράσκει, σίγουρα θα προτιμούσαμε να διατηρήσουμε τις εργασίες γραφείου που βοηθούν τους ηλικιωμένους να παραμένουν οικονομικά ενεργοί και διανοητικά οξυδερκείς, και να αυτοματοποιήσουμε τις σωματικές εργασίες που ταιριάζουν περισσότερο στους νέους και σωματικά ικανούς.

Μία ακόμη από τις σημερινές μας εμμονές ίσως φαίνεται πολύ διαφορετική σε έναν κόσμο που συρρικνώνεται: η μετανάστευση. Αν οι προβλέψεις του ΟΗΕ είναι σωστές, οι πληθυσμοί ορισμένων χωρών – πολλές από αυτές από την Αφρική – θα συνεχίσουν να αυξάνονται και μετά τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου θα αρχίσει να συρρικνώνεται.

Είναι πιθανό κάποια μέρα, χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου να ανταγωνίζονται για να προσελκύσουν νέους μετανάστες, αντί να προσπαθούν να τους κρατήσουν μακριά;

Ασκήσεις πρόβλεψης όπως αυτή, είναι αναπόφευκτα εξαιρετικά υποθετικές. Όμως μας υπενθυμίζουν πόσο διαφορετικός μπορεί να φαίνεται ο κόσμος στην άλλη πλευρά της «πληθυσμιακής κορύφωσης». Οι εμμονές και οι προτεραιότητες που έχουμε σήμερα μπορεί να φαίνονται εντελώς ξένες στις νεότερες γενιές που θα ακολουθήσουν – ίσως ακόμη και αλλόκοτες. Μπορεί να δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί προσπαθήσαμε να κάνουμε τις χώρες μας τόσο εχθρικές και μη ελκυστικές προς τους ξένους, ή γιατί επενδύσαμε τόσα χρήματα σε LLM (large language models) για να αυτοματοποιήσουν γνωστικά καθήκοντα, αντί να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο να βρούμε περισσότερους πόρους για την αντιμετώπιση της άνοιας ή για την αυτοματοποίηση της σκληρής σωματικής εργασίας.

«Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα: εκεί τα κάνουν όλα διαφορετικά», όπως έγραψε ο LP Hartley στο μυθιστόρημά του The Go-Between το 1953. Αυτό ίσχυε πάντα. Αλλά ίσως αυτό να είναι ακόμη πιο αισθητό για τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας όταν θα κοιτάζουν πίσω σε εμάς. Αν έχουμε, δηλαδή.